Wat is de ideale omvang van een horlogecollectie? Geef toe, een groter eerste wereldprobleem kan je bijna niet hebben, maar het is toch een zorg waar ik momenteel mee worstel. Ik heb momenteel zeven horloges, maar er bestaat nog altijd de drang om dit uit te breiden. Alleen dit jaar heb ik al zes horloges gekocht. Dat klinkt veel - en dat is het eigenlijk ook wel - maar elke aankoop is weloverwogen inclusief veel opzoekwerk, bekijken van filmpjes op Youtube en het lezen van reviews. Het klinkt misschien een beetje zelfvoldaan, maar ik ben blij met elke aankoop. Er zijn natuurlijk horloges die ik meer of minder aandoe. M'n laatste aanwinst is de Grand Seiko en die heb ik de afgelopen week altijd gedragen, hoewel het m'n gewoonte is om dagelijks van horloge te wisselen. De Wwoor daarentegen heb ik nog niet erg veel omgedaan, maar dat is het dan ook het verschil tussen een uurwerk dat ettelijke duizenden euro's kost en iets wat je op de lokale rommelmarkt kan vinden voor twee tien eurobiljetten. Maar dat neemt niet weg dat ik de Wwoor met veel plezier draag wanneer ik het omdoe.
Het aanbod van horloges is werkelijk gigantisch en er zijn nog zoveel horloges die m'n aandacht trekken. Hier zijn een aantal horloges die op het lijstje staan van potentiële aankopen.
Longines Master Collection L2.673.4.78.3
Een horloge met een maanfase heb ik nog niet en er zijn een aantal kandidaten die m'n aandacht trekken. Eerst had ik een ander exemplaar op het oog, maar de primaire kandidaat om aangeschaft te worden is deze Longines. Het is een erg elegant horloge van een merk dat zich profileert in het hogere segment. Het oogt misschien een tikkeltje te druk aan de linkerkant wat de leesbaarheid impacteert. De prijs begint vanaf 2200 euro wat voor een automaat met chronograaf en van een gereputeerd merk als Longines best wel goedkoop valt te noemen.
Dit was eigenlijk m'n primaire kandidaat voor horloge met maanfase, die - ironisch genoeg - geen maanfase bevat. Dit is de 10129 variant, maar er zijn wel andere varianten (zoals de 10278 en de 10280) die wel een maanfase bevatten. Het bruine horlogebandje draagt voor een groot gedeelte bij aan de charme van dit horloge en dat is de reden waarom ik het prefereer boven de varianten met maanfase. Persoonlijk vind ik dit horloge een tikkeltje mooier dan de Longines, maar de prijs is dan ook dik duizend euro duurder. Bovendien is het bijna 15 mm dik wat voor een dress watch toch vrij veel is. De automaat die er in zit is de Valjoux / ETA 7750 wat voor een horloge in deze prijsklasse naar mijn mening iets te gewoontjes is (al klinkt dit behoorlijk arrogant). Omwille van deze redenen draagt de Longines mijn voorkeur weg.
Er is ook een ander alternatief voor de maanfasehorloges in - alweer - een horloge zonder een maanfase. Eigenlijk zoek ik een automaat met chronograaf en optioneel een maanfase, maar klaarblijkelijk blijf ik hangen op de gedachten van een maanfase... Dit alternatief is de Seiko Presage SRQ019. Dit is een gelimiteerde editie uit de Presage-stal die voornamelijk gebaseerd is op Laurel, het merk dat al vroeger bestaat dan Seiko, maar uiteindelijk wel is opgegaan in de Japanse uurwerkgigant. Het is geen verrassing dat het qua stijl op de Longines en Baume et Mercier trekt, maar dan met wat extra tierlantijntjes zoals de wijzerplaat die uit glazuur bestaat. Dit horloge heeft echter hetzelfde probleem als de Baume et Mercier: met z'n 15 mm is het behoorlijk dik voor een dress watch. Dan is er nog het bijkomende aspect dat ik al twee Seiko's in huis heb. Ik ben zelf een groot fan van Seiko (anders had ik er geen twee in huis), maar er is een ongeschreven regel bij mij dat ik niet te veel horloges van hetzelfde merk in m'n collectie wil. Belachelijk? Misschien wel...
Naast een horloge met chronograaf/maanfase ben ik eveneens al een tijdje op zoek naar een duikershorloge. Er zijn zoveel duikershorloges dat het moeilijk is om een keuze te maken. Rolex is hier zo een beetje de standaard, maar als je de moeite neemt om verder te kijken ontdek je heel veel leuks. Zo hebben Orient en Seiko erg veel duikershorloges voor een paar honderd euro. Hoewel deze uurwerken een zekere aantrekkingskracht hebben, trokken ze niet meteen m'n aandacht in tegenstelling tot de Nedu van Ball (het witte exemplaar weliswaar). Dit uurwerk heeft een zeker je ne sais quoi-gehalte waarbij alles perfect in elkaar valt qua esthetiek. Het is COCS-gecertificeerd, dus je kan er op rekenen dat het de tijd goed bijhoudt. Wat onderstaande foto niet toont is de enorme dikte van deze gigant: meer dan 17 mm. Nu zijn duikershorloges wel wat dikker dan normaal, maar zelfs voor een dergelijk exemplaar is 17 mm wel heel erg dik.
Omega Speedmaster Dark Side of the Moon
In m'n queeste naar sportievere horloges stopt mijn bereik niet bij duikershorloges. Ook anderen komen in aanmerking zoals de Speedmaster van Omega. Dit horloge is wereldberoemd geworden omdat dit het enige horloge was dat in aanmerking kwam om gedragen te worden door Neil Armstrong en co in hun eerste bemande ruimtevlucht naar de maan. Eigenlijk bevinden de roots van dit horloge - zoals de naam impliceert - zich in de racewereld, maar na 1969 heeft het ruimtevaartthema de boventoon genomen want betere reclame kan Omega niet bedenken. De laatste variant van Dark Side of the Moon (er zijn er meerdere) accentueert dit nog eens. Dit exemplaar bestaat uit zwart keramiek wat erg moeilijk is om te maken. Het horloge heeft een aantal bijzonderheden zoals de wijzers die zijn gemaakt van wit goud en de nylonband. Het is zeker geen goedkoop horloge, maar tweedehands starten de prijzen vanaf zo'n 6000 euro. Nog steeds een heleboel geld, maar wel de helft goedkoper dan de nieuwprijs.
De laatste telg uit het lijstje van potentiële kandidaten is de Sinn 104 wat ook weer een sportiever horloge is dan wat ik normaal draag. Deze keer is het geen duikershorloge of een racehorloge, maar wel een pilotenhorloge. Het Duitse boetiekmerk Sinn vervaardigt vanaf de jaren zestig namelijk al kwalitatieve pilotenhorloges. Qua prijs-kwaliteit is de Sinn 104 moeilijk te kloppen: de prijs voor dit horloge is zo'n duizend euro met een lederen armband, voor een metalen armband tel je nog eens zo'n tweehonderd euro extra neer. Het horloge is vrij simpel, maar de bouwkwaliteit is superieur aan bijna ieder ander horloge in deze prijsklasse. Het enige nadeel van dit horloge - en dat is dan ook nog behoorlijk subjectief - is dat het wel erg klassiek oogt. Het is de belichaming van Deutsche gründlichkeit, maar het mist naar mijn mening een beetje speelsheid en frivoliteit.
Welk horloge zou ik als eerste kiezen uit bovenstaand rijtje? Aangezien ik ze allemaal opgesomd heb als potentiële aankopen is dat zeker geen gemakkelijke keuze. Enerzijds spreken de chronografen me meer aan omdat dit meer aanleunt bij m'n persoonlijke stijl. Anderzijds wil ik al langer een sportiever horloge aan m'n collectie toevoegen. Toch is de keuze gemakkelijker dan gedacht: de Omega Speedmaster Dark Side of the Moon, maar dan wel tweedehands omwille van de prijs. De Omega is een mooie symbiose van een sportief horloge dat ook chique gedragen kan worden. De zwarte keramiek doet dit horloge de dans ontspringen en misstaat eigenlijk op geen enkele gelegenheid. En ook belangrijk: hoewel de Omega het duurste van het gezelschap is, is hij ook wel de meest waardevaste.
