“Als Mozes niet naar de berg komt, dan komt de berg maar naar Mozes.” Onder dat motto heeft Nintendo bijna heel haar assortiment van first party titels voor Wii U overgepompt naar de Switch waaronder het onvolprezen Donkey Kong Country: Tropical Freeze. Zeven jar naar zijn release is dit nog steeds één van de mooiste 2D platformers die je kan krijgen.
Pixar op je Switch
Ik vind het oppervlakkig om meteen met graphics te beginnen bij een review van een spel, maar bij Tropical Freeze kan je bijna niet anders. De HD-kuur heeft de Donkey Kong Country-reeks deugd gedaan en het spel ziet er uit als een interactieve cartoon die weggelopen is uit de animatiestal van Pixar. De verhoogde resolutie valt meteen op, maar ook de framerate van zestig beelden per seconde zorgt voor vloeiende animaties. De aandachtstrekkers van dienst zijn echter de interactieve omgevingen die er werkelijk prachtig uitzien. Elke wereld heeft een bepaald thema zoals windmolens, de savanne of een fruitfabriek. Tijdens het spel worden omgevingen letterlijk voor je neus opgebouwd. In een level met een mijnkarretje in een houtzagerij spuwen zaagmachines platforms uit waarop je moet springen of in de fruitfabriek worden fruitschillen voor je neus getoverd waar je in zeven haasten op moet springen. Het omgekeerde gebeurt ook en platforms verdwijnen vliegensvlug voor je neus, terwijl je er op rekende om erop te landen. Tropical Freeze is platforming op het scherpst van de snee!
De graphics worden misschien nog wel overtroffen door een magnifieke soundtrack van David Wise. Liefhebbers van de originele Donkey Kong Country-trilogie uit de jaren negentig zullen hem nog wel kennen als de componist die verantwoordelijk is voor de muziek van de twee eerste DKC-games en heeft daarmee een cultstatus verworven. Spelontwikkelaar Retro Studios vroeg aan Wise om ook een soundtrack voor Tropical Freeze te componeren. Wise heeft bijna het onmogelijke gedaan en heeft de buitengewoon hoog gespannen verwachtingen helemaal overtroffen. Bijna elk muzieknummer in een level is namelijk een oorwurm die je verlatingsangst bezorgt wanneer het einde van het level nadert. De savanne heeft vrolijke muziek zoals het allereerste level van deze wereld dat je een Lion King-gevoel bezorgt. Ik heb het level onmiddellijk opnieuw gespeeld door de prachtige combinatie van vrolijke muziek en schitterende opbouw van dit level. Wise heeft ook enkele nummers uit het verleden geremixt met als hoogtepunt Aquatic Ambiance dat nog steeds hetzelfde therapeutische effect heeft als vijfentwintig jaar geleden.
Mission statement
Tropical Freeze is een vervolg op de Wii-game Donkey Kong Country Returns dat de reeks na anderhalf decennium terug nieuw leven in bloes en gaat verder op deze fundamenten. Dat betekent dat je de logge gorilla Donkey bestuurt met daarnaast een nevenpersonage. Je kan kiezen uit Dixie, Diddy of Cranky die elk een eigen power-up hebben om je te helpen. Dixie kan met haar paardenstaart eventjes naar omhoog zweven, terwijl Cranky met zijn wandelstuk kan pogoën op anders onbereikbare plaatsen zoals doorns en stekels. In praktijk zal bijna iedereen standaard Dixie kiezen als tweede personage aangezien zij het meeste helpt bij de platformperikelen. Want die perikelen zijn er in overvloed.
Retro Studios heeft namelijk als mission statement genomen dat ze een 2D-platformer ontwikkelen die moeilijk, maar genietbaar is. Dat was al merkbaar bij DKC Returns, maar bij Tropical Freeze hebben ze het gaspedaal helemaal ingeduwd en het spel is best moeilijk te noemen. Het gebeurt namelijk bijna bij elk level dat op arbitraire moment er erg moeilijke stukken zijn ingebouwd. Meeste gamers waarderen wel een uitdaging, maar bij het merendeel van deze momenten bekruipt mij het gevoel dat het gaat om contra-intuïtief spelontwerp gaat. Op momenten wanneer dat je denkt dat je moet springen is er een platform aanwezig, maar wanneer je net aankomt verdwijnt het voor je neus. Of een ideaal pad dat is gemarkeerd, maar wanneer je dat volgt word je geheid geraakt door rotsblokken. Er zijn ook levels waar je bijna een waarzegger moet zijn om te voorspellen waar platforms wel of niet opduiken.
Soms is geduld geen schone deugd
Een level uitspelen heeft dan niks meer te maken met vaardigheden, maar is een testsessie geworden van je geduld en volharding om verder te geraken met behulp van trial and error. Het voelt soms toch net iets te veel aan als dat de speldesigners van Retro Studios mind games spelen met jou als slachtoffer. Er waren ook meer dan genoeg keren dat ik iets twintig keer opnieuw moest proberen, maar dan was het mijn eigen fout en het zijn deze momenten die me het meeste speelplezier bezorgden. Denk maar aan levels waar het tempo vaststaat zoals de levels met mijnkarretjes of wanneer je Rambi de neushoorn bestuurt. Deze levels voelen het eerlijkst aan en zijn daarom ook het leukst om te doen.
De meeste 2D-platformers zijn bedoeld om snel te spelen – bij Tropical Freeze is bijvoorbeeld ook een time attack modus aanwezig wanneer je een level afrondt – maar het ritme in deze game is soms snel, maar soms ook tergend langzaam. Sowieso is Donkey een log personage en daarom niet vergelijkbaar met andere kwikzilveren platformhelden zoals Rayman of Sonic. Dat is een kwestie van gewenning, maar het is opnieuw het contra-intuïtieve spelontwerp dat een schaduw werpt op de plezierfactor van Tropical Freeze. Levels dagen je namelijk uit door verscheidene platforms die op verschillende snelheden opereren en waar je dus niet even snel door raast. Het is een gekende mechaniek om platformgames moeilijker te maken, maar bij Tropical Freeze wordt dat al vanaf de tweede wereld toegepast zodat de game trager aanvoelt dan dat ie in werkelijkheid misschien is.
Rollebollen
De besturing van Donkey Kong verloopt vlot en er is weinig op aan te merken, op uitzondering van één move. Het rollen en slaan op de grond gebeurt namelijk met dezelfde knop (B) en daardoor ben ik meer dan eens een ravijn ingekukeld omdat ik wilde slaan op de grond, maar dan wel vrolijk in een ravijn rolde omdat ik onbewust nog het pookje van de joystick aanraakte. En een goede besturing is onmisbaar bij de bazen van elke wereld die tactische veldslagen leveren met de Kongs. Elk baasgevecht bestaat uit drie rondes waar de kunst van patroonherkenning winst oplevert. Deze gevechten zijn echter niet gemakkelijk en de bazen kunnen bij momenten onvoorspelbaar gedrag vertonen. Verwacht dus dat je elke baas een paar keer – tot misschien zelfs tien keer of meer – gaat bevechten vooraleer je verder mag naar de volgende ronde. Deze gevechten kennen geen checkpoints en dat betekent dus helemaal vanaf nul herbeginnen…
Het mission statement van Retro Studios indachtig richt deze game zich voornamelijk op de hardcore platform gamer en het moet wel gezegd worden dat eens je beter wordt in het spel het ook een stuk leuker wordt om te spelen. Je weet namelijk wat je kan verwachten en de (ongewenste) verrassingen zoals verdwijnende platformen of plots opduikende vijanden beginnen minder een probleem te vormen. De vraag is echter of je eerst vijftien tot twintig uur in een platformspel wil stoppen om het maximale eruit te halen. Voor de echte liefhebber is dit wellicht geen probleem, maar voor de gemiddelde gamer is dat misschien toch net iets te veel van het goede.
Met z'n tweetjes
Als je besluit om veel moeite in Tropical Freeze te stoppen, krijg je wel een heleboel terug. In de eerste plaats de lonende ervaring om zonder veel problemen door een level te razen wat bij het begin ontbreekt. Maar je krijgt ook extra content aangeboden met geheime uitgangen en nieuwe levels die beschikbaar worden als je alle KONG-letters in een wereld verzamelt. Deze levels geven de moeilijkheidsgraad nog een extra boost en testen je platformvaardigheden helemaal. Mocht je dit ook uitspelen, krijg je een hard mode die je het leven nog moeilijker maakt. Voordeel van deze spelmodus is wel dat je nu met één van de drie andere personages kan spelen: Dixie, Diddy of Cranky. Iets wat volgens mij bij het begin van het spel onmiddellijk beschikbaar moest zijn.
Er is wel een manier om één van deze drie personages vroeger beschikbaar te maken en dat is door in co-op te spelen. De tweede speler bestuurt dan één van de drie overgebleven personages. Tropical Freeze is met één persoon al niet gemakkelijk, maar met twee wordt het nog moeilijker omdat je snel het overzicht verliest als je beide niet op dezelfde snelheid door een level dendert. Het helpt ook niet dat je in co-op twee levens per spelbeurt verliest. Moeilijke levels kunnen dan wel erg snel een game-over scherm opleveren.
Besluit
Tropical Freeze balanceert door zijn moeilijkheidsgraad op de losse draad van frustrerend enerzijds en uitdagend anderzijds. Die moeilijkheidsgraad is echter meestal ingegeven door – wat ik noem – contra-intuïtief spelontwerp waar je gestraft wordt voor acties die op het eerste gezicht logisch lijken. Dat deed de balans eerder naar frustratie dan spelplezier neigen en dat is erg jammer want de wereld van Tropical Freeze zit echt wel verdomd goed in één. Wanneer je als platformliefhebber de tijd en moeite neemt om door deze zure appel te bijten, krijg je echter het spelplezier in tienvoud terug. Als je geen liefhebber bent van deze trial and error aanpak, kan je je portie geduld beter voor iets anders reserveren.
