Het tweede deel van mijn beste wandelingen van 2020 is een mix van wandelingen op Madeira, enkele avontuurlijke wandelingen in België en een bezoekje aan de prachtige streek van Klein-Zwitserland. Een bijzondere vermelding verdient de website van Originele Wandelingen die met zes wandelingen in de top tien de onbetwiste hofleverancier is van dit topassortiment aan wandelingen.
10. De Wilde Vallei van de Hermeton
De streek van de Semois in de omgeving van Bouillon vind ik persoonlijk het mooiste wandelgebied van België en het herbergt ook verborgen parels zoals de wilde vallei van de Hermeton. De Hermeton is de eerste bijrivier van de Maas op Belgisch grondgebied en dit riviertje heeft een rotsachtige vallei uitgehouwen door al die jaren. Het is een plezier om naast de rotsachtige paden naast de Hermeton te wandelen. Het hoogtepunt - en dat mag je letterlijk nemen - van deze wandeling zijn echter verscheidene klimtouwen die aan bomen zijn gespannen en die je kan gebruiken om naar boven te stappen. Dat is soms nodig, want de hellingen kunnen behoorlijk steil zijn. Het doet me wat denken aan de wandeling in Boninne, maar dan nog wat avontuurlijker. De eerste helft van deze wandeling is verrassend intensief, maar gelukkig kon ik uitblazen gedurende de tweede helft.
9. Oude Steengroeven langs de Amblève
Op de site van Originele Wandelingen zijn er drie routes beoordeeld met vijf blokjes, de hoogste moeilijkheidsgraad, en dit exemplaar is daar één van. Met name de afdalingen zijn hier niet zonder gevaar en door een foutieve interpretatie van de GPX-coördinaten balanceerde ik letterlijk op de afgrond wanneer ik me op een klif begaf die tientallen meters naar beneden gaat. En uitgerekend op dit gedeelte maakte ik een uitschuiver... Gelukkig liep het allemaal goed af, maar het hoeft dus geen betoog dat dit een avontuurlijke route is en dat is ook de reden waarom deze wandeling zo hoog prijkt bij dit overzicht. Op deze wandeling duikt er ook een verrassing op, want midden in de bossen bevinden zich de ruïnes van een kasteel dat honderden jaren geleden was vernietigd.
8. Het Land van de Bevers
In de omgeving van Achouffe zijn er rond de millenniumwwisseling een aantal bevers uitgezet en twintig jaar later hebben die een klein imperium aan vastgoed gebouwd in de waterlopen van deze regio. Deze wandeling verkent deze beverdammen en daarvan zie je er bijna letterlijk tientallen. In het begin gaat het nog om beken die vlot te bewandelen zijn tot aan het punt van brouwerij Lachouffe. Dit is het keerpunt en hier neemt de wandeling een meer wilde en ongerepte vorm aan. Het rotsachtige parcours is erg geaccidenteerd door de bouwwerken van de bevers. Het koninginnestuk is echter een passage naast de Ruisseau du Pré Lefèbre wat het meest stukje ongerepte natuur is dat ik in België tot dusver ben tegengekomen. Deze vallei is quasi onder water gezet door Bert Bever & co en daarom een ongeëvenaarde - en soms hachelijke - onderneming om dit stuk te passeren. Maar een grotere natuurpracht zal je zelden tegenkomen in België.
7. Grand Site de la Boucle de l'Ourthe
De meest avontuurlijke route die ik dit jaar heb gewandeld is ongetwijfeld de Grand Site de la Boucle de l'Ourthe in de buurt van Esneux. Dat is te danken aan twee zaken: een ontzettend steile klim van soms zeventig procent naar Rocher aux Faucons die me erg veel krachten kostte en een al even steile daling naar beneden enkele kilometers later. Ervoor en erna stond ik in de wei met enkele koeien, loop ik door een beekvallei met een sterke daling en improviseer ik me een weg midden in een kloof dat zich in een bos bevindt. Veel avontuurlijker dan dit wordt het niet. De hellingsgraad bij de Rocher aux Faucons is zelfs zo steil dat je je kan afvragen of dit nog wel wandelen is, want een klein beetje gek moet je toch wel zijn om de helling op deze manier te beklimmen. Onderweg is er gelukkig nog voldoende materiaal om te genieten zoals een deugddoende passage langs de Ourthe en het schitterende uitkijkpunt bij Rocher aux Faucons.
6. Het schiereiland São Lourenço
In mijn vakantie op Madeira was het opvallend rustig bij de wandelingen die ik deed. Er was telkens wel een groepje mensen aanwezig, maar verre van de hoogtijdagen die ze op Madeira in Coronavrije tijden beleven. De spreekwoordelijke uitzondering hierop was het het schiereilandje São Lourenço dat op het meest noord-oostelijke punt is gelegen van Madeira. Dit is een vulkanisch stukje van Madeira waar de wandelaar wordt getrakteerd op prachtige kliffen, mooie rotspartijen, een fraaie baai en op het einde wacht er nog de plaatselijke top die 160 meter hoog is en uitzicht biedt op twee eilandjes die zich vlak voor de kust bevinden. De wandeling is slechts drie kilometer lang en gaat over dezelfde weg terug en bestaat bovendien enkel uit een vulkanisch landschap, maar deze kleine pretbedervers wegen niet op tegen al het moois dat dit gedeelte van Madeira te bieden heeft.
5. De Muziekberg
Deze top twintig wordt voornamelijk bevolkt door wandelingen in het buitenland of de Ardennen, maar af en toe duikt er ook een parel op uit de Vlaamse regio. Dit is zo'n exemplaar, hoewel de naam is ontleend van onze Waalse buren: de Vlaamse Ardennen. Dit is een heuvelachtige regio in Oost-Vlaanderen waar zich onder andere de Muziekberg bevindt. Deze "berg" doet aan de Ardennen denken met een uitgestrekt naaldbos en een beekvallei, maar het is vooral het stuk erna dat me aangenaam wist te verrassen. Kleine paadjes in niemandsland die door de tijd vergeten zijn, een kleine tunnel amper die naam waardig en als kers op de taart enkele kunstwerken die wandelpaden opfleuren. Misschien wel de meest originele wandeling die ik dit jaar heb gedaan.
4. De Watervalroute in de Blauwe Ardennen
De Blauwe Ardennen is geen officiële regio, maar is een verzamelnaam van een aantal gemeenten in de omgeving van de Hoge Venen waar er veel waterlopen zijn en enkele mooie watervallen zoals die van Spa. Dit vind ik één van de mooiste regio's in België om te bewandelen en deze wandeling is een aaneenrijging van hoogtepunten. De route naar de waterval van Bayehon is leuk om te doen en ook de waterval zelf is leuk om te bekijken. Daarna gaat het door een vallei en kloof met hier en daar een pittige afdaling en stijging. Onderweg zijn er tal van bezienswaardigheden zoals een steengroeve, het stuwmeer van Robertville en het kasteel Reinhardstein. Het bijzonder diverse landschap maakt van deze wandeling één van de beste totaalervaringen die ik dit jaar heb gehad op het gebied van wandelen.
3. Felsenweg 1 in Klein-Zwitserland
Klein-Zwitserland is voor mij geen onbekende streek aangezien ik hier regelmatig als jonge knaap op vakantie was. Toch was de Felsenweg 1 een erg aangename (her)ontdekking van deze prachtige streek in de nochtans niet zo fraaie decemberperiode. Felsenweg betekent vrij vertaald rotsenweg en dat is wat je op deze route mag verwachten. De zandstenen rotsformaties zijn een feest voor het oog met enkele knappe attractiepleisters onderweg zoals de grotten van Hollhay en enkele kloofjes zoals de Wollefsschlucht en Labyrinth. Vooral de passage tussen Echternach en de grotten van Hollhay is schitterend. Deze beekvallei verdient het predikaat 'schilderachtig' zonder meer. Dit stuk is wel vrij toeristisch, maar dat is het enige nadeel op een anders schitterende route. Op het gebied van landschappen is deze wandeling een echte topper.
2. Het Graf van de Reus
Het Graf van de Reus in de buurt van Botassart is één van de beroemdste uitkijkpunten van de Ardennen en België, maar op de site van Originele Wandelingen hebben ze er ook een erg knappe wandeling van gemaakt. Wat deze wandeling zo bijzonder maakt, is dat het zowat elk element bevat dat je op een avontuurlijke wandeling kan verwachten. De Semois wordt twee keer doorwaad, de erg sportieve laddertjeswandeling van Rochehaut zit er mee in, er zit een stuk 'bushcrafting' in wanneer je door een verloren gewaande kloof ploetert, bos en open landschap worden regelmatig afgewisseld en de vele (steile) beklimmingen zorgen voor erg knappe uitzichtpunten over de omgeving. Ondanks het toeristische karakter van deze plek viel het aantal wandelaars - op uitzondering van de laatste klim - eigenlijk erg goed mee. Door de nodige hoogtemeters en het geaccidenteerde parcours geen eenvoudige wandeling, maar misschien wel Belgiës mooiste!
1. PR1: Vereda do Areeiro - Pico Ruivo
Hoe mooi de andere wandelingen dit jaar ook waren, over het nummer één was er nooit bij mij enige twijfel. Dat is namelijk de PR1-wandeling op Madeira die gaat van Vereda do Areeiro naar Pico Ruivo. Of anders gezegd: van de derde hoogste top van Portugal naar de hoogste top van Portugal. Die eer heeft het te danken aan één ding en één ding alleen: de ongelofelijk fantastische panorama's. Dat begint al bij de Vereda do Areeiro waar een groot, lelijk bezoekerscentrum is gebouwd, maar dat is al snel vergeten wanneer je het wolkendek ziet net onder deze top. Als wandelaar ben je hier dus letterlijk in de wolken. Het begin van de wandeling is een aaneenschakeling van ooh's en aah's wanneer er na elke bocht weer een ander fantastisch panorama schuilt. Is het over het imponerende Nonnendal, de prachtige wolkenformaties of de sublieme bergen die je onderweg tegenkomt, monden vallen iedere keer open van verbazing. Er zitten ook enkele idyllische scènes in deze wandeling zoals een soort van 'luchtbrug' wanneer het pad erg nauw wordt, terwijl er links en rechts een ellenlange leegte gaapt. Er is ook een steile trappendaling naar beneden die je zo naar de onderwereld lijkt te brengen. De Pico Ruivo - letterlijk vertaald Rode Top - doet daar nog een schepje bovenop met een zelden gezien landschap van rode ondergrond. Aankomen dwaal ik door een dikke, haast mystieke mist om de ervaring helemaal compleet te maken. De wandeling zelf is sportief, maar niet buitensporig. Je kan het zeker niet vergelijken met de sportieve wandeling van het Graf van de Reus, maar dat maakt het dus dubbel en dik goed met de mooiste vergezichten die ik dit jaar heb gezien.
Beoordeling: Matig
