Reisverslag Nieuw-Zeeland deel twee: zingen voor een blok hout

Donderdag 21 december

Auckland wordt vaarwel gezegd en via de westkust van het Nieuw-Zeelandse noordereiland trekken we naar Bay of Islands waar eindbestemming Pahia op ons wacht. Of dat is alleszins de bedoeling, want na een uurtje rijden worden we met de twijfelachtige kwaliteit van de bus en bijhorende trailer geconfronteerd. Een hobbelende weg zorgt ervoor dat het wiel van de trailer helemaal paraplu staat en de as van de trailer is rijp voor het stort. Na een tijdje wachten, komt er een onverwacht grote touring car aangereden die ons brengt naar de eerste bestemming: het Matakohe Kauri museum. Na de veel te kleine bus is de luxueuze touring car een geschenk uit de hemel, maar reisbegeleidster Marion waarschuwt ons alvast dat we er niet te hard aan moeten wennen. En inderdaad, na het museumbezoek staat de veel te kleine minibus waar we met meerijden opnieuw paraat. 

Maar eerst is er dus het museumbezoek waar we ongeveer één uur de tijd krijgen en dat is toch wel (heel) kort. Het museum is redelijk interessant en ik dacht hier veel informatie te krijgen over de Maori en de Kauri's, gigantische bomen waar het noordereiland in grossierde. Dat klopt gedeeltelijk, maar dan wel enigszins anders dan ik me voorstelde. De Pakeha's, of zeg maar de eerste westerse kolonisten, begonnen de Kauri's vanaf de 19de eeuw op industriële schaal te kappen omwille van de kwaliteit van het hout en het Kauri gum ,zeg maar het hars, dat de boom uittscheidde. Dat hars werd gebruikt voor verschillende doeleinden waaronder als een vervalsing voor opaal. Woud na woud ging tegen de vlakte en dat wordt haarfijn in het museum uitgelegd. Het leven van de kolonisten wordt uitgebeeld: over hoe ze in Nieuw-Zeeland leefden tot een levensechte reproductie van een houtzagerij uit die tijd. Over de Maori wordt er af en toe iets vermeld dat ze in oorlog waren met de kolonisten en werden verdreven uit hun woonplaatsen. Dus hoewel het een interessant museum is, had ik toch een iets andere teneur verwacht. Het uurtje museumbezoek gaat veel te snel voorbij, maar wordt wel goedgemaakt met een lekkere cheese cake en koffie bij een naburig koffietentje. 

Wat verder houden we opnieuw halte, deze keer voor een tweeledig bezoek aan het Waipoua Forest. Hier bevinden zich namelijk enkele van de grootste bomen ter wereld, niet qua hoogte, maar wel op het gebied van volume. Kauri's zijn bomen waarvan de grootste exemplaren zestig meter hoog kunnen worden en waarvan de stam een diameter heeft van ongeveer acht meter. En het zijn deze monsterexemplaren die we in het Waipoua Forest bezoeken. Een lokale Maori-gids gaat met ons mee, maar de jongeling doet Marion wat nerveus maken, want normaal gaat er een andere Maori-gids mee die een oude rot in het vak is. Dat kan wel zo zijn, maar de junior van de gidsengilde doet dit voortreffelijk. Op een geanimeerde en enthousiasmerende manier legt hij zaken uit over de Maori en hoe hun verstandhouding met het lokale bos gebeurt. En zo gebeurt het dus dat we niet veel later samen met de gehele groep zingen - samen met de gids - bij de grootste boom van het bos: Te Matua Ngahere. Een cynicus in de groep noemt het zingen voor een blok hout, ik noem het traditie hebben voor de gebruiken van de Maori. Hoe je het ook bekijkt, zowel de ervaring als de locatie vind ik lichtjes magisch. 

Er is ook een tweede luik bij deze stop, maar die duurt slechts twintig minuten. Vlakbij de autoweg bevindt zich de TaneMahuta. Ook een indrukwekkend stukje hout, maar net iets minder groot dan zijn beroemdere houtgenoot even terug. We blijven er even voor een fotostop, maar we moeten toch echt wel verder want de tijd dringt. Zeker met de autopech waar we in de ochtend last van hadden en daardoor een wandeling uit het programma zagen verdwijnen. De aankomst in Pahia gebeurt rond de klok van zes 's avonds en hier word ik voor het eerst geconfronteerd met het Europese karakter van Nieuw-Zeeland. In Europa zijn winkels en restaurants vroeg toe en dat is in Nieuw-Zeeland ook het geval. Zeker in deze kerstperiode waar het extra moeilijk is om personeel te vinden. We kunnen dus nog wel iets eten en drinken, maar een tweede rondje met gerstenat zit er echt niet in. Dan maar ergens ander naartoe!

Vrijdag 22 december

Tja, wat kan ik nog zeggen over deze dag. Ik heb een uitgebreid verslag geschreven op Wikiloc waar ik een wandeling van bijna dertig kilometer heb gedaan. Dat deze wandeling me bevallen is, moge wel duidelijk zijn met een plaats in de top drie van mooiste wandelingen van 2023. Ik heb dus niet zoveel tijd doorgebracht in Russell wat wel een beetje jammer is. Deze kleine plaats is de bakermat van Nieuw-Zeeland want het is de allereerste hoofdstad van Nieuw-Zeeland geweest, hoewel stad wellicht wat eufemistisch is uitgedrukt. Zo ben ik bij mijn wandeling gepasseerd bij de (houten) gebouwen die hier ooit hebben gestaan, maar meer dan een aftandse put bij een rotonde in een woonwijk is er nu niet meer. Misschien moet ik mezelf verbeteren, want deze gebouwen stonden in Okiato, een gehucht van Russell. Dus hoewel iedere reisgids zal zeggen - en ik in deze blog eigenlijk ook - dat Russell de allereerste hoofdplaats van Nieuw-Zeeland is, valt die eer eigenlijk te beurt aan Okiato. Je kan dit gehucht bezoeken, maar geloof me vrij als ik zeg dat je niet veel zal missen als je deze plek overslaat. 

Russell zelf is overigens een gezellige plek, maar wel behoorlijk klein. Er is een soort van promenade vlakbij de zee met enkele restaurantjes en hotels in historische gebouwen. Er is ook een charmant kerkje en voor de culturele meerwaardezoeker is er ook een klein museum dat meer vertelt over de geschiedenis van deze plaats. Meer nog dan een plaats van administratie was Russell een haven voor lokale vissers waar de visvangst van de dag werd geloosd en verkocht. Dat bracht ook andere liederlijke beroepen met zich mee en door de aanwezigheid van deze dames van plezier werd Russell vroeger ook wel eens de hellhole of the Pacific genoemd. Nu is het echter een leuk plaatsje waar je zo'n twee uur kan vertoeven, maar door zijn kleinschaligheid ook niet veel langer dan dat. 

  

Zaterdag 23 december

Het was eigenlijk de bedoeling dat ik gisteren naar Cape Brett ging om een wandeling te maken, maar het regelen van een watertaxi is in deze periode onbegonnen werk, zeker met een minimale bezetting van slechts één persoon. Maar geen nood, vandaag passeer ik alsnog langs deze kaap, maar dan met een boot. De Bay of Islands wordt namelijk omschreven als een paradijselijke bestemming waar de talrijke eilandjes in de baai voor een oeverloos vakantiegevoel zorgen. De eilandjes doen dat misschien wel, maar de boot toch veel minder. Hoewel deze boot zeker niet klein genoemd mag worden, deint het ding op en neer dat het een lieve lust is. Ik kan mijn ontbijt nog binnenhouden, maar er zijn reisgenoten die minder geluk hebben en hun maaginhoud in zee zien verdwijnen. De passage langs de eilandjes vind ik eerlijk gezegd weinig bijzonder, hoewel er bij Cape Brett er een beroemde rots in boogvorm staat, maar door het slechte weer kunnen we er niet door varen. Ook de vuurtoren bij deze kaap is een foto waard. 

Het leukste moment van dit boottochtje is echter wanneer we een uurtje stoppen bij Urupukapuka Island waar ik ook een verslag heb over geschreven. Het is een beetje toeristisch allemaal hier, maar ik denk als je alle tijd van de wereld hebt het heerlijk moet zijn om hier één of twee dagen te vertoeven en zo op je gemak het eiland te verkennen. Nu heb ik dit in een sneltreinvaart gedaan en heb ik enkel tijd om de helft van het eiland te verkennen. Als je wil onthaasten, lijkt me dit de ideale plek te zijn, maar dan moet je uiteraard wel over de nodige tijd beschikken. Want de klok roept en om twaalf uur zijn we terug aan wal bij Pahia waar het boottochtje is afgelopen en dat met regenweer in aankomst. 

Er is niet zo denderend veel te zien in Pahia en dus besluit ik om opnieuw een wandeling te maken. Gisteren hebben de andere reisgenoten een wandeling gedaan naar de pittoreske Haruru Falls, maar ik ben niet meegegaan - dissident, weet je wel. Dat maak ik dus één dag later goed, maar ik zal wel de benenwagen moeten nemen in de regen waar de anderen gisteren met de bus bij deze watervallen werden afgezet. Van deze wandeling heb ik uiteraard ook een verslag gemaakt en ondanks de waterstofdioxiden die uit de lucht komen vallen, vind ik het een genietbare wandeling. Met name het pad van en naar de Haruru Falls dat zo'n vijf kilometer lang is, vind ik knap. Op mijn weg kom ik ook het Treaty House tegen, dit is een historisch gebouw waar de onafhankelijkheidsverklaring tussen de Pakeha's (de Britten) en de Maori werd getekend, een document dat tot op de dag van vandaag voor beroering zorgt. Het laatste snuifje cultuur is echter bij mij uitgeregend en ik ben blij wanneer ik terug een dak boven mijn hoofd heb zodat ik niet langer nat word. Ondanks het wisselvallige weer zijn de twee (volledige) dagen bij Bay of Islands me bijzonder goed bevallen.  

De twintig mooiste wandelroutes van 2023 (deel twee)

De top tien telt bijna enkel wandelingen in het buitenland: Nieuw-Zeeland, Pakistan en Groot-Hertogdom Luxemburg vechten het met elkaar uit. Vooral die laatste weet te imponeren met maar liefst vier wandelingen in de top tien. Waar een klein landje in groots kan zijn! Die vier noteringen zijn overigens helemaal terecht, want de Müllerthal Trail en Lee Trail mogen dan misschien gene internationale bekendheid genieten, het zijn echt wel wandeltoppers. Ik heb inmiddels genoeg trekkings en wandelingen in binnen- en buitenland gedaan om zoiets te kunnen zeggen. Vooral de Lee Trail is een ontzettend grote meevaller geworden, omdat de Eislek Trail - dat zich in hetzelfde gedeelte van de Ardennen bevindt - toch wel wat teleurstellend voor mij was in 2022. 

De wandelingen in Nieuw-Zeeland sieren twee plaatsen in de top drie en dat zegt veel over de kwaliteit van de wandelingen in deze droombestemming. Ietwat verrassend is dat deze wandelingen zich bevinden op het noordereiland, terwijl vooral het zuidereiland wordt geroemd omwille van zijn ongerepte natuur. Op dat vlak moet het noordereiland wat mij betreft zeker niet onder doen, integendeel. Als ik zeg dat ik verliefd ben geworden op Nieuw-Zeeland is dat in grote mate te danken aan deze twee wandelingen. De Belgische eer wordt hoog gehouden met de noordelijke Ardennen, afkomstig van de website Originele Wandelingen. Veel mooier dan dit wordt het niet in dit gedeelte van de Ardennen en dus is de top tien plaats zeker verdiend.

10. De noordelijke Ardennen (originele wandelingen)

Dit is de hoogst genoteerde wandeling van Originele Wandelingen in dit lijstje en daar zijn meer dan voldoende redenen voor. Mijn gewoonlijke klaagzang dat er niet genoeg variëteit in de wandeling is, beperkt zich tot de eerste twee uur want dan trekt deze wandeling alle registers open met passages langs de bedding van een beek, begeef ik me door een weiland en worden er verscheidene beekvalleien bezocht. De eerste kilometers spelen zich voornamelijk in het naaldwoud van de Ardennen af en daar gaat het behoorlijk sportief aan toe met steile hellingen, verborgen paadjes en single-track paden die de allure hebben van een bergpad. Hoewel de wandeling technisch niet moeilijk is, zijn er meer dan zevenhonderd hoogtemeters en dat is toch een alleraardigst aantal. Ik deed deze wandeling als voorbereiding op de K2 en Gondogoro La Trek in Pakistan en in dit geval is de voorbereiding beter dan (sommige) wandeling in Pakistan.  

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/de-noordelijke-ardennen-originele-wandelingen-139436335

9. Lee Trail dag 1 Ettelbruck - Dirbach Plage

Ook de eerste dag van de Lee Trail diende als voorbereiding voor mijn trekking in Pakistan en ook de Lee Trail is een echte voltreffer. De eerste kilometers beginnen wat aarzelend met lange, brede wegen door naaldwoud en een passage door een dorpje waarvan ik de naam al lang vergeten ben. Bij de fraaie rots Predigstuhl haalt deze wandeling een hoger niveau dat het nooit meer loslaat. Met name de uitzichten over de meanderende Süre, die deze wandeling begeleidt, kunnen onder het predicaat magistraal geplaatst worden. Maar dit traject biedt veel meer dan dit: gezellige veldwegen, mooie landbouwplateaus en heidelandschappen waar je het niet verwacht. Ook dit is een sportieve wandeling met ruim 1200 hoogtemeters, maar het echte berggevoel zit toch eerder bij de tweede dag van de Lee Trail.

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/lee-trail-dag-1-ettelbruck-dirbach-plage-141195686

8. K2 GGL trekking: Ali Camp - Khuispang via Gondogoro La

Tja, meer legendarisch dan dit worden mijn wandelingen niet. Over elf kilometer deed ik maar liefst dertien uur, maar daar heb ik wel enkele goede excuses voor. De start op vijfduizend meter begon met een stekende hoofdpijn. Hoogteziekte dacht ik eerst, maar gids Imtyaz verzekerde me dat dit niet ongewoon is en zelfs bij de locals treedt dit gevoel op. Maar nog belangrijker was dat ik zo ziek was als een hond en als je dan een top van 5600 moet beklimmen 's nachts dan zakt de moed je in de schoenen. Zeker als je weet dat het gaat om een stijgingspercentage van ruim vijftig procent en over onbestaande rotspaden gaat. Maar dat allemaal is nog klein bier met de afdaling die even hard naar beneden gaat over rotsen, gletsjerstromen, morenen, sneeuw, ijs en los zand. Zeker als je geboren bent met twee linkerhanden - of in dit geval twee linkervoeten - zoals ik. Was deze dag knap lastig? Jazeker! Maar was deze dag legendarisch? Dubbel jazeker!  

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/k2-ggl-trekking-ali-camp-khuispang-via-gondogoro-la-145402590

7. K2 GGL trekking: Khuispang – Saitcho

Na inspanning komt ontspanning en dat is het geval bij deze wandeling de dag vlak na de monsteretappe over de Gondogoro La op 5600 meter hoogte. Wist ik veel dat deze dag ook een serieuze klepper was. Vooral het begin zat ik te vloeken als ketter op de morenen en gletsjers die we de eerste uren nog moesten overwinnen. Ik was namelijk nog altijd ziek op deze dag en dan kan ik dat landschap missen als de pest. Na een veel te lange 3,5 uur is het echter tijd voor het landschap waarvoor ik gekomen ben: groene vlaktes die geprangd zitten tussen sneeuw en gletsjers, het is simpelweg een surrealistisch gezicht. Dit is de Hushe-vallei en die is dus opmerkelijk groener dan de Baltoro-gletsjer waar ik zoveel dagen op ben gebleven. Toch zijn er ook hier verraderlijke passages langs snelstromende wateren en watervallen. Vooral losliggende stenen zijn goed voor een valpartij. Toch is het de omgeving die me vooral bijgebleven is op deze dag en dit is zonder enige twijfel de mooiste dag van de K2 en Gondogoro La Trek als het aankomt op landschappen.

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/k2-ggl-trekking-khuispang-saitcho-145402665

6. Queen Charlotte Track - Ship Cove to Furneaux Lodge

Eén van mijn mooiste wandelingen in Nieuw-Zeeland is dit exemplaar op de Queen Charlotte Track. Deze track behoort tot de zogenaamde Nine Great Walks, dit zijn langeafstandswandelingen die worden gerekend tot de mooiste trajecten van Nieuw-Zeeland. Dat is uiteraard een erg mooie titel en wat mij betreft meer dan terecht. Hoewel dit mijn tweede wandeling is in de omgeving van de Marlborough Sounds is dit traject veel meer een natuurpad dan het gebied rond The Snout. Vooral het wilde karakter van de eerste vijf kilometer kan ik erg hard waarderen en het zijn deze kilometers die deze wandeling kenmerken: kleine watervalletjes, stenen paden, omringd worden door oerbos en fantastische uitkijkpunten. Daarna neemt het pad meer de eigenschap aan van een aangelegd pad en dat neemt de charme toch wat weg, hoewel deze wandeling op elk aspect een topper blijft. Je moet wel wat geluk hebben met het weer, want ik deed deze wandeling op een stralende dag en ik kan me inbeelden dat het idyllische landschap een stuk minder idyllisch is wanneer er dreigende wolken of regen het landschap domineren.  

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/queen-charlotte-track-ship-cove-to-furneaux-lodge-157001916

5. MullerthaI Route 3 Heffingen – Beaufort

Route 3 wordt wel eens de meest diverse route van de Müllerthal Trail genoemd en dat kan ik na deze wandeling zeker bevestigen. Gekende trekpleisters zoals de Schiessentümpel en het sijpelende water van de bron Kallektuffquell sieren volop op het internet, maar voor mij zijn het verrassingen zoals een uitgebreid plankenpad of de serene atmosfeer bij de Zwarte Ernz nabij Beaufort die deze wandeling sieren. De grootste verrassing van deze wandeling - en misschien wel de gehele Müllerthal Trail - is echter een feeëriek bos waar het mos aan de bomen dit bos een groene gloed geeft. Of zo neem ik dit alleszins in mijn gedachten op. Bovendien ben ik helemaal alleen op dit stuk wat de ervaring nog eens een extra dimensie geeft. Helaas is er ook een relatief lang stuk richting Beaufort dat vrij saai is wat voorkomt dat deze wandeling hoger staat gerangschikt.    

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/mullerthai-route-3-heffingen-mullerthal-131071669

4. Müllerthal Trail route 1 Echternach – Moersdorf

Hoe mooi Route 3 van de Müllerthal Trail ook is, Route 1 heeft toch mijn wandelhartje gestolen. Het is te zeggen, het gedeelte tussen Echternach en Moersdorf (met de wijzers van de klok mee) doet dit. Want de eerste dag reken ik tot de allerslechte wandelingen die ik in 2023 heb gedaan en daarom is het des te verbazender dat de tweede dag zo goed is. Deze wandeling biedt namelijk een best of-overzicht van deze omgeving. Een kleine bloemlezing: een snuifje cultuur bij de start in Echternach, tot rust komen bij het jaagpad naast de Süre, indrukwekkende zandformaties bewonderen, genieten bij schilderachtige beekvalleien die doorkruist worden, vergezichten bewonderen op plateaus en af en toe een stevige kuitenbijter die je sportiviteit test. Kortom, alles wat je als wandelaar wil, vind je op deze route min of meer terug.   

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/mullerthal-trail-route-1-echternach-moersdorf-130890341

3. Full circle day walk in the Bay of Islands: Paihia - Opua - Okiato - Russell including to lookout of Takepa Point

Eigenlijk was het op deze dag de bedoeling om naar Cape Brett te gaan om een wandeling te doen. Ik kon echter geen watertaxi voorzien en dus moest ik het stellen met deze wandeling. En geluk bij een ongeluk: wat is dit een verdomd mooie wandeling geworden! Dit was de eerste dag in Nieuw-Zeeland waar ik echt het gevoel had om op vakantie te zijn. Dat heeft het in grote mate te danken aan de diversiteit van deze wandeling die werkelijk bizar groot is. Ik stuitte op oesterbanken, mangrovebossen, een kustpad, pittoreske eilandtoppen, kronkelende paadjes door oerbos en - gewoon om dat het kan - een oversteek op een overzetboot. Er is zelfs een streepje cultuur bij deze wandeling met een bezoek aan de plaats waar Nieuw-Zeeland is opgericht. Spoiler: dit is nu een rotonde van een woonwijk waar bijna niemand komt behalve niets vermoedende toeristen zoals ik. Een onverwachte, maar magistrale wandeling! 

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/full-circle-day-walk-in-the-bay-of-islands-paihia-opua-okiato-russell-including-to-lookout-of-takep-156257785

2. Lee Trail dag 2 Dirbach Plage - Kautenbach

Kan je een berggevoel oproepen in de Ardennen? Na het wandelen van de tweede dag van de Lee Trail ben ik overtuigd dat dit kan. Want geen enkele andere wandeling in de Ardennen benadert het berggevoel zo goed als deze wandeling. Op deze route zijn er namelijk een aantal bergpaadjes die toch een klein beetje techniek vragen en op deze single track-paadjes kan het soms behoorlijk steil omhoog gaan. Maar het zijn vooral de twee lees - rotskammen in het Letzeburgs - die de show stelen. De beklimming van deze twee lees vergt een beetje avontuur, maar als beloning krijg je een prachtig 360 graden panorama te zien van de omgeving. Naast bergpaadjes kent deze wandeling ook een klankenpad waar ik me goed mee heb geamuseerd. Vooral de marimba - ooit mijn wekker op mijn iPhone - kan op mijn enthousiasme rekenen. Qua uitzichten is de tweede dag wat minder spectaculair dan dag één, maar voor de rest is de tweede dag in elk opzicht beter dan de al schitterende eerste dag.   

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/lee-trail-dag-2-dirbach-plage-kautenbach-141314810

1. One day in Rotorua: Red Woods (Tokorangi Pa Track) - Hot Springs - Kuirau Park (geothermal area) - Lake Rotorua

En dit is 'm dan: numero uno van 2023, de top dog, de crème de la crème, de allerbeste: Rotorua en omgeving. In een jaar dat ik bekende trekkings heb gedaan zoals de Salkantay Trek in Peru en de K2 en Gondogoro La Trek in Pakistan is het deze wandeling die op het hoogste schavotje staat. Verrassend, zeker als je weet dat dit een zelf uitgedokterde route is die ik op eigen houtje heb samengesteld. Wat ik zo waardeer aan deze route is de variëteit die zo groot is dat het eigenlijk belachelijk is. Want ik weet niet op welke plekken op deze planeet je begint met een wandeling door een bos van sequoia's, vervolgens een beekvallei doorkruist waar ik minutenlang stilsta en dan een geothermisch gebied kruis waar ik langs warmwaterbronnen stap om als afsluiter langs het mooie Lake Rotorua en veldwegen te stappen. Op deze route zijn er ook brede grindwegen die wat afbreuk doen aan de route, maar in het groter geheel zijn dit slechts kleine nadelen omdat al de rest - en dan bedoel ik vooral het landschap - zo goed is. Als je van deze wandeling geen pretoogjes krijgt, weet ik het ook niet meer.  

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/one-day-in-rotorua-red-woods-tokorangi-pa-track-hot-springs-kuirau-park-geothermal-area-lake-rotoru-156479861

De twintig mooiste wandelroutes van 2023 (deel één)

Ook dit jaar klokte ik af op meer dan 1100 wandelkilometers en dat is een alleraardigst aantal. Eens te meer omdat ik dit totaal niet verwachtte aangezien ik meer met andere dingen bezig was en ook het slechte weer in lange regenachtige periodes hielp niet echt. Maar kijk, de reis in Nieuw-Zeeland betekende voor mij een stevige eindspurt wat het aantal wandelkilometers danig opschroefde. Maar belangrijker dan het aantal kilometers zijn de wandelingen zelf en ook in 2023 waren die over het algemeen goed. 

Mijn wandelingen in Vlaanderen scoren over het algemeen wat minder omdat het Vlaamse landschap me nu eenmaal minder aanspreekt dan de Waalse heuvels of buitenlandse bergen. Net zoals vorig jaar heb ik een top twintig samengesteld waar vooral de buitenlandse wandelingen goed scoren. De Ardennen houden de Belgische eer hoog met drie wandelingen, allemaal afkomstig van de gevierde wandelwebsite Originele Wandelingen.  

20. Salkantay day 3 - from Lucmabamba to Aguas Calientes

In mijn wandelverslag omschrijf ik deze dag als de meest complete ervaring van de Salkantay Trek en dat is uiteraard een mooie adelbrief. Met name de mooie jungle-omgeving is een lust voor het oog met hier en daar weidse panorama's over de omliggende bergen. Ook het stukje cultuur met de piepkleine Inca-ruïne Llactapata is de moeite. Het is hier ook verrassend groen zodat op 2800 meter zelfs paarden aan het grazen zijn. Toch is deze route niet zonder minpunten en dan denk ik onmiddellijk aan de tweede helft dat langs de spoorlijn naar Aguas Calientes loopt. Deze omgeving kent zo zijn mooie momenten, maar het voelt toch meer aan als een verplicht nummer. De notering in de top twintig is dus vooral te danken aan de eerste helft. 

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/salkantay-day-3-from-lucmabamba-to-aguas-calientes-138483829

19. K2 GGL trekking: Goro II – Concordia

Deze dag op de K2 en Gondogoro La Trek betekent de overgang tussen het woeste morenenlandschap van de vorige dagen naar een landschap dat bedekt is met sneeuw en ijs. Getuige indrukwekkende ijsbergen die naast het wandelpad liggen. Al is wandelpad misschien wat veel eer voor een route tussen stenen, rotsen en gletsjers die is aangeduid met stenenmannetjes. De overgang in het landschap maakt deze dag wat makkelijker en bovendien gevarieerder. Rotsen, stenen en moreren zijn in het begin nog steeds volop aanwezig, maar worden steeds meer vergezeld door stroompjes en gletsjers die hier aanwezig zijn. Bovendien is eindplaats Concordia één van de meest bijzondere plekken op aarde: hier komen namelijk vijf gletsjers bijeen én heb je bovendien een magistraal uitzicht op de K2. En daar wil je wel eens een paar stenen voor overwinnen.  

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/k2-ggl-trekking-goro-ii-concordia-145402413

18. Vervierse Vesder Vallei Verkenning en Hervé Hellingen in Andrimont

De streek van de Vesder heb ik in mijn wandelavonturen tot dusver grotendeels genegeerd, maar dat maakt deze wandeling meer dan goed. In een regio die van het Land van Hervé overgaat naar de Ardennen kom ik zowel een bos- als weidelandschap tegen, hoewel het toch de weides zijn die deze wandeling erg groen kleuren. Dat is ook één van de redenen waarom ik zo graag in het Land van Hervé kom, maar deze wandeling maakt wel erg veel meters door het groene gras. Toch zijn ook de passages door het bos soms erg stevig waardoor deze wandeling een goeie balans weet te vinden. Maar misschien wel mijn mooiste passage was door het centrum van Verviers waar ik via een overwoekerd paadje de gekanaliseerde Vesder volgde. Het centrum van Verviers is tegen mijn verwachtingen in ook redelijk mooi waardoor deze wandeling behoort tot één van de meest gevarieerde wandelingen die ik in 2023 heb gedaan.  

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/vervierse-vesder-vallei-verkenning-en-herve-hellingen-in-andrimont-147252453

17.One day in Picton: Tirohanga track and The Snout track

Marlborough Sounds. Ik zou gemakkelijk een blog kunnen vullen als lofzang aan deze prachtige sounds in Nieuw-Zeeland. De hemelsblauwe wateren die omringd zijn met talloze eilandjes en schiereilandjes zijn een klein wandelparadijs en deze wandeling leidt me naar een prachtig uitzichtpunt over deze omgeving. Dat is reden genoeg om deze wandeling in de top twintig te plaatsen, maar dan ben ik amper twee kilometer ver. De rest van de wandeling bestaat uit gedeeltes langs een kustpad en oerbos, maar aangezien ik dat al eerder heb gedaan in Nieuw-Zeeland scoort dit traject minder hoog. Bovendien moet ik enkele kilometers lang hetzelfde pad bewandelen om naar The Snout te gaan, een uitkijkpunt op een schiereiland. Deze wandeling bestaat grotendeels uit natuur, maar er is ook een korte passage langs de marina om wat uit te rusten. Niet erg gevarieerd, maar wat een prachtige uitzichten biedt deze wandeling!

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/one-day-in-picton-tirohanga-track-and-the-snout-track-156880874

16. Stationsstapper La Hulpe – Bosvoorde

In een oktobermaand waarbij elke dag wel een zondvloed werd voorspeld heb ik deze wandeling afgelegd en misschien daarom beviel me deze wandeling wel zo goed. Het kriebelde toch wel om te wandelen en als je dan op een mooie stationsstapper zoals deze stoot, is de beloning eens zo groot. Vooral de omgeving van het Zoniënwoud weet me te charmeren met prachtige beukenbossen, verrassende paadjes, kleine beekjes en statige plassen. Het schitterende herfstlandschap is de spreekwoordelijke kers op de taart. De route was trouwens zo goed zodat ik met het kaartje op Komoot aan het knutselen was om stukken toe te voegen. Heel veel is er niet bijgekomen, maar het zegt toch wel iets over de kwaliteit van deze route. Nu moet ik wel zeggen dat de mooie herfstkleuren het landschap extra betoverend maken, dus in de kale winter zal dit minder tot de verbeelding spreken.

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/stationsstapper-la-hulpe-bosvoorde-151064754

15.  Salkantay day 1 - part 2 to Humantay Lake and back

Qua natuurpracht heeft de Salkantay Trek veel te bieden, maar het koninginnenstuk is zonder enige twijfel het meer van Humantay. Dit meer bevindt zich op een hoogte van 4200 meter waar het omringd wordt door de loodrechte wanden van de berg Humantay. De klim naar boven is soms pittig, maar één blik op het meer is voldoende om al leed te vergeten. Aan de rand van het meer is het vooral de berg die opvalt en honderden meters boven het meer van Humantay uittorent. Het beste panorama van het meer bevindt zich iets verder bij een helling waar los zand het klimmen toch wat verraderlijk maakt. Maar hier zie je pas hoe mooi het meer daadwerkelijk is. Het perspectief op de Humantay gaat hier weliswaar een beetje verloren. Deze tocht wordt ook ingericht als dagtocht en het is makkelijk te zien waarom.   

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/salkantay-day-1-part-2-to-humantay-lake-and-back-138483827

14. Le Jambon de la Semois (originele wandelingen)

Ter voorbereiding van mijn trek in Pakistan ging ik in juni en juli op zoek naar erg stevige wandelingen in België en daarbuiten en daar voldoet dit exemplaar zeker aan. Met bijna duizend hoogtemeters is dit een intensieve wandelingen, maar nog imposanter dan het aantal hoogtemeters zijn de stijgingspercentages van de hellingen die dikwijls met dertig procent en meer flirten. Dat levert wel fraaie plaatjes op, want in de rotsachtige omgeving van de Semois is het altijd een plezier om deze kronkelende rivier te zien verdwijnen in groen naaldwoud. Mijn favoriete passage was door de wilde beekvallei van Le Satou, maar het riviertje zelf was amper waarneembaar in deze hete zomer. De tweede helft van de wandeling wordt opgefleurd door een aantal fraaie graspaadjes en dan kom je tot de slotsom dat dit een mooie en vrij gevarieerde wandeling is in één van mijn favoriete wandelregio's.  

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/le-jambon-de-la-semois-originele-wandelingen-140108164

13. Grenswandeling in de Oostkantons (originele wandelingen)

Op de grens met Duitsland heb in in het begin van het jaar het nieuwste exemplaar van Originele Wandelingen kunnen doen en de Eifel bewijst met deze wandeling dat het een leuke regio is om in te wandelen. Een vermoeiende ook, want het aantal hoogtemeters is zeker bij het begin niet mis. Wat deze wandeling voor mij zo mooi maakte, was het kleine sneeuwlaagje dat nog op de plaatselijke toppen te vinden was. Deze grenswandeling verlaat overigens ook de gekende wegen en via een stukje bushcrafting ging op zoek naar de grensstenen die de grens van België en Duitsland markeren. Dat was geen onverdeeld succes en daarom verlegde ik mijn pad naar de gekende wegen. In deze omgeving zijn er overigens ook voldoende beken en op het einde is er een RAVeL-weg waar vroeger ooit een tram liep. Deze wandeling scoort qua persoonlijke beleving dus hoog, maar is objectief gezien wel minder goed dan sommige wandelingen die lager zijn genoteerd in dit lijstje. 

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/grenswandeling-in-de-oostkantons-originele-wandelingen-128000205

12. Salkantay day 2 - from Soray Pampa to Collpapampa

Een wandeling waar ik duizend meter stijg, tot op 4600 meter kom en vervolgens tweeduizend meter daal moet wel een aantal mooie momenten opleveren. En dat doet deze wandeling zeker. De stijging naar de top wordt onderbroken met haltes bij uitgestrekte grasvlaktes en er is ook een steile klim langs enkele rotsen. Een eenzaam meertje is het laatste wat ik te zien krijg voor ik de definitieve klim naar de top inzet waar overigens nog een klein stukje over ijs moet overwonnen worden. De top zelf is helaas niet zo bijzonder. Tot nog niet zo heel lang geleden lag hier een erg fraai bergmeer, maar dat werd met een steenlawine in 2019 weggevaagd en sindsdien zie je hier nog enkel rotspuin. De afdaling is misschien wel de echte ster van deze wandeling aangezien het landschap overvloeit van bergtoendra naar nevelwoud en dat is best wel bijzonder te noemen. De lange afdaling maakt de wandeling helaas een tikkeltje saai en voorkomt dat deze wandeling hoger staat genoteerd dan plaats elf.  

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/salkantay-day-2-from-soray-pampa-to-collpapampa-138483830

11. Tongariro Alpine Crossing

Dit wordt wel eens één van de mooiste dagwandelingen ooit genoemd, dus de vraag is waarom dit niet hoger staat genoteerd. Wel, je kan de vraag ook andersom stellen en je afvragen waarom de Tongariro Alpine Crossing ondanks alles nog zo hoog staat. Zoals de naam het al zegt, kruis je hier de Tongariro waar je één van 's werelds mooiste uitzichten hebt op de Emerald Lakes. Als deze meertjes vervolgens gehuld zijn in een dik pak wolken, blijft er helaas weinig charme over. Zeker omdat de beklimming naar de top toch wat eentonig is. Enkel wanneer ik naar achteren kijk of opzij zie ik mooie panorama's. De reden waarom de Tongariro dan toch plek elf bekleedt, heeft te maken met het vulkanische landschap dat rond de top - zelfs in mist - indrukwekkend blijft. De afdaling kijkt uit op enkele prachtige, uitgestrekte meren en enkele warmwaterbaden zorgen voor wat variëteit. De laatste drie kilometer eindigt in een stuk oerbos zodat deze vulkanische wandeling toch een verrassend einde kent. Enkele andere wandelgenoten van de groep hadden meer geluk en gingen met een trager tempo naar boven waar ze wel werden onthaald met een mooie wolkvrije top. Tja, dan had deze wandeling wellicht wel mijn top tien gehaald... 

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/tongariro-alpine-crossing-156615672

Reisverslag Nieuw-Zeeland deel één: tegenvoeters op onze planeet

Er zijn een heleboel mooie bestemmingen op deze aardbol en zelfs een aantal bestemmingen die je mag plaatsen onder de noemer droombestemmingen, maar Nieuw-Zeeland spreekt toch tot de verbeelding van velen. Net zoals IJsland en vele andere landen kent het toerisme hier een substantiële opmars en dat heeft het in geen geringe mate te danken aan de populariteit van de drie Lord of the Rings-films die aan het begin van dit millennium zijn opgenomen in Nieuw-Zeeland. Vulkanische landen, mystieke bossen, onheilspellende mist in een fjordenlandschap, betoverende sneeuwtoppen en serene meerdistricten. Je vindt dit en nog veel meer aan de andere kant van de wereld. 

De natuur is uiteraard de voornaamste reden om naar dit eiland te reizen, maar er is ook een streepje cultuur te ontdekken met de Maori en steden zoals Auckland zijn ook een bezoekje waard. Met een reis van maar liefst 28 dagen verkende ik zowel het noorder- als het zuidereiland en wat is dit een prachtige reis geworden! Als wandelliefhebber heb ik vele mooie wandelingen gemaakt en prachtige locaties gezien. Zelfs in die mate dat ik toch wel wat verliefd ben op geworden op Nieuw-Zeeland...  

Maandag 18 december

Hoewel de reis op maandag 18 december officieel begint, ben ik zondag al naar Amsterdam afgezakt om vlakbij Schiphol te overnachten. Het vliegtuig vertrekt namelijk rond half tien en in de beruchte ochtendspits van de Randstad is het een kleine ramp om op tijd op de luchthaven te zijn. Dan brengt een treinreis op zondag me toch wat meer zielsrust. Die verloopt overigens vlekkeloos en rond half negen 's avonds vind ik mijn weg naar het Citizen M-hotel. Deze keten van hotels weet zich te onderscheiden met een technologische aanpak: de kamer is uitgerust met sierverlichting en letterlijk alles (verlichting, tv, muziek, ...) wordt bediend met een iPad. Het voelt wel wat gimmicky aan en er is ook geen aparte badkamer. Wel een aparte capsule om te douchen. Een beetje bizar allemaal, maar dit is de meest betaalbare optie vlakbij Schiphol, dus ik klaag niet. Het grote boxspring bed slaapt uitstekend en goed uitgerust sta ik in de luchthaven om het vliegtuig naar Singapore te nemen. 

Singapore? Yups, want uiteraard zijn er geen vliegtuigen die rechtstreeks naar Nieuw-Zeeland vliegen en de overstapplaats is deze kleine stadsstaat die zich in de jaren zestig van de vorige eeuw heeft afgescheiden van Maleisië. Ik vlieg met Singapore Airlines en op deze vlucht bevalt me dat enorm: het vliegtuig, maar vooral de service. Die is namelijk van een uitmuntende kwaliteit. Bij de volgende vluchten is de dienstverlening wat minder, maar nog altijd zeer goed te noemen. Ook de beenruimte is meer dan royaal. Op deze reis hebben we later een mini-bus ter beschikking en de beenruimte hier is overigens minder dan op het vliegtuig. Het zou geen straf zijn om de volgende keer opnieuw met Singapore Airlines te vliegen. Deze luchtvaartmaatschappij is trouwens uitgeroepen tot nummer één in de World Airline Awards en dat is wat mij betreft helemaal terecht. 

Dinsdag 19 december

De vlucht naar Singapore duurt een dikke twaalf uur. Tel daarbij nog het tijdsverschil waarin het zeven uur later is en het is dus al dinsdag wanneer ik in Singapore arriveer. Changi Airport is een grote luchthaven dat beschikt over een prachtige botanische tuin net buiten de luchthaven. Een vragenronde leert me echter dat het tijdsbestek van drie uur - want dan begint de volgende vlucht - niet voldoende is om deze botanische tuin te bezoeken. Jammer, pindakaas! Ondertussen heb ik ook mijn reisgenoten leren kennen, want voor het gemak werd iedereen op dezelfde rij gedeponeerd. Ik heb wel niet iedereen leren kennen: twee personen zitten al in Nieuw-Zeeland met een eigen vlucht en nog twee anderen zitten in de premium economy klasse. 

Ook bij de volgende vlucht van Singapore naar Auckland zit iedereen op dezelfde rij, maar deze keer in een andere volgorde. Deze vlucht voelt toch wat langer aan, want opnieuw tien uur op het vliegtuig zitten na een vlucht van twaalf uur is wel lang. Langzaam zie ik Australië aan mij voorbij gaan en ik prijs me gelukkig als we dinsdagavond lokale tijd in Auckland landen. Reisbegeleider Marion wacht ons op met Keith als buschauffeur. Met dit duo hebben we het getroffen, want beiden zijn erg sympathiek én educatief. Het eerste feit dat we leren over Nieuw-Zeeland wordt ons in de bus verteld: in Auckland treffen we overal Pōhutukawa's aan die omwille van hun vorm de chrystmas tree worden genoemd. Niet dat er veel interesse is, want inmiddels verlangt iedereen in slaapdronken toestand naar een zacht bed. 

Woensdag 20 december

We zijn al drie dagen ver en pas nu hebben we onze eerste vrije dag. Iedereen kan rustig wakker worden, want pas om elf uur begint het voorstelrondje. Marion legt enkele regels uit om anarchisten geen kans te geven en presenteert ook het programma voor de komende dagen. Morgen rijden we naar de pittoreske Bay of Islands, maar vandaag is het dus tijd om Auckland te bezoeken. Marion wil met de hele groep in een korte wandeling Auckland voorstellen, maar uiteraard zit er wel altijd één dissident bij die niet met de groep wil meegaan. Niet geheel verrassend ben ik die dissident. Ik heb een uitstekende reisgids van de ANWB (de Nederlandse autobond, don't ask...) bij en onder het kopje 'Actief' wordt er een coast to coast wandeling voorgesteld wat een mooie manier is om al wandelend Auckland te verkennen. De voormalige hoofdstad van Nieuw-Zeeland is namelijk op en rond enkele uitgedoofde vulkanen gebouwd en dat levert een mooi stukje natuur op. Het verslag van mijn wandeling kan je overigens hier vinden. 

Wanneer ik rond drie uur mijn wandeltocht tot een goed einde heb gebrengt, regel ik met Über een taxi en die brengt me naar Wynyard, de havenbuurt van Auckland. Dit is de nieuwste hippe buurt van Auckland met veel restaurantjes, een gezellige atmosfeer, moderne gebouwen met een mooie architectuur, mooi ontworpen pleintjes en uiteraard heel veel boten. Het doet me wat denken aan het V&A Waterfront in Kaapstad waar ik een jaar eerder was en dat beviel me toen heel erg. Dat heb ik toen bezocht in de ochtend wanneer er amper toeristen waren, maar in Wynyard krioelt het nu van de drukte. Dat is toch net wat minder voor mij besteed en dus kies ik het hazenpad. Dat hazenpad leidt me naar de Auckland Tower, de hoogste toren op het zuidelijk halfrond. Niet alleen de toren is hoog, maar ook de prijs om naar boven te gaan, is dat. Ach, als toerist ben ik het wel al gewend... 

De Auckland Tower is overigens 's nachts verlicht met mooie neonkleuren en wanneer ik dinsdagnacht in Auckland arriveerde, viel deze toren onmiddellijk op. In daglicht is de toren een stuk minder imposant, maar het uitzicht is dat wel. Eerder deze dag ben ik op de nabijgelegen vulkanen geweest waar ik me op ongeveer dezelfde hoogte als het uitkijkplatform van de toren bevind: ongeveer 220 meter boven de zeespiegel. Het verschil is wel dat de toren zich midden in het stadscentrum bevindt en daardoor een prachtig uitzicht biedt over de nabijgelegen wijken. Er is nog een hogere verdieping, maar dit biedt nauwelijks een meerwaarde. Het uitzicht verschilt amper van wat ik al eerder zag. Het bezoek aan de toren is mijn laatste wapenfeit van de dag en hoewel ik Auckland een mooie stad vind, is één dag wel genoeg voor mij.

Wandeloverzicht 2023: een terugblik op mijn wandelingen

Een traditioneel overzicht van mijn beste wandelingen maak ik nu al een paar jaren, maar ik heb nog geen overzicht gemaakt van wandelingen die me zinnenprikkelen. Want wandelen is meer dan stappen zetten alleen. Het gaat om onverwachte landschappen die je tegenkomt, wildlife dat je op je tocht tegenkomt, natuur die in bloei staat bewonderen, tot rust komen of soms meegezogen worden in de drukte bij een populaire plaats. Daarom maak ik een overzicht van wandelingen in 2023 die me zijn bijgebleven, zowel in positieve als negatieve zin.  

Langste wandeling

Naam: Stationsstapper Lommel - Neerpelt (Etappe GR561)

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/stationsstapper-lommel-neerpelt-etappe-gr561-130218267

In het begin van 2023 heb ik een aantal etappes van de GR561 gevolgd waarvan de etappe tussen de stations van Lommel en Neerpelt de langste is. Normaal vermijd ik langere routes in Vlaanderen omdat die de neiging hebben om saai te worden na verloop van tijd. Bij deze etappe valt dat goed mee met mooie passages langs de natuurgebieden van Lommelse Sahara en Hageven-Plateaux. Enkel de kilometers bij de Belgisch-Nederlandse grens met lange straten rechtdoor is een tegenvaller op deze etappe. 

Kortste wandeling

Naam: Steegjesroute in Geerardsbergen

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/steegjesroute-in-geraardsbergen-125044283

Eveneens bij het begin van het jaar was ik een weekend in de omgeving van Geraardsbergen en dan mag een kleine wandeling door deze historische stad niet ontbreken. Langs de echte versie van Manneken Pis en enkele mooie steegjes wordt het centrum van Geraardsbergen verkend. De muur ontbrak bij deze wandeling, maar dat heb ik vlak erna goedgemaakt. 

Mooiste wandeling

Naam: Salkantay day 1 - part 2 to Humantay Lake and back

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/salkantay-day-1-part-2-to-humantay-lake-and-back-138483827

De eerste dag van de Salkantay Trek bestaat uit twee delen en het tweede deel gaat naar het hemelsblauwe Humantay meer. Dit meer ziet er wonderschoon uit, maar wat deze wandeling echt indrukwekkend maakt, is de Humantay die honderden meters loodrecht boven dit meer uittorent. Voor mij betekende dit de eerste kennismaking met een hoogte van boven de vierduizend meters en dat was bij de klim naar boven toch soms te voelen.  

Lelijkste wandeling

Naam: Geplaveide plattelandsroute in Pulle

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/geplaveide-plattelandsroute-in-pulle-148761030

Maar liefst drievierde van deze wandeling gaat over verhard wegdek en je hebt meteen de reden waarom ik dit mijn lelijkste wandeling van 2023 vind, hoewel er soms wel mooie plekjes zijn. Bij het samenstellen van de route heb ik zoveel mogelijk het traject van een streek-GR gevolgd, maar dat bleek dus geen onverdeeld succes te zijn. 

Spannendste wandeling

Naam: K2 GGL trekking: Ali Camp - Khuispang via Gondogoro La

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/k2-ggl-trekking-ali-camp-khuispang-via-gondogoro-la-145402590

Om elf uur 's nachts vertrekken in absolute duisternis, tot 5600 meter hoog klimmen, een stijgingspercentage van vijftig procent en meer boven de 5000 meter, door sneeuw trekken in de koude, dertien uur lang onderweg en een voor mij behoorlijk moeilijke daling van 2,5 uur naar beneden over gletsjer, sneeuw en morenen. Meer redenen heb ik niet nodig om dit tot de spannendste wandeling van 2023 uit te roepen en misschien wel mijn leven. Gelukkig was er nog een fenomenaal uitzicht over de Hushe-vallei tussen al deze inspanningen.   

Saaiste wandeling

Naam: Stationsstapper Boortmeerbeek - Eppegem (Via GR128 Vlaanderenroute)

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/stationsstapper-boortmeerbeek-eppegem-via-gr128-vlaanderenroute-148169297

Opnieuw een zelf uitgestippelde route waarbij ik grotendeels de GR128 volg, maar helaas andermaal met een desastreus resultaat. De route bestaat veelal uit verharde wegen die bovendien voor een groot deel door residentiële zones en woonwijken gaat. Korte stukjes langs graspaden en bos brengen wat redding, maar niet genoeg om de titel van saaiste wandeling van 2023 te ontlopen.  

Meest verrassende wandeling

Naam: Müllerthal Route 1 - van Moersdorf naar Echternach

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/mullerthal-trail-route-1-moersdorf-naar-echternach-130738812

De Müllerthal Trail staat bekend omwille van zijn natuurpracht en schoonheid en bij de allereerste etappe was ik dus razend benieuwd naar het resultaat. De eerste dag wist me enorm te verrassen, maar dan wel in negatieve zin. Asfaltwegen waar je het niet verwacht, dorpjes die weinig te bieden hebben en de stukken die dan door het bos gaan, verlopen via brede grindwegen. Nee, dit had ik niet verwacht bij de Müllerthal Trail. 

Meest rustgevende wandeling

Naam: K2 GGL trekking: Khuispang - Saitcho

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/k2-ggl-trekking-khuispang-saitcho-145402665

Na de enorm inspannende en uitdagende wandeling langs de Gondogoro La wachtte deze wandeling die overigens ook wel behoorlijk lang is en uitdagende stukken kent. Desondanks is de omgeving hier compleet anders waar een groene vallei omgeven is door sneeuw en gletsjers. Het is een enorm bizar zicht, maar met het einde in zicht van de K2 en Gondogoro La Trek een moment om te bezinnen en om volledig tot rust te komen. 

Beste wandeling voor wildlife spotting

Naam: Salkantay day 3 - from Lucmabamba to Aguas Calientes

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/salkantay-day-3-from-lucmabamba-to-aguas-calientes-138483829

Wandelingen waar ik echt wildlife kan spotten, heb ik niet gedaan, maar de laatste route van de Salkantay Trek komt dan toch wel het meest hier voor in aanmelding. Met name bij de start op een hoogte van 2000 meter waar ik me op de grens tussen nevel- en regenwoud bevind, is een goede locatie om kleine zoogdieren en vogels te spotten. Zelfs in de winter is het hier relatief warm en - hoe kan het ook anders - is het hier enorm groen. Een ideale thuishaven dus voor de vele dieren die in deze biotoop leven.  

Beste winterwandeling

Naam: Grenswandeling in de Oostkantons

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/grenswandeling-in-de-oostkantons-originele-wandelingen-128000205

Net voor het vallen van de lente deed ik deze grenswandeling nabij Duitsland en was er zelfs nog een laagje sneeuw voorzien op de heuvels in de Eifel. Deze wandeling is vooral in het begin vrij sportief met maar liefst ruim driehonderd hoogtemeters na 1u15 wandelen. Via bos en beekvalleien biedt deze wandeling een mooi overzicht van wat deze streek zo mooi maakt. Het einde met de RAVeL-paden spreekt wat minder tot de verbeelding, maar als totaalplaatje is de nieuwste wandeling van Originele Wandelingen een erg leuke aanwinst.  

Beste lentewandeling

Naam: Müllerthal Route 1 - van Echternach naar Moersdorf

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/mullerthal-trail-route-1-echternach-moersdorf-130890341

Waar de eerste etappe van de Müllerthal Trail - en meer bepaald Route 1 - een ontgoocheling is, dan is de tweede etappe een fantastische meevaller. Alles wat de Müllerthal Trail zo mooi maakt, kom je op deze wandeling tegen. Toch zijn het de diverse oversteken bij de kleine beekjes die mijn wandelhart hebben veroverd. Deze beekjes bevinden zich in een decor van mooie zandsteenformaties en dat bovendien op een parcours waar ik nagenoeg altijd alleen ben. De ene dag op de Müllerthal Trail is dus de andere niet, zelfs bij dezelfde route.  

Beste zomerwandeling

Naam: Lee Trail dag 2: van Dirbach Plague naar Kautenbach

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/lee-trail-dag-2-dirbach-plage-kautenbach-141314810

De Lee Trail diende eigenlijk als voorbereiding op de K2 en Gondogoro La Trek, maar deze mini-langeafstandswandeling is zelf een knaller van formaat geworden. Met name deze tweede etappe bulkt van de hoogtepunten. De Eislek Trail vond ik toch maar wat tegenvallen in Luxemburg, maar op korte afstand kunnen wandeltrajecten hard verschillen. De Lees - rotskammen die bestaan uit leisteen - stelen de show, maar ook de kleine singletracks door het bos zijn leuke bergpaadjes die fungeren als verbindingswegen naar prachtige uitkijkpunten en schilderachtige beekvalleien. En wie wordt hier nu niet enthousiast van? 

Beste herfstwandeling

Naam: Stationsstapper Schulen-Diest (via GR5)

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/stationsstapper-schulen-diest-via-gr5-152807577

In de regenachtige novembermaand was het moeilijk om een ietwat droge wandeling te vinden, maar deze stationsstapper slaagde daar wel grotendeels in, ondanks de aanwezigheid van vele beken. Het is dus niet verrassend dat beken en beekvalleien deze wandeling kleuren. Ook het bos in de buurt van Zelem is aangenaam om in te wandelen waardoor deze wandeling uitgegroeid is tot oerdegelijke Vlaamse wandeling, met soms wat minder fraaie plekken zoals een korte passage nabij de E313. 

Meest historische wandeling

Naam: Prague Castle Walking Tour

Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/prague-castle-walking-tour-135197940

Praag ademt één en al geschiedenis uit en dat doet het nergens meer dan bij de Praagse Burcht. Deze korte stadswandeling trekt langs de verscheidene gebouwen die zich op deze site bevinden, waaronder de prachtige Sint-Vituskathedraal. De route wordt afgesloten bij de wereldberoemde Karelsbrug en de dichtheid van historische plaatsen en gebouwen op deze wandeling is dus gigantisch.