Sinds 2019 ben ik enigszins verrassend in het wereldje van trekkings beland. Wat eerst begon als een schuchtere poging met de West Highland Way is nu gepromoveerd tot een wandelvakantie om naar uit te kijken. Hoewel ik soms met tent en backpack onderweg ben, geef ik er toch de voorkeur aan om een huttentocht te doen indien dit mogelijk is. Ik beschouw me graag als een avontuurlijke hiker, maar dan dan wel eentje die op comfort gesteld is. Mijn trekkings hebben me sinds vorig jaar ook buiten Europa gebracht en dan is het nog maar een kleine stap om trekkings binnen én buiten Europa te doen. Maar welke zijn nu echt de moeite? Een overzicht.
1. K2 base camp, Concoria en Gondogoro La pas
Veel avontuurlijker dan dit kan het niet, want dit is misschien wel één van de meest spectaculaire bergtochten die je als wandelaar kan doen. De K2 is algemeen gekend als de tweede hoogste berg ter wereld, maar weinigen weten dat deze hoge jongen zich in het Karakoram-gebergte bevindt wat een uitloper is van de Himalaya. Het wandeltoerisme bevindt zich hier op een laag pitje en in tegenstelling tot Nepal vind je hier geen theehuisjes, zijn er geen wegmarkeringen te vinden, zijn de paden soms onbestaande en kunnen rivieren en aardverschuivingen een traject helemaal wijzigen. Bovendien is de landschappelijke variëteit pover vergeleken met het meer diverse Nepal en vergt het parcours een (erg) goede conidite. Dus wat bezielt een mens om hier te komen? Daar biedt Concordia, een plateau, wel een antwoord op. Dit wordt omschreven als de troonzaal der berggoden en nergens anders zal je de spitse bergen zo spectaculair zien zoals hier. Bovendien is het traject fysiek uitdagend en is dit een gevalletje waar inspanning ook ontspanning kan zijn. Of dat is toch althans één van de redenen waarom ik deze trip heb geboekt. Ik ben benieuwd of ik het na augustus hetzelfde zal vertellen, want dan staat deze trekking op het programma. 2. Inca Trail
Dit is ook een trail die op het programma staat voor 2023, maar dat ik die daadwerkelijk ga doen, is hoogst onzeker gezien de gespannen situatie in Peru. Op moment van schrijven is het niet mogelijk om de Inca Trail te hiken en het ziet er niet naar uit dat hier snel verandering in zal komen. Dat is jammer want Zuid-Amerika's bekendste langeafstandswandeling heeft een heleboel te bieden, al is natuurschoon misschien niet meteen de grootste aandachtstrekker. De Inca Trail moet het voornamelijk hebben van zijn culturele, folkloristisch getint karakter. Op de 42 km zijn er andere nederzettingen te vinden die de Inca's hebben achtergelaten. Dit gaat van een verzameling huisjes waar enkel nog de muren van rechtstaan, voormalige velden tot een heuse mini-ruïnestad. Magnum opus blijft uiteraard Macchu Pichu waar je op dag vier aan de hemelpoort staat en met een beetje geluk mag je een magische zonsopkomst begroeten, als het weer dat toelaat tenminste. De trail duurt slechts vier dagen, maar is door de hoogte tot 4200 meter en de onnoemelijk veel rotstrappen soms wel pittig. Het landschap gedurende deze vier dagen varieert van nevelwoud tot bergtoendra en ook de mooie vergezichten zijn zeker en vast een troef! 3. West Coast Trail
Niet iedere trail moet zich hoog in de bergen bevinden om spectaculair te zijn. De Canadese West Coast Trail behoort tot één van de meest spectaculaire routes van Noord-Amerika en zoals de naam impliceert, bevindt deze trail zich vlakbij de verraderlijke westkust waar stromingen en getijden zeevaarders het knap lastig maakten gedurende honderden jaren. Tegenwoordig maakt deze plaats deel uit van het Pacific Rim National Park en combineert de trail een landschap van regenwoud met een spectaculaire kustroute die bestaat uit grotten, watervallen en... zee. Deze trail is niet erg moeilijk, maar vergt toch wat tredzekerheid door de vele boomwortels en rotsen bij de kust. Onderweg is er heel wat geknutseld om de route wat makkelijker te maken zoals ladders, houten paden en een onvervalste kabelbaan - die je op eigen spierkracht aanstuurt - om een meertje over te steken. Soms is het wel opletten voor natte voeten, want de vloed kan verrassend snel opzetten en ook verborgen kreken kunnen waterstofdioxiden in de wandelschoenen smokkelen. Maar het is ook dit verrassende karakter dat deze trail kleurt. Want waar anders vind je een route die regenwoud combineert met een kustroute? 4. Rwenzorigebergte
Wat krijg je als je een mineraalrijke ondergrond aan de Afrikaanse evenaar combineert met één van de hoogste gebergtes op het zwarte continent? Het juiste antwoord is het Rwenzorigebergte: een regio die zo veelzijdig is dat het zowel regenmaker als bergen van de maan wordt genoemd. De smaakmaker van deze trekking is ongetwijfeld de vegetatie die door de veelvuldige neerslag en mineraalrijke bodem reuzenexemplaren tentoonstelt: varens, diverse bloemsoorten, maar vooral de sprookjesachtige lobelia's die wel tot tien meter hoog kunnen worden. Het landschap is hier dan ook elke dag anders en transformeert iedere keer opnieuw. Tot ruim drieduizend meter domineert het groen, maar daarna zie je vooral gletsjers en bergmeertjes. Voor de echte durfals wacht er nog een beklimming van de Margherita-top die overigens erg zwaar is. Dat geldt eigenlijk voor de gehele trail, want door de vele regenval, bestaan paden uit modder, heel veel modder en dat vergt dus een meer dan behoorlijke conditie. Een kritische noot bij deze trail is dat de gigantische hoeveelheid modder de kwaliteit van de trekking wel eens durft aantasten. Dat de route ligt in de bijzonder labiele regio tussen Congo en Oeganda helpt ook niet echt om het wandeltoerisme aan te zwengelen. 5. Milford Track
Nieuw-Zeeland is een paradijs voor de natuurliefhebber en de climax hiervan is misschien wel de Milford Track. Dit is een trail van slechts vier dagen die de schilderachtige omgeving van Milford Sound, een fjord, verkent. Water speelt een belangrijke rol bij deze langeafstandswandeling, want onderweg kan de wandelaar de op één na hoogste waterval van Nieuw-Zeeland bewonderen en een blik op de Milford Sound trekt ook veel (andere) toeristen aan. Je zou haast om regen vragen bij deze trail, want pas dan laat het regenwoud zich van zijn meest mysterieuze kant zien. Sijpelende rotsen stralen iets geheimzinnigs uit, beekjes transformeren tot kolkende rivieren en een mysterieuze mist omhult zich langs het regenwoud. Als je dan over een hangbrug stapt, is een mijmering naar een Lord of the Rings-achtig landschap niet ver af meer. Regenbuien zijn wellicht minder welkom bij de ruim duizend meter hoge bergpas waar de wanden stijl naar beneden gaan. Voeg hier nog prachtige panorama's aan toe en je weet waarom de Milford Track is uitgegroeid tot één van de meest legendarische trails van Oceanië. 6. Laugavegur Trail
Oorspronkelijk wilde ik in dit lijstje enkel trails opnemen die ik zelf nog niet heb gedaan, maar waarom zou je niet één van 's werelds beste trails opnemen als je die al hebt gedaan. En zie hier: de Laugevegur is nummer zes in dit lijstje. Dit IJslands avontuur moet het vooral hebben van zijn landschappen tussen Landmannalaugar en Álftavatn die buitenaards mooi zijn. Het beginpunt van Landmannalaugar bestaat uit warmwaterbronnen en rhyolietbergen waarvan de kleuren verschillen afhankelijk van hoe hard de zon schijnt. Dit is dus al een ideaal gebied om wandelingen te doen nog voor je effectief aan de trail begint. Verder bestaat het traject uit ijsbruggen, ijsgrotten, rotslandschappen, stoomgeisers en één van 's werelds mooiste kloven. Bij mijn verdere reis door IJsland viel al de rest tegen omdat de natuur hier zo spectaculair is, zo goed is de Laugavegur Trail. Naar het einde toe richting Þórsmörk wordt het landschap wat meer monotoon, maar kan het nog steeds uitpakken met een spectaculaire daling op een uitgedoofde vulkaan of een mooie waterval onderweg. IJsland wordt het eiland van vuur en water genoemd en al dat spektakel ontdek je in compact wandelformaat op deze trail. 7. Alta Via 2
Dramatische pieken zijn zowat het handelskenmerk van de Dolomieten in Italiaans Zuid-Tirol en omgeving. Dat heb ik zelf ondervonden wanneer ik vorig jaar de Alta Via 1 heb gehiket wat volgens mij één van de mooiste trails in Europa is. Toch neem ik deze langeafstandswandeling niet op in mijn lijstje, maar wel zijn broertje. De Alta Via 2 is namelijk wandelen in de Dolomieten op steroïden: meer kilometers, meer hoogtemeters, lastigere paden, maar ook via ferrata's die je moet overwinnen en uiteraard veel natuurschoon met de typische Dolomietpieken en idyllische alpenweiden. Ongeacht waar je ook in de Dolomieten zit: de vergezichten zijn altijd adembenemend. Door het superlatievenmantra van de Alta Via 2 is deze trail ook niet voor iedereen weggelegd. De via ferrata's vragen toch wat klimervaring en je moet je comfortabel voelen op soms hachelijke rotspaadjes die zich akelig dicht bij de afgrond bevinden. Voor wandelaars die dit niet zien zitten, is de Alta Via 1 een meer dan waardig alternatief dat qua landschappelijke variëteit de Alta Via 2 misschien zelfs naar de kroon steekt. 8. Annapurna Circuit
Zelden is een tegenstelling zo groot als die tussen de berg Annapurna en het wandelcircuit. Deze berg van meer dan achtduizend meter in Nepal geldt als één van de - zoniet dé - gevaarlijkste bergen ter wereld, terwijl het circuit rondom Annapurna geldt als een toegankelijke poort tot de wondere wereld van de Himalaya. Alles wat de Himalaya zo bijzonder maakt, krijg je hier in overvloed gepresenteerd: prachtige groene terrasvelden bij het begin van de voet, al even prachtige vergezichten op grotere hoogtes, kolkende rivieren, gezellige theehuisjes waar je kan overnachten, diepe kloven, een uitdagende bergpas op 5400 meter en groene bossen. Kortom, je zal je niet snel vervelen op deze trail. Hoewel deze langeafstandswandeling zich in de Himalaya bevindt, is het relatief gemakkelijk in die zin dat veel wandeldagen zich onder drieduizend meter bevinden en hellingen zijn zelden erg steil. Toch is het een stevige trektocht van drie weken met de nodige hoogtemeters en soms lange dagen. Hoewel het Annapurna Circuit tegenwoordig neigt naar toeristische attractie blijft het de beste optie als je maar één trekking in de Himalaya kan maken. 9. Fish River Canyon Trail
Ik weet niet of ik kan zeggen dat ik gewandeld heb in de Fish River Canyon. Deze Namibische kloof vlakbij de grens met Zuid-Afrika is één van de grootste canyons ter wereld en daar kon ik vorig jaar volop van genieten, maar ik ben weliswaar niet in de kloof gegaan, wel errond. Van alle trails in dit lijstje is de Fish River Canyon misschien de saaiste als het aankomt op landschappelijke variëteit. De kloof bevindt zich namelijk in een woestijn en gedurende de vier à vijf dagen dat je hier wandelt, zie je weinig variëteit. Toch is de bodem van de canyon een stuk groener dan het plateau erboven. Wat deze route zo bijzonder maakt, is dat je kilometerslang de Fish River volgt op soms erg nauwe doorgangen en hier komen dan ook bijzonder weinig mensen. Op de gehele trail zijn slechts maximum veertig mensen toegelaten en als je weet dat de trail slechts van 15 april tot en met 15 september open is, weet je dat hier wel erg weinig wandelaars komen. De hitte en plots opkomende flash floods zijn namelijk een reëel gevaar. Als je dus eens een trekking wil doen door de woestijn en in een kloof, combineer je met de Fish River Canyon het beste van beide werelden. 10. Fitzroy Trail
Het Argentijnse El Chalten was tot 1985 een anonieme vlek in de Patagonische bergen, maar werd daarna door wandelaars en bergbeklimmers ontdekt en is sindsdien een paradijs voor bergsporters. Zelf noemde ik dit in 2019 mijn beste wandeling ooit en zelfs na mijn hikes in de Dolomieten, IJsland en andere exotische plaatsen, blijf ik bij die mening. Nog nooit had ik meegemaakt dat ik vier seizoenen letterlijk op één dag meemaakte. Bij mijn vertrek nabij El Pilar sneeuwde het lichtjes en vergezelde een snijdende wind me bij een uitzicht op een gletsjermeer. Bij de daling stuitte ik om drie uur 's namiddags op zonnebadende toeristen aan een lagune. Het zegt alles over hoe divers deze route is. Maar dit gebied heeft zoveel meer te bieden, maar dan moet je wel eerst een monsterlijke klim overwinnen naar Laguna de los Tres waar het wel erg stevig omhoog gaat over rotsen die soms één meter groot zijn. Je wordt dan wel getrakteerd op een fantastisch zicht op een gletsjermeer en bergtoppen van het Fitzroy Massief. In de buurt zijn er nog diverse watervallen en lagunes die het plaatje compleet maken. Idealiter combineer je een uitstap in El Chalten met het bijna even magistrale Torres del Paine dat net over de grens met Chili ligt, maar Fitzroy is naar mijn bescheiden mening net dat tikkeltje magischer. Conclusie
Welke van deze trektochten je ook doet, je bent gegarandeerd dat je als wandelliefhebber met iets bijzonder te maken hebt. Het natuurschoon laat zich zelden zo mooi zien zoals bij deze trails. Niet alleen de pittoreske vergezichten fleuren deze trektochten op, maar ook andere factoren zoals uitdaging en cultuur maken integraal deel uit van deze ervaring. Kiezen is ergens ook verliezen, want als je één van deze trektochten doet, betekent dat wellicht dat je een andere moet laten schieten en er zijn zoveel andere mooie trails. Met dit lijstje probeer ik een gebalanceerd overzicht aan te bieden van trails door diverse landschappen, klimaten en locaties. Zo bieden de Alpen of Pyreneeën ook talloze trektochten die de moeite waard zijn, maar ga je wel vervallen in - mooie - eentonigheid. Dat gaat bij deze trails niet het geval zijn, mocht je ooit zo fortuinlijk zijn om ze allemaal te doen.
