De Nintendo Switch is een groot succes voor Nintendo nadat de vorige console - de Wii U - op een financieel debacle eindigde. Aangezien het Nintendo's minst verkochte console ooit is, biedt dat wel het voordeel om het assortiment van spellen integraal over te pompen naar de Switch. Gek genoeg haalt Link's Awakening zijn mosterd bij een veel ouder broertje: de roemrijke Game Boy.
Chibi Link
Mijn allereerste Nintendo-console was er eigenlijk geen: het was de draagbare Game Boy. Deze handheld heeft inmiddels een legendarische status bereikt en mijn exemplaar kostte toen 3200 Belgische frank, maar werd wel samen met Tetris en Link's Awakening verkocht. Aan het legendarische puzzelspelletje Tetris heb ik uren versleten, maar voor Link's Awakening toonde ik veel minder liefde. Ik kwam toen al vast te zitten in de tweede kerker en het internet had nog een jaartje of drie, vier nodig om echt door te breken. Oplossingen zoeken in walkthroughs zat er dus nog niet in. De liefde voor de Zelda-serie kwam er wel met de Nintendo 64-klassieker Ocarina of Time en sindsdien ben ik grote fan van de serie. De remake op de Switch geeft me dus de kans om alsnog te genieten van dit digitale avontuur.
De stap van een 8-bit handheld met monochrome kleuren naar een HD-toestel is wel erg groot, maar spelontwikkelaar Grezzo heeft een geweldig resultaat afgeleverd met deze remake. Met name de grafische stijl is er lichtjaren op vooruitgegaan, al zal misschien niet iedereen deze update waarderen. Grezzo past namelijk een soort van chibi-stijl toe waar de personages met een klein lichaam en veel te groot hoofd rondlopen in een diorama-omgeving. Vooral wanneer je met Link binnenwandelt in een huis lijkt het alsof je een kijkdoos bezichtigt. Deze stijl valt nog het best te vergelijken met claymation à la Wallace and Gromit.
Wij zoeken oplossingen
Deze grafische stijl komt helaas niet zonder nadelen. Omwille van één of andere bizarre reden heeft Grezzo de randen wazig gemaak waardoor de kijkhoek op het scherm kleiner wordt. Vooral bij het begin heb ik me hieraan gestoord. Deze stijl lijkt ook het uiterste te vragen van de Switch, want dalingen in de framerate komen af en toe voor. Voornamelijk de gebieden met wat extra toeters en bellen in de grafische effecten zoals het woud zorgen voor deze daling. Het gebeurt niet erg frequent, maar is wel waarneembaar.
Een Game Boy-spel beschikt uiteraard over een heleboel beperkingen, maar Grezzo heeft de meeste van deze beperkingen op een gracieuze manier opgelost. In het origineel scrollde je van scherm naar scherm, terwijl je op de Switch een volledige wereld krijgt gepresenteerd. Ook de beschikbaarheid van amper twee knoppen op de Game Boy is aangepakt en nu hebben enkele items zoals het zwaard, schild en Pegasus-boots om te rennen een eigen knop gekregen. Met andere woorden: nu vertoef je veel minder in het pauzescherm om van item te wisselen. Hier en daar heeft Grezzo het leven van de speler ook wat gemakkelijker gemaakt. Breekbare muren vertonen nu bijvoorbeeld barsten terwijl dat op de Game Boy niet mogelijk was. Het blijft echter bij zeer kleine aanpassingen en het is markant hoe natuurgetrouw deze remake blijft aan het origineel.
Volwaardig avontuur
De vraag van zestig euro is of dit wel een volwaardig spel is aangezien de roots van Link's Awakening zich bevindt op een draagbare spelcomputer. Link's Awakening is vast en zeker een volwaardig spel, want het is echt verbazingwekkend hoeveel inhoud er destijds in die cartridge is gepropt. De spelwereld van Koholint Island zit boordenvol met diverse gebieden en is bovendien erg compact wat het pendelen tussen de gebieden vergemakkelijkt. De acht kerkers zitten goed in elkaar en vanaf de vierde kerker gaat de moeilijkheidsgraad gevoelig naar omhoog.
Deze remake is dus erg getrouw gebleven aan het ontwerp van het origineel wat betekent dat het de beperkingen van het spelontwerp mee overerft. De kerkers missen de complexe omgevingspuzzels van de latere 3D-games en concentreert zich meer op het vinden van sleutels. De Zelda-reeks heeft altijd in het teken gestaan van exploratie en puzzels, maar bij Link's Awakening gebeurt dat nog net een stukje meer dan bij andere titels. De complexiteit schuilt dus voornamelijk hierin en met name de twee laatste kerkers zijn goede voorbeelden van hoe je op een ingenieuze wijze een kerker ontwerpt.
Eigenzinnige Link
Naast de kerkers weet Link's Awakening zich te onderscheiden van de andere titels in de serie door zijn eigenzinnige aanpak. Het spel werd in de begindagen van de reeks uitgebracht en nog niet alle conventies van de reeks waren toen vastgelegd. Zo zie je dus een heleboel personages uit het Mario-universum opduiken en zijn er ook kleine segmenten waar het topdown-perspectief overschakelt naar een 2D zijaanzicht met korte platformstukjes. Toch wel een curiositeit dat we sindsdien niet meer hebben gezien in de Zelda-reeks.
Het spel is niet Link's grootste avontuur, maar de ongeoefende speler haalt hier toch nog gemakkelijk twintig uur uit om alles te ontdekken. Meestal is het net een tikkeltje eenvoudiger en compacter dan andere avonturen omwille van de beperkingen op de Game Boy, maar soms is het toch goed zoeken om iets te ontdekken zoals een sleutel die plots in een put valt of bestaat de uitdaging erin om je op de juiste manier te oriënteren zoals de zevende kerker die je op dit vlak erg veel vrijheid geeft maar eveneens desoriënterend is.
Extra feature
Om de levensduur wat te verlengen, zijn er ook extra dingen in deze Switch-editie toegevoegd. Je kan nu meer schelpen verzamelen die soms erg goed zijn verborgen en er is ook een toepassing om je eigen kerkers te ontwerpen. Deze laatste feature is geïnspireerd op Super Mario Maker, maar op veel beperktere schaal. De kamers die je ontwerpt zijn namelijk gebaseerd op de kamers die je aantreft in elke kerker waardoor een eigen ontworpen kerker transformeert in een wirwar van ongeschikte kamers. Elke kerker in dit spel kent een eigen thema, maar dat gaat helemaal de mist in wanneer je kamers van verscheidene kerkers aan elkaar haakt waardoor deze feature toch gedeeltelijk de mist in gaat.
Een aspect wat toch ook zeker aandacht verdient, is de muziek wat bij Link's Awakening een centrale plaats inneemt. Als speler dien je namelijk acht muziekinstrumenten te verzamelen om de windvis wakker te maken. Sommige deuntjes zijn erg aanstekelijk zoals de ballade van de windvis. De muziek is grotendeels een remix van de 8-bit deuntjes uit het origineel en zijn een klein feest voor het oor. De beroemde Overworld theme neurie ik al in mijn gedachten mee als ik het hoor en ook de aparte mix van gemiauw en geblaf in Animal Village is heerlijk abstract. De meest aanstekelijke oorworm is wellicht de muziek van de zesde kerker dat zich moeiteloos kan meten met het beste muziekwerk dat uit een Zelda-game is gekomen.
Azijn pissen
Buiten de beperkingen van het originele Game Boy-spel - die bewust mee zijn opgenomen - in deze remake kan ik weinig nadelen terugvinden of ik moet doen aan pure azijnpisserij zoals de controles die niet volledig digitaal zijn en soms daardoor wat onnauwkeurig. Mijn grootste kritiek is misschien wel juist om deze game natuurgetrouw na te maken in een remake. Een nieuw spel gebaseerd op Link's Awakening, maar met nieuwe ideeën, ontwerpen en spelwereld zoals A Link between Worlds zou persoonlijk veel meer op mijn enthousiasme mogen rekenen. Het leidt geen twijfel dat Link's Awakening een zeer goed spel is, maar aan het spelontwerp is wel duidelijk dat dit soms een gedateerd spel is. En misschien wel de grootste schande van allemaal is de prijs. Nintendo vraagt een nieuwprijs waar andere bedrijven een budgetprijs vragen voor een remake. De vraag is dus of je zestig euro wil spenderen aan een remake van een 25 jaar oud Game Boy-spel...
Besluit
Link's Awakening is één van de leukere 2D-avonturen in de Zelda-reeks en de remake op de Switch maakt een goede game alleen nog maar beter. De grafische stijl is een pezier om naar te kijken, maar kent wel enkele kleine technische onvolmaaktheden. Het ontwerp en architectuur van de kerkers is naar huidige maatstaven soms wat gedateerd, maar nog altijd wel een toonbeeld van creativiteit. Het enige grote minpunt is toch de prijs die aan de hoge kant ligt voor een remake.
