King Seiko 4502-7010

Lang leve de koning

Vorig jaar heb ik m'n spaarvarken geslacht en mocht ik in mijn horlogecollectie enkele mooie stukken toevoegen zoals de Omega Speedmaster Dark Side of the Moon, Rolex Submariner en twee Grand Seiko's met referentienummers SBGA011 en SBGR083. Het nieuwe spaarvarkentje is nog aan het groeien en het zal vermoedelijk nog enkele jaren duren vooraleer het tot wasdom is gekomen om een nieuwe klepper zoals voorgaande stukken binnen te halen. Dat wil niet zeggen dat m'n horlogehobby nu op een lager pitje staat, maar ik ben me daarentegen wel meer bewust van de kosten die deze (kostelijke) hobby met zich meebrengt. De twee aanwinsten dusver dit jaar zijn dus geen dure vogels. De eerste is de Deep Blue Protac 1000 wat ik bij Watch2day voor een schappelijke 150 euro op de kop kon tikken. Ik interesseer me de laatste maanden ook meer voor vintage horloges en de laatste aanwinst behoort tot deze categorie: de King Seiko met referentie 4502-7010. 

Dat ik de producten van Seiko wel kan waarderen, mag blijken uit m'n collectie. De King Seiko is namelijk de vierde Seiko uit een totaal van twaalf stuks en ik heb niet geaarzeld om een aardige som geld neer te leggen voor twee Grand Seiko's. In het verleden was Grand Seiko niet de enige topcollectie van Seiko, maar hadden de Japanners eigenlijk twee topcollecties. De eerste is vanzelfsprekend Grand Seiko, maar daarnaast was er ook King Seiko dat werd gemaakt tot begin jaren tachtig. 

Broedertwist

In het verleden had Seiko namelijk niet één vestiging, maar wel twee. Seiko Suwa waar onder andere de Grand Seiko werd geproduceerd, maar ook Seiko Daini waar elk exemplaar van King Seiko het levenslicht zag. De filosofie van Seiko was dat deze broedertwist het beste bovenhaalde bij deze twee vestigingen om zo de meest hoogstaande horloges te vervaardigen. Het stimuleerde om efficiënt om te gaan met kosten, kwaliteitscontrole te verbeteren, maar ook om te innoveren. Met een beetje zin voor overdrijving kan je de jaren zeventig het gouden decennium van Seiko noemen door het hanteren van deze aanpak. 

Maar na een hoogconjunctuur komt er een verval en dit verval werd ironisch genoeg door Seiko zelf ingeleid. De Japanners brachten namelijk als eerste een quartzhorloge uit en dit zorgde op amper een paar jaren tijd voor een totale revolutie in de horlogeindustrie. De verkoop van automaten ging sterk achteruit ten voordele van quartzhorloges die superieur waren in het bijhouden van tijd. Uiteindelijk leidde dit tot de sluiting van de Daini-vestiging en bezegelde dit ook het lot van King Seiko. Waar Grand Seiko nu nog altijd wordt verkocht en zelfs onlangs een eigen merk is geworden, lijkt King Seiko vergeten te zijn in de annalen. Voor liefhebbers van vintage-horloges is een King Seiko echter niet te versmaden. 

Het specifieke model

Hoewel King Seiko's niet meer worden gemaakt, zijn er nog meer dan voldoende exemplaren te vinden op de tweedehandsmarkt tegen betaalbare prijzen. De quartzhorloges zijn verkrijgbaar vanaf 150 euro terwijl de automaten vanaf 250 euro te verkrijgen zijn. De prijs hangt af via welk verkoopkanaal je ze aankoopt en sommige specifieke modellen durven al eens duurder uit te vallen dan andere modellen. Zelf heb ik via een internetforum een 4502-7010 overgenomen van een Italiaan. Het referentienummer is opgebouwd uit een nummer voor het movement (4502) en een ander nummer voor de kast (7010). Dit model heb ik dus speciaal aangeschaft en ik heb dus geen willekeurig model in huis gehaald. 

De reden voor dit specifiek exemplaar is terug te vinden bij het movement. Referentie 4502 beschikt namelijk over een hi-beat movement met 36000 slagen per uur of tien slagen per seconde en dat is het eerste horloge in m'n collectie dat deze werkijver aan de dag legt. Later werd dit movement geüpgraded naar 28800 slagen per uur omdat zo de slijtage op het movement minder was en de precisie moest zeker niet onderdoen of was zelfs beter. Toch wilde ik het liefst een movement met 36000 slagen per uur aangezien ik dit nog niet in m'n collectie had. Bijkomend voordeel is de kast die deel uitmaakt van de beroemde grammers of design dat enkele regels oplegde zoals tweedimensionale hoeken, een zo groot mogelijke weerkaatsing van het licht en zo weinig mogelijk ronde vormen. De kastvorm ziet er dan ook fraai uit, hoewel ik de 44GS-kast van de SBGR083 toch nog een stukje mooier vind. 

Mijn exemplaar

Ik heb voor mijn exemplaar 365 euro betaald en dit lijkt me vrij schappelijk. Ik heb verhalen gelezen van mensen die 250 euro hebben betaald voor een King Seiko, maar andersom ook gelezen dat mensen ruim 500 euro hebben neergeteld voor een bepaald exemplaar. Dan heb ik met een kostprijs van 365 euro de gulden middenweg gevonden, lijkt me. Het horloge ziet er nog goed uit en de verkoper heeft in z'n advertentie gezet dat het onderhoudsbeurt heeft gehad. Wat dit precies inhoudt, weet ik niet, maar het horloge heeft wel een nieuw lederen polsbandje gekregen, de kast ziet er vrij glimmend uit en de achterkant met het medaillon ziet er eveneens goed uit. Op de wijzerplaat is er een heel klein beetje patina (koperroest) te vinden dat ontstaat door oxidatie, maar dit is heel erg minimaal. Hier en daar vind je enkele krasjes, maar alles ziet er heel behoorlijk uit, al kan je natuurlijk bij een vintage exemplaar geen nieuwstaat verwachten. 

De omvang van de King Seiko is wel even wennen, want het is met slechts 36 mm eerder klein naar moderne maatstaven. Als een vintage dress watch is deze diameter echter perfect en het draagt vlot om de pols. Door de geringe grootte van de King Seiko weegt het amper vijftig gram waardoor het draagcomfort minstens zo goed is als moderne horloges. Het nieuwe generieke lederen polsbandje is eerder klein en verschuift gemakkelijk op de pols, maar omdat het horloge zo licht draagt, maakt me dat vrij weinig uit. 

Eerste indrukken

Ik heb het horloge enkele weken en m'n eerste indrukken over deze King Seiko zijn vrij positief. Er is weinig tot niks waar ik over kan klagen. Het grootste pluspunt is uiteraard het hi-beat movement van zes hertz waar de secondewijzer als een snelvuur over de wijzerplaat schrijdt. Het is niet zo continu als Spring Drive, maar vanop een afstand van dertig centimeter of meer wordt die indruk wel gewekt. Als je je neus op het plexiglas drukt, zie je echter dat de secondewijzer in sneltempo korte schokjes kent om de zeshonderd posities per minuut te verkennen. Niettemin blijft het effect indrukwekkend om te bekijken. 

De kroon laat zich gemakkelijk bedienen en het is een fluitje van een cent om het horloge op te winden of om de datum of het uur te wijzigen. De kroon is ten opzichte van de kast vrij groot en is eveneens versierd met het KS-logo. De kast is zoals eerder gezegd vrij klein, maar ook vrij dun. Ik schat dat het ongeveer tien, maximaal elf milimeter dik is. Op de achterzijde zie je het beroemde gouden medaillon met daarop het KS-logo. De achterzijde van mijn exemplaar spiegelt vrij sterk waardoor het me aannemelijk lijkt dat het extra gepolijst is, hoewel ik het niet zeker weet. Hetzelfde geldt voor de langwerpige lugs die er erg goed uitzien en de sporen van hun ouderdom goed verbergen. 

Conclusie

Een horloge kopen van een nobele onbekende was voor mij een sprong in het onbekende, maar het eindresultaat mag er zijn. Voor een eerlijke prijs heb ik een mooi horloge in de plaats gekregen dat er erg goed uitziet. Puristen van vintage-stukken kunnen misschien zeggen dat het te goed eruitziet, want achterkant en lugs glimmen vrij hard. Zelf heb ik hier in ieder geval geen moeite mee. De wijzerplaat met een vleugje patina ziet er simpel, maar elegant uit, net zoals de rest van het horloge. Dit is niet het topstuk in de geschiedenis van Seiko, maar ik ben blij dat ik voor een betaalbare prijs zo'n mooi horloge in goede staat op de kop heb kunnen tikken. 

Wat niet zo geweldig is aan Grand Seiko

The name is Seiko, James Seiko

Op de horlogebeurs van Basel afgelopen maart heeft Seiko een lang verwachte beslissing genomen: Grand Seiko gaat voortaan door het leven als een eigen merk. Seiko heeft al een ander merk dat mikt op luxesegment in de horlogeindustrie, Credor, en daar komt dus nu Grand Seiko bij. Shinji Hattori is de CEO van Seiko en hij heeft aangegeven dat Seiko zich hoger wil plaatsen in verscheidene segmenten. Anders gezegd: hij wil af van het imago als budgetmerk en gaat alle producten van Seiko duurder maken. Zo werd bij de aankondiging van Grand Seiko als nieuw merk terstond alle Grand Seikos tien procent duurder gemaakt in Europa. Waarom? Gewoon, omdat het kan. Leuk als je aandeelhouder bent van Seiko, minder leuk als je horlogeliefhebber bent. Seiko was namelijk dé referentie om veel waar voor je geld te krijgen, maar dat wordt met de hogere prijzen moeilijk om verder te zetten voor de Japanners.

Toch blijft een Grand Seiko een relatief koopje in een wereld waar Rolexen en Omega’s ettelijke duizenden euro’s meer kosten, maar kwalitatief niet beter zijn. De merknaam daarentegen van deze twee Zwitserse merken is erg bekend omdat James Bond en andere prominente figuren met deze horloges hebben rondgelopen. Voor Grand Seiko is dat niet het geval, maar het kan dus zijn dat we in een toekomstige film plots James zien opduiken met een Grand Seiko die voorzien is van een wurgtouw, laser én sprekende klok. De prijs zal dan ook wel spectaculair stijgen, maar gelukkig is dat nog altijd niet het geval. Als je een beetje rationeel nadenkt, zou iedere horlogeliefhebber een Grand Seiko moeten kiezen boven een Rolex of Omega, maar doen ze dat zelden. Maar waarom precies? Dit zijn een aantal redenen waarom een Grand Seiko niet altijd zo groots is.

Door de bomen het bos niet meer zien

Grand Seiko als merk of vroeger als collectie heeft letterlijk tientallen modellen en dan is het voor potentiële kopers al een heuse klus om te bepalen wat ze juist willen. Rolex heeft een chronograaf met de Daytona en de Daytona kan je in een aantal varianten krijgen. Bij een Grand Seiko heet dat dan een SBGC001, SBGC003, SBGC005, SBGC007, SBGC011, SBGC013 en ik kan nog wel even verder gaan. Elk model is net even iets anders dan het volgende. Het is niet duidelijk en transparant wat een verkoper bij zo’n afkorting mag verwachten. Een Grand Seiko GMT, Grand Seiko Chronograph of Grand Seiko Diver met daarop verschillende varianten maakt het leven voor potentiële kopers veel gemakkelijker. In 2016 heeft Seiko de Presage-lijn boven de doopvont gehouden en heeft daar een aantal modellen in gehuisvest. Dit is uitgegroeid tot een groot succes en ik verwacht dat op korte termijn hetzelfde zal gebeuren voor de Grand Seiko dat verder zal uitgesplitst zal worden in een aantal collecties.

Even Japan bellen

Grand Seiko’s ondergaan rigoureuze testen vooraleer ze verkocht worden en Seiko is dan ook terecht trots op deze horloges. We hebben hier namelijk te maken met erg kwalitatief materiaal, maar zelfs erg kwalitatief materiaal heeft ooit een onderhoudsbeurt nodig. Geen probleem ware het niet dat een Grand Seiko enkel in Japan wordt onderhouden. Met andere woorden: je laat je Grand Seiko achter bij de dealer, die stuurt het op naar Japan, in Japan krijgt het vervolgens een onderhoudsbeurt, daarna wordt het teruggestuurd naar de dealer van het thuisland en tenslotte kan je de recent onderhouden oppikken bij de dealer. Vergelijk dat met het uitgebreide dealernetwerk van andere grote horlogemerken die zelf bekwaam zijn om een onderhoudsbeurt uit te voeren op deze horloges. Bij een Grand Seiko ben je het horloge voor weken of misschien zelfs maanden kwijt terwijl het bij andere merken slechts een kwestie van dagen is. Less is more en zeker als het aankomt op dergelijke dingen.

‘Even’ naar de dealer gaan

Een Grand Seiko is veel exclusiever dan Zwitser horlogemerken en dan bedoel ik vooral dat je ze weinig ziet en amper verkrijgbaar zijn. In België zijn er voor zover ik weet welgeteld nul dealers die Grand Seiko verkopen. De dichtstbijzijnde dealer is in Aken, Duitsland of als ik in eigen taalgebied wil blijven, kan ik ook vrolijk 2,5 uur rijden naar Amsterdam. Dit is psychologisch een niet te onderschatten stap die je moet nemen bij de aankoop van een Grand Seiko want wie wil in godsnaam een horloge van duizenden euro’s kopen als de dealer je taal niet spreekt of moeilijk bereikbaar is. Dan is het even gemakkelijker om op 45 minuten naar Brussel of Antwerpen te rijden waar alle grote horlogemerken wél een vestiging hebben. Ik verwacht dat het uitbreiden van het dealernetwerk één van de prioriteiten zal zijn voor de strategie van Grand Seiko, maar het zal een klus zijn van lange adem.

Grand Seiko wordt niet geapprecieerd

Een horloge kopen als investering is zowat het domste wat je kan doen aangezien het door de grillen van de markt moeilijk is om te voorspellen of een horloge later een collector’s item zal zijn of niet en 99,99% van alle modellen dalen flink in waarde (en blijven dalen) na hun aankoop. Er zijn natuurlijk uitzonderingen zoals Patek en Rolex, maar dit zijn uitzonderingen die de regel bevestigen. Voor Grand Seiko geldt deze regel dubbel want een Grand Seiko verliest wel érg snel érg veel waarde. Een nieuw horloge van zesduizend euro is na twee jaar misschien nog de helft waard op de tweedehandsmarkt. Het aanbod van Grand Seiko’s is uiteraard klein, maar helaas is de vraag dat ook waardoor tweedehandsprijzen hier onder lijden. Een Grand Seiko is een relatief koopje als je het nieuw koopt, maar als je van plan bent om het later te verkopen een is een zoektocht op de tweedehandsmarkt wellicht toch een beter alternatief. Misschien dat op termijn dit fenomeen zich vermindert als Grand Seiko een uitgebreider dealernetwerk heeft met meer kopers en meer naambekendheid, maar het is moeilijk om te voorspellen wanneer dit zal gebeuren (en of dit zal gebeuren).

Stukken voor onderhoud

Hoewel een Grand Seiko een mooi voorbeeld is van haute horlogerie kan het altijd gebeuren dat er dingen stuk gaan op lange termijn en het is dan wel fijn dat je weet dat je kan rekenen op ondersteuning van de het merk. Dat is bij Grand Seiko helaas niet het geval en zij beloven ondersteuning tot tien jaar nadat een model niet meer wordt geproduceerd. Stel dat een model in 2007 niet meer wordt geproduceerd, dan heb je dus in theorie tot dit jaar ondersteuning van Seiko voor dit specifiek model. Vanaf volgend jaar moet je dan puur rekenen op hun good will. Op papier is dit een groter probleem dan dat het daadwerkelijk is. Sinds Grand Seiko nieuw leven is ingeblazen in 1998 zie je dat veel modellen gebruik maken van gemeenschappelijke componenten en zal het geen probleem zijn om een specifieke componenten te laten vervangen, zelfs als de aangeboden onderstenuning van tien jaar verlopen is. Dit probleem doet zich eerder voor bij de vintage-modellen van Grand Seiko die van 1960 tot en met de jaren 90 werden geproduceerd. Huidige modellen zullen hier dus geen last van hebben, maar het is toch een (terechte) bekommernis waar potentiële kopers mee worstelen. Enkel mag het niet uitvergroot worden wat velen wel (onterecht) doen.

Onterechte zorg

Er worden echter regelmatig argumenten op tafel gegooid die onterecht zijn. De grootste is natuurlijk naambekendheid want Grand Seiko klinkt in de oren van veel personen niet zo tof als Rolex of Omega. Natuurlijk kent iedereen Rolex, maar erg weinig personen zullen een specifiek model kunnen opnoemen. De naambekendheid van Omega is al heel wat minder en weinig personen zullen geïmponeerd zijn als je een Omega draagt. Als je op restaurant gaat, naar een concent, in de supermarkt aankopen doet of gaat tanken in een tankstation: bijna niemand geeft erom wat je draagt tenzij de bling bling factor abnormaal hoog is. Dikwijls zijn het de potentiële dragers zelf die kampen met het feit dat ze ‘maar’ een Seiko dragen…

De aankoop van een Grand Seiko is een magisch moment in het leven van een horlogeliefhebber en ik ben blij en trots dat ik er twee heb in m’n collectie: de SBGA011 (beter gekend als de Snowflake) en de gelimiteerde editie van SBGR083 (een zwart model met gouden secondewijzer en logo en 44GS-kast). Deze twee horloges zijn complementair aan elkaar en ik heb niet onmiddellijk de behoefte om een nieuw model van Grand Seiko aan te kopen. Maar als je zo’n aankoop doet, moet je dat met honderd procent overtuiging doen en weloverwogen. Helaas doen veel mensen dit niet waardoor ze soms teleurgesteld zijn in een Grand Seiko (door bijvoorbeeld hun gebrekkige service) of geven ze een Grand Seiko onterecht geen kans. Grand Seiko’s zijn prachtige horloges, maar je moet ze wel om de juiste redenen kopen, een factor waar eigenlijk wel elk horloge mee kampt…

Deep Blue Protac 1000

Kijk vandaag

Op de website van Watch2day.nl vind je elke dag aanbiedingen om op een goedkope manier horloges aan te schaffen. De grote meerderheid van deze horloges zijn zogenaamde plakmerken. Dit zijn merken die het ontwerp van hun horloges knippen en plakken van bekende merken, deze horloge vervolgens laten vervaardigen in China op een zo goedkoop mogelijke manier en tenslotte aanbieden tegen een serieuze korting zodat je als consument denkt een koopje te doen. Zo nu en dan vind je op deze website aanbiedingen die wel de moeite lonen. Het gaat dan om echte horlogemerken zoals Seiko of Casio, maar af en toe ook Deep Blue. 

Deep Blue is één van de grootste microbrands ter wereld. Het is eigenlijk niet veel meer dan een eenmansbedrijfje, maar het aantal stuks wat Deep Blue verkoopt begint te neigen naar volumeverkoop. Deze grote volumes zorgen ervoor dat de prijs substantief gedrukt kan worden. En zo heb ik via Watch2day.nl een horloge kunnen aankopen voor zo'n 150 euro wat uitgerust is met een glas van saffier, een automatisch movement van Seiko dat hackt en opwindbaar is, beschikt over een schroefkroon en roteerbare bezel en waterdicht is tot duizend meter. Dit is toch een heleboel waar voor je geld en dat was voor mij de reden om de Deep Blue Protac 1000 in huis te halen. 

Gigant

Deze Deep Blue mag zich meteen de gigant van mijn collectie noemen, want het is zeker geen kleine jongen. De kast is 16 mm dik, de wijzerplaat heeft een diameter van 45 mm en de breedte tussen de twee lugs is 25 mm. Ik ben meestal gewend om dress watches te dragen die toch aanzienlijk kleiner zijn dan deze afmetingen. Dit laat zich ook gevoelen in het gewicht dat met zo'n 220 gram vrij zwaar is. Er zijn grotere horloges dan dit, maar die zijn dan buitensporig groot voor verreweg de meeste mensen. Omdat het horloge er vrij sportief uitziet, valt de Deep Blue niet echt uit de toon en misstaat het horloge niet als je het casual draagt. Dit uurwerk kan je echter niet op een meer formele omgeving dragen op kantoor zoals je dat met een Rolex Submariner wel kan doen omdat het daarvoor simpelweg te groot is en het siliconen bandje oogt te sportief voor zo'n omgeving. Ondanks de forse omvang van dit polsmonster, kan je het nog op vrij veel gelegenheden dragen.

Het gewicht van 220 gram is voor een fors uitgevallen duikhorloge niet uitzonderlijk, maar als je dit niet gewend bent, voelt het horloge wel vrij zwaar aan na een aantal uren. Het siliconen bandje bespaart enkele grammen in gewicht, maar dit is niet voldoende om horloge te bestempelen als comfortabel. Ook het siliconen bandje lijkt gemaakt te zijn voor mammoetarmen, want als je het bandje omdoet, maakt de tip van het bandje de cirkel bijna helemaal rond. Anders gezegd: de lengte van het bandje mocht gerust wat minder zijn. Het bandje zelf oogt (en is) vrij goedkoop, maar is desondanks vrij stevig. Dit is één van de minste bandjes voor m'n horloges, maar draagt vrij licht en is stevig genoeg voor de Deep Blue. 

Dagcomplicatie

Uniek voor mijn collectie is dat de Deep Blue Protac 1000 is uitgerust met een dagcomplicatie. Naast de datum staat er dus ook de dag en dat is dus een primeur voor mij. Deze complicatie is te danken aan het NH36-movement van Seiko. Dit movement is gebaseerd op een upgrade van Seiko's interne 7S-movement, maar wordt gemaakt in Maleisië voor andere merken waardoor kwaliteitscontrole en productieproces (wellicht) wat minder zijn. Ik heb nog niet getest hoe accuraat het movement is, maar het vier hertz movement lijkt te lopen binnen de vooropgestelde specs van -25/+35 seconden per dag. Het movement hackt en is ook manueel opwindbaar wat in deze prijsklasse nog lang niet de regel is. Ter vergelijking: Seiko's eigen SKX007 duikhorloge kost meer en beschikt over een 7S-movement dat niet hackt en niet manueel opwindbaar is, terwijl de Seiko wel vijftig tot honderd euro meer kost. 

Mijn exemplaar is uitgerust met een zwarte wijzerplaat waar weinig valt op aan te merken. Het heeft niet de diepzwarte kleur van de Grand Seiko SBGR083 of Omega Speedmaster Dark Side of the Moon, maar dan spreken we over een totaal andere prijsklasse. De zwarte kleur ziet er zonder meer goed uit en ook de indices zijn leuk vormgegeven. Enkel de minutenwijzer valt compleet uit de toon met een opvallende oranje toon. Het past wel bij de sportieve look van deze Deep Blue, maar persoonlijk vind ik het hondslelijk. De wijzerplaat heeft een subtiel sunburst-effect wat leuk is om te bekijken en heeft een goede leesbaarheid. De Deep Blue is eveneens uitgerust met Superluminova en dit werkt vrij goed. Als ik dit vergelijk met de Superluminova op m'n Rolex Submariner of Omega Speedmaster Dark Side of the Moon zie ik nauwelijks verschil.  

Verrassend kwalitatief

De erg ronde vorm van de kast zal geen prijzen in design winnen, maar daarentegen zal ook niemand aanstoot nemen aan het klassieke ontwerp. Hetzelfde kan gezegd worden over de lugs: die zijn smal en hoog, maar passen wel bij het klassieke ontwerp van het horloge. De achterkant is volledig dicht met daarop de naam van het merk en een klein logo van een duiker onder water. Laat ik er op houden dat de achterkant niet het meest spannende gedeelte is van dit horloge. 

Eén van de vragen die ik had was wat de kwaliteit zou zijn van een dergelijk horloge. Het antwoord is: verrassend goed. De matte afwerking van de kast is degelijk gedaan, maar de lage prijs laat zich wel gevoelen in de machinale afwerking. Als je de kast wat dichter bijneemt, zie je de dunne lijnen die ontsproten zijn uit de werkijver van de machinale afwerking. Waar bij een ander merk de kast nog één of zelfs meerdere keren onder handen wordt genomen, blijft het bij deze Deep Blue beperkt tot één behandeling van de polijstmachine. Als ik hier rekening mee houd, mag het resultaat er wel best zijn.

Het onderdeel waar de zweem van goedkoopheid wel erg hard opvalt, is de roteerbare bezel. Deze bezel laat zich met een sprekend gemak bedienen, maar het voelt wel aan als goedkoop plastic. Wanneer ik draai met de bezel voelt het niet erg stevig aan en de klikjes die ik hoor, klinken niet meteen overtuigend. Dan is het verrassend om vast te stellen dat de minutenmarkering van de bezel erg goed is uitgelijnd en bijna exact overeenkomt met de aangegeven minuten op de wijzerplaat. Het is een beetje symptomatisch voor het dualisme bij dit uurwerk: je ontdekt ergens een teken van goedkoopheid, maar je staat dan evenzeer perplex van de andere dingen die wel zeer goed zijn uitgewerkt. 

Leuk op papier

Dit horloge luistert naar de naam Deep Blue Protac 1000 en die duizend slaat uiteraard terug op de diepte dat het horloge aankan. Weinig kopers van dit horloge zullen effectief duikers zijn en zelfs geoefende duikers zullen niet snel tot zo'n diepte gaan. De 1000 in de titel is dus leuk als reclamebabbel, maar de gemiddelde koper zal hier weinig aan hebben. Hetzelfde geldt voor het heliumventiel. Dit heliumventiel schiet in actie wanneer een duiker op grote diepte duikt en het helium zorgt ervoor dat het glas niet zal barsten door de steeds groter wordende druk. Het is tof voor duikers om te weten dat dit ventiel aanwezig is, maar ook hier geldt dat bitter weinig kopers er gebruik van zullen maken. 

Wat dan wel weer een meerwaarde is, is de aanwezigheid van een saffierglas. Zeker op een horloge dat dienst doet als dagelijkse beater is dit van onschatbare waarde want een krasje is zo gemaakt. Ik heb lange tijd getwijfeld tussen de aankoop van een Seiko (SKX-model), Orient (Ray Raven- of Mako-model) en een Deep Blue. Uiteindelijk heb ik deze Deep Blue gekozen met als voornaamste reden de aanwezigheid van een saffierglas. Niet dat een gewoon mineraalglas slecht is, maar die zijn veel vatbaarder voor krassen. Wetende dat een Seiko of Orient duurder is zonder saffierglas, was dit voor mij de voornaamste reden om een Deep Blue aan te schaffen. Dit glas is een fractie hoger gelegen dan de bezel, maar dit valt nauwelijks of niet op. 

Conclusie

Het koopje van de eeuw is dit niet, maar voor de som van 150 euro krijg je bij deze Deep Blue een heleboel  horloge in de plaats. Sommige onderdelen zijn wat minder afgewerkt zoals het siliconen bandje dat te groot is en vrij goedkoop aanvoelt en de roteerbare bezel die erg plastic is. Toch is de algemene bouwkwaliteit van het horloge vrij goed en weet de Deep Blue te verrassen door zijn stevigheid. Het is niet inhouse gebouwd en het is geen iconisch horloge, maar als je daarmee kan leven, heb je voor relatief weinig geld een mooi duikhorloge in huis.