Er zijn een heleboel mooie bestemmingen op deze aardbol en zelfs een aantal bestemmingen die je mag plaatsen onder de noemer droombestemmingen, maar Nieuw-Zeeland spreekt toch tot de verbeelding van velen. Net zoals IJsland en vele andere landen kent het toerisme hier een substantiële opmars en dat heeft het in geen geringe mate te danken aan de populariteit van de drie Lord of the Rings-films die aan het begin van dit millennium zijn opgenomen in Nieuw-Zeeland. Vulkanische landen, mystieke bossen, onheilspellende mist in een fjordenlandschap, betoverende sneeuwtoppen en serene meerdistricten. Je vindt dit en nog veel meer aan de andere kant van de wereld.
De natuur is uiteraard de voornaamste reden om naar dit eiland te reizen, maar er is ook een streepje cultuur te ontdekken met de Maori en steden zoals Auckland zijn ook een bezoekje waard. Met een reis van maar liefst 28 dagen verkende ik zowel het noorder- als het zuidereiland en wat is dit een prachtige reis geworden! Als wandelliefhebber heb ik vele mooie wandelingen gemaakt en prachtige locaties gezien. Zelfs in die mate dat ik toch wel wat verliefd ben op geworden op Nieuw-Zeeland... Maandag 18 december
Hoewel de reis op maandag 18 december officieel begint, ben ik zondag al naar Amsterdam afgezakt om vlakbij Schiphol te overnachten. Het vliegtuig vertrekt namelijk rond half tien en in de beruchte ochtendspits van de Randstad is het een kleine ramp om op tijd op de luchthaven te zijn. Dan brengt een treinreis op zondag me toch wat meer zielsrust. Die verloopt overigens vlekkeloos en rond half negen 's avonds vind ik mijn weg naar het Citizen M-hotel. Deze keten van hotels weet zich te onderscheiden met een technologische aanpak: de kamer is uitgerust met sierverlichting en letterlijk alles (verlichting, tv, muziek, ...) wordt bediend met een iPad. Het voelt wel wat gimmicky aan en er is ook geen aparte badkamer. Wel een aparte capsule om te douchen. Een beetje bizar allemaal, maar dit is de meest betaalbare optie vlakbij Schiphol, dus ik klaag niet. Het grote boxspring bed slaapt uitstekend en goed uitgerust sta ik in de luchthaven om het vliegtuig naar Singapore te nemen.
Singapore? Yups, want uiteraard zijn er geen vliegtuigen die rechtstreeks naar Nieuw-Zeeland vliegen en de overstapplaats is deze kleine stadsstaat die zich in de jaren zestig van de vorige eeuw heeft afgescheiden van Maleisië. Ik vlieg met Singapore Airlines en op deze vlucht bevalt me dat enorm: het vliegtuig, maar vooral de service. Die is namelijk van een uitmuntende kwaliteit. Bij de volgende vluchten is de dienstverlening wat minder, maar nog altijd zeer goed te noemen. Ook de beenruimte is meer dan royaal. Op deze reis hebben we later een mini-bus ter beschikking en de beenruimte hier is overigens minder dan op het vliegtuig. Het zou geen straf zijn om de volgende keer opnieuw met Singapore Airlines te vliegen. Deze luchtvaartmaatschappij is trouwens uitgeroepen tot nummer één in de World Airline Awards en dat is wat mij betreft helemaal terecht. Dinsdag 19 december
De vlucht naar Singapore duurt een dikke twaalf uur. Tel daarbij nog het tijdsverschil waarin het zeven uur later is en het is dus al dinsdag wanneer ik in Singapore arriveer. Changi Airport is een grote luchthaven dat beschikt over een prachtige botanische tuin net buiten de luchthaven. Een vragenronde leert me echter dat het tijdsbestek van drie uur - want dan begint de volgende vlucht - niet voldoende is om deze botanische tuin te bezoeken. Jammer, pindakaas! Ondertussen heb ik ook mijn reisgenoten leren kennen, want voor het gemak werd iedereen op dezelfde rij gedeponeerd. Ik heb wel niet iedereen leren kennen: twee personen zitten al in Nieuw-Zeeland met een eigen vlucht en nog twee anderen zitten in de premium economy klasse. Ook bij de volgende vlucht van Singapore naar Auckland zit iedereen op dezelfde rij, maar deze keer in een andere volgorde. Deze vlucht voelt toch wat langer aan, want opnieuw tien uur op het vliegtuig zitten na een vlucht van twaalf uur is wel lang. Langzaam zie ik Australië aan mij voorbij gaan en ik prijs me gelukkig als we dinsdagavond lokale tijd in Auckland landen. Reisbegeleider Marion wacht ons op met Keith als buschauffeur. Met dit duo hebben we het getroffen, want beiden zijn erg sympathiek én educatief. Het eerste feit dat we leren over Nieuw-Zeeland wordt ons in de bus verteld: in Auckland treffen we overal Pōhutukawa's aan die omwille van hun vorm de chrystmas tree worden genoemd. Niet dat er veel interesse is, want inmiddels verlangt iedereen in slaapdronken toestand naar een zacht bed.
Woensdag 20 december
We zijn al drie dagen ver en pas nu hebben we onze eerste vrije dag. Iedereen kan rustig wakker worden, want pas om elf uur begint het voorstelrondje. Marion legt enkele regels uit om anarchisten geen kans te geven en presenteert ook het programma voor de komende dagen. Morgen rijden we naar de pittoreske Bay of Islands, maar vandaag is het dus tijd om Auckland te bezoeken. Marion wil met de hele groep in een korte wandeling Auckland voorstellen, maar uiteraard zit er wel altijd één dissident bij die niet met de groep wil meegaan. Niet geheel verrassend ben ik die dissident. Ik heb een uitstekende reisgids van de ANWB (de Nederlandse autobond, don't ask...) bij en onder het kopje 'Actief' wordt er een coast to coast wandeling voorgesteld wat een mooie manier is om al wandelend Auckland te verkennen. De voormalige hoofdstad van Nieuw-Zeeland is namelijk op en rond enkele uitgedoofde vulkanen gebouwd en dat levert een mooi stukje natuur op. Het verslag van mijn wandeling kan je overigens hier vinden. Wanneer ik rond drie uur mijn wandeltocht tot een goed einde heb gebrengt, regel ik met Über een taxi en die brengt me naar Wynyard, de havenbuurt van Auckland. Dit is de nieuwste hippe buurt van Auckland met veel restaurantjes, een gezellige atmosfeer, moderne gebouwen met een mooie architectuur, mooi ontworpen pleintjes en uiteraard heel veel boten. Het doet me wat denken aan het V&A Waterfront in Kaapstad waar ik een jaar eerder was en dat beviel me toen heel erg. Dat heb ik toen bezocht in de ochtend wanneer er amper toeristen waren, maar in Wynyard krioelt het nu van de drukte. Dat is toch net wat minder voor mij besteed en dus kies ik het hazenpad. Dat hazenpad leidt me naar de Auckland Tower, de hoogste toren op het zuidelijk halfrond. Niet alleen de toren is hoog, maar ook de prijs om naar boven te gaan, is dat. Ach, als toerist ben ik het wel al gewend...
De Auckland Tower is overigens 's nachts verlicht met mooie neonkleuren en wanneer ik dinsdagnacht in Auckland arriveerde, viel deze toren onmiddellijk op. In daglicht is de toren een stuk minder imposant, maar het uitzicht is dat wel. Eerder deze dag ben ik op de nabijgelegen vulkanen geweest waar ik me op ongeveer dezelfde hoogte als het uitkijkplatform van de toren bevind: ongeveer 220 meter boven de zeespiegel. Het verschil is wel dat de toren zich midden in het stadscentrum bevindt en daardoor een prachtig uitzicht biedt over de nabijgelegen wijken. Er is nog een hogere verdieping, maar dit biedt nauwelijks een meerwaarde. Het uitzicht verschilt amper van wat ik al eerder zag. Het bezoek aan de toren is mijn laatste wapenfeit van de dag en hoewel ik Auckland een mooie stad vind, is één dag wel genoeg voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten