Dinsdag 4 oktober
Nummer vier in het rijtje van te bezoeken landen deze reis is Zimbabwe, maar eerst wacht er nog de grensovergang from hell. Reisbegeleider Hendrik attendeert er ons meermaals op om vandaag vroeg genoeg te vertrekken zodat we bij de eerste toeristen zijn bij de douanecontrole. Vreemd genoeg houdt hij zelf de rest van de groep op wanneer hij veel te laat aan het ontbijt begint. Een beetje contradictorisch toch allemaal. Wat hij bedoelt, wordt bij de grensovergang snel duidelijk, want wat een chaos is dit. Hoewel we al vrij vroeg arriveren en vooraan in de rij staan, gaat het tergend langzaam vooruit. Eerst omdat de loketten pas openen om negen uur, maar het lijkt erop dat de douaniers aan een langzaamaanactie bezig zijn, want het verloopt erg traag. Hoe traag? Bij één reisgenoot duurt het vijf minuten om alles in orde te hebben. Ik herhaal: vijf minuten. Dat betekent dus dat er tegen dat tempo welgeteld twaalf mensen per uur over de grens kunnen. 
Deze reisgenoot heeft echter niet goed opgelet, want chauffeur Vincent heeft alle paspoorten opgehaald om in één keer een visum aan te vragen voor alle personen. Ook dit duurt veel te lang, maar g noaatg altijd veel sneller dan dit per individu te doen. Plots vraagt Vincent om twintig euro. Vreemd, want de visums kunnen enkel maar in dollars betaald worden. Snel heb ik dan maar twintig euro uit mijn portefeuille getoverd om de douanier in kwestie te betalen voor de geleverde service om het woord omkoping niet te gebruiken. Na veel geroezemoes kunnen we na lang, lang wachten eindelijk vertrekken naar Zimbabwe op weg naar de Victoria Falls. In een prachtig hotel worden de sleutels opgehaald, maar gaat het onmiddellijk opnieuw naar een andere richting: het vliegveld. 
Niet naar de luchthaven van Victoria Falls, maar naar een vliegveld voor sportvliegtuigjes en helikopters om een helikoptervlucht over deze beroemde watervallen te maken. Ik opteer voor de duurdere variant van 25 minuten waar ik zowel over de watervallen als het aanpalende reservaat vlieg. De verwachtingen voor de Mosi-oa Tunya - zoals de watervallen in de lokale taal worden genoemd - heb ik naar beneden bijgesteld aangezien het nu droogseizoen is en deze watervallen zijn afhankelijk van regenwater. Zelfs al zijn de watervallen amper voor de helft gevuld, toch blijft het een imposant beeld om over deze watervallen te vliegen. Zeker, wanneer ik achteraf de foto's herbekijk en ik me beter kan oriënteren tussen deze watervallen. Het wild in het reservaat was wat minder spectaculair, maar het blijft nog altijd een schouwspel om deze dieren van bovenaf te zien. 
Afsluiten doe ik in stijl en ik bezoek het originele Victoria Falls Hotel. Dit is het allereerste hotel nabij de Victoria Falls en is naar verluidt één van de meest iconische hotels ter wereld. De Engelse neo-koloniale stijl straalt van de architectuur af en het hotel is gezegend met één van de meest memorabele vergezichten in de buurt. In de tuin kijk je namelijk recht op de al even iconische brug die de grens vormt tussen Zimbabwe en Zambia. Ik weet niet wat het prijskaartje luidt om hier een nachtje te verblijven, maar het zal niet goedkoop zijn, vermoed ik. De menukaart is dat alleszins ook niet en daarom beperk ik me tot twee koffies en een gebak om mijn honger te stillen. Woensdag 5 oktober
Op deze laatste volwaardige reisdag maak ik eindelijk tijd om de watervallen zelf te bekijken. Hoewel ik ze vanuit de lucht heb gezien, heb ik de Victoria Falls nog niet van nabij kunnen bewonderen. Daar komt dus verandering in en als klap op de vuurpijl doe ik dat in Zambia. In de Lonely Planet gids van Namibië en Botswana heb ik namelijk iets gelezen over de Devil's Pool en ik ben toch benieuwd wat dit juist inhoudt. Vincent voert de laatste rit van de reis uit en brengt ons naar de ingang van de Victoria Falls Park aan Zimbabwaanse zijde dat ik straal negeer. Ik begeef me namelijk naar de grensovergang met Zambia waar ik ongeveer anderhalve kilometer moet stappen om tot het Livingstone Hotel te komen. Dit is het Victoria Falls Hotel op steroïden, want dit is chique met hoofdletter C. Het hotel bevindt zich vlakbij het nationale park wat ervoor zorgt dat wilde dieren hier los rondlopen. Toch kijk ik even vreemd op als ik een giraffe op de parking zie lopen. 
In het hotel betaal ik de lieftallige som van 130 dollar om deze excursie te doen van twee uur. Ik weet niet goed wat ik moet verwachten, maar al snel leer ik dat de Devil's Pool een zogenaamde infinity pool is, een waterpoel aan de rand van een verhoging waar het water naar beneden stroomt en daardoor eindeloos lijkt. Deze poel bevindt zich dus letterlijk aan de rand van de Victoria Falls en dat is toch wel even spannend... De excursie houdt in dat je een tiental minuten in deze poel ronddobbert en je kan over de waterval hangen om alles te zien. Zoveel moed toon ik niet en ik houd toch een half metertje afstand. Deze plek geeft ook een prachtig beeld van de watervallen en als afsluiter is er nog een klein middagmaal. Een erg dure excursie, maar echt wel de moeite om te doen. 
In het tweede deel van de dag ga ik terug naar Zimbabwe om daar de watervallen te bezoeken. Dat doe ik op een rustig tempo en bij de eerste waterval ben ik onmiddellijk bezig om talloze foto's te nemen. De Victoria Falls worden wel eens een natuurlijk wereldwonder genoemd en als je hier bent, is het gemakkelijk te zien waarom. Het park is niet ontzettend groot, maar er zijn wel een heleboel uitkijkpunten waarop je de Victoria Falls kan bewonderen. Al de natuurpracht is echter in het begin van het park geprogrammeerd, want hier stromen de watervallen het felst. In het droogseizoen staan er echter ook veel watervallen droog en dat zie ik bij het einde van het park waar de donkere kleur van de kliffen verraadt dat er nog niet zo lang geleden water naar beneden stroomde. Maar ook zonder waterval ziet de kloof er imposant uit. In januari zal het decor allicht spectaculairder zijn met veel meer watervallen, maar ook is dit één van de mooiste bezienswaardigheden op de reis. 
Hoewel het op de tweede helft van de reis altijd warm is geweest, bereikt de temperatuur hier het spreekwoordelijke kookpunt, want met bijna veertig graden is het op deze plek wel heel erg warm. Ik heb me gedurende de hele dag kunnen verfrissen aan het water, maar eens wat verder weg van de watervallen laat de hitte zich veel sneller voelen. De keuze om de avonduren te slijten in de hotelkamer onder het genot van een goed boek, maar vooral een werkende airco is snel genomen. Aangezien dit de laatste dag voor vertrek is, gaan we nog één keer gezellig uit eten. Het restaurant van dienst is een typische tourist trap, maar dat mag de gezelligheid niet drukken. Dat doet een flauwvallende ober wel, want die arme jongen - volgens mij maximaal achttien jaar oud - valt pardoes neer. Eén van de medereizigers is verpleger en gaat met de ambulance mee naar het ziekenhuis. Een ietwat vreemd einde voor een bijzondere reis. Donderdag 6 oktober
Met spijt in het hart verlaat ik Afrika want vandaag wacht het vliegtuig in een gloednieuw luchthavencomplex dat zo'n twintig kilometer van Victoria Falls is verwijderd. De kleine, maar kraaknette luchthaven is onze vertrekplaats richting... het zuiden. Onze vlucht brengt ons eerst naar Gaborone, de hoofdstad van Botswana, en daarna vliegen we naar Addis Ababa in Ethiopië. De overstap van twee uur is riant genoeg, want net zoals bij de heenvlucht gaat hier alles vlot, al is wel letterlijk vechten voor een plaatsje wanneer een gestresseerde Duitser niet te beroerd is om me weg te duwen. Geëmancipeerd als ik ben, geloof ik in gelijke behandeling en ik nodig de Duitser op mijn beurt uit voor een hartelijke, maar daarom niet minder verdiende duw. Die kijkt wat vies, maar om de situatie niet te laten escaleren, laak ik hem maar voorgaan. Was ik echt gestresseerd, was het wellicht een herhaling van 1914 en 1940 geweest. 
De terugvlucht vangt aan na middernacht en het is al vrijdagochtend wanneer we in Wenen opnieuw een tussenstop maken. Een beetje vreemd, want een half uurtje eerder vertrok er in Addis Ababa een vlucht naar Manchester die stopte in... Brussel. Ach, deze zal wellicht wat goedkoper zijn. Waar er in Gaborone nog mensen op- en afstapten, heb ik niet de indruk dat in Wenen er mensen mee opstappen. Het is nog slechts een uurtje vliegen naar Zaventem waar de drukte heel goed meevalt in het laagseizoen. Ik heb ook nog wat geluk met de bagageband want mijn koffer lacht me toe wanneer ik bij de band ben. Ook bij het openbaar vervoer moet ik niet al te lang wachten om de trein te nemen. En zo komt er een einde aan een 23-daags avontuur in zuidelijk Afrika. Conclusie
Is dit een schitterende reis? Absoluut! Zou ik ze aan anderen aanraden? Euhm, ik denk het niet. Hoe mooi deze reis ook is, ze is toch wat onevenwichtig afgestemd met vooral de eerste helft die (te) lange dagen onderweg kent met verre verplaatsingen over kiezelwegen die een bedenkelijke kwaliteit hebben. Tussen dag vijf en negen zijn we vier dagen onderweg met lange ritten in de safaritruck en zien we enkel de Fish River Canyon op een half uurtje en de magische zandduinen van Sossusvlei. Dat is simpelweg te veel en vooral te veel na elkaar. Daarom zou ik de Namibische variant aanbevelen die deze lange reisdagen enigszins reduceert, maar uiteraard niet helemaal. Kaapstad kan je tijdens een andere reis bezoeken en het half uurtje Fish River Canyon is die vier dagen onderweg ook niet waard. 
Het staat echter als een paal boven water dat de tweede helft wel schitterend is, want hier heb ik enkele van de mooiste momenten ooit in mijn toeristisch leven gehad. Vooral de safari door Etosha NP is een unieke belevenis die ik nooit zal vergeten. De Okavango Delta straalt dan weer rust uit, terwijl Chobe NP het beste van deze twee werelden combineert. Als kers op de taart zijn er de magistrale Victoria Falls die zelfs in waterarme tijden een natuurlijk wereldwonder zijn. Ik ben dus ontzettend blij dat ik deze reis heb gedaan en ik heb met veel plezier herinneringen opgehaald bij het schrijven van deze blog, maar ik was ook ontzettend blij toen ik de kiezelwegen kon achterwege laten. Zoals je ziet: blijheid komt in verschillende verpakkingen! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten