De oversteek van Puerto Madryn en Bariloche is eindelijk op zijn laatste dag beland en de benenwagen kan gelukkig weer bovengehaald worden bij een wandeling door het nationaal park van Los Alerces. Maar niet na alweer een fotostop, maar die is deze keer wel de moeite waard. Op een hoger gelegen stuk bij de ingang van het nationaal park krijg je een prachtig overzicht te zien van de Patagonische steppen die hier wat meer beginnen te groeien. Het nationaal park wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van diverse meren die ondergronds met elkaar verbonden zijn. Het bekendste meer is allicht Lago Verde wat in het Spaans groen meer betekent. Er is hier een hangbrug die je naar de overkant van het meer brengt en waar ook onze wandeling begint.
De stress van urenlang in de bus zitten, wordt hier door iedereen weggewandeld en we krijgen een voorsmaakje van de prachtige natuur die Patagonië te bieden heeft met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen, een helderblauwe hemel, prachtige meren en een heel divers scala aan flora. Los Alerces is zo vernoemd naar de gelijknamige boomsoort. De Fitzroya (alarce in het Spaans) is een cipres die ruim tweeduizend jaar oud kan worden en een hoogte bereikt van zeventig meter. Dergelijke reuzen komen we onderweg niet tegen, maar niettemin kruisen ook indrukwekkende exemplaren ons pad. Daarnaast zijn er ook diverse bamboesoorten en zien we ook diverse vogels met als absolute klepper een condor die op de thermiek drijft vlak bij de geparkeerde bus.
De laatste stop van de dag brengt ons bij El Bolson. Een pittoresk plaatsje waar het vakantiegevoel zienderogen stijgt en beroemd is omwille van zijn ijsjes. Je kan hier ijsjes in tientallen smaken kiezen, maar de tijd laat niet op zich wachten en dat betekent dat dit caloriebommetje in een recordtempo verorberd moet worden. 's Avonds bereiken we eindelijk Bariloche, maar niet voordat blijkt dat het hotel waar we moeten logeren een leeg pand is. Een paar paniektelefoontjes later, arriveren we bij een chique viersterrenhotel met erg ruime kamers. Niet slecht voor een driedaags verblijf!
Dag 9 - Circuito Chico
Mijn portie busleed had ik na drie dagen wel gezien en deze dag besloot ik om volledig alleen er op uit te trekken. Ik had een reisgids over Patagonië en Buenos Aires bij en daar stond een mooie fietsroute beschreven over Circuito Chico. Dit is een route nabij Bariloche met veel pittige beklimmingen en dalingen, maar eveneens een geweldige manier om op een rustige manier te genieten van al dit natuurgeweld. Ik huurde een mountainbike en hoopte op het beste. Het was namelijk al een tijdje geleden dat ik nog gefietst heb en de conditie had ik de afgelopen maanden niet meer onderhouden. Bovendien kan het heel winderig zijn. Gelukkig waren de weergoden me goed gezind en werd ik begroet met een wolkeloze hemel en een ijverige zon. Dit is voor mij vakantiegevoel XXL.
Onderweg maakte ik talrijke stoppen: een aantal om bij te komen na een zware inspanning, maar ook een aantal om te genieten van het uitzicht. De eerste trekpleister was Punto Panoramico dat een geweldig uitzicht biedt over Lago Moreno en het aanpalende hotel Llao Llao. Daarna bezocht ik een plek met een aantal kleine watervalletjes en transformeerde het landschap langzaam, maar zeker in een kloof met spectaculair uitzicht. Ongedwongen en ontspannend! Meer moet vakantie eigenlijk niet zijn.
De fietstocht beëindigde ik om drie uur en dat gaf me tijd om met de stoeltjeslift naar Cerro Campanario te gaan. In de winter één van de bekendste skioorden van Bariloche, maar nu een fantastisch uitkijkpunt over heel Bariloche en omstreken. De fotograaf in mij heeft zijn lusten een heel uur lang kunnen botvieren en dat levert een aantal prachtige plaatjes op. Anderzijds moet ook wel gezegd worden dat je hier onmogelijk een slechte foto kan nemen met dergelijk uitzicht over dit merengebied.
Dag 10 - Nahuel Huapi
De dag van einzelgängerij wordt vandaag onderbroken met een groepsexcusie naar Puerto Blest. Dit is een plekje aan Nahuel Huapi dat de mooiste stukken natuur van deze omgeving herbergt. Op de vorige dag had een medereizigster op een ernstige manier haar voet verzwikt en daarom was Ellen, onze reisbegeleider, er niet bij en vertolkte de lokale gids Angel de dubbelrol van gids en reisbegeleider. Ik heb zelden iemand gezien die zo bevlogen is in zijn vak als Angel en hij vertelt graag in geuren en kleuren over de lokale dieren en planten. Zijn kennis hierover is dan ook indrukwekkend en dat wil hij (te) graag meedelen met de groep.
Een catamaran fungeert als transportmiddel en bij de oversteek worden we gezelschap gehouden door meeuwen, aalscholvers en andere vogels. Na een klein uurtje belanden we bij Puerto Blest waar ons een drieledige wandeltocht te wachten staat. Eigenlijk zou dit een wandeling zijn die bestaat uit drie opties, maar Angel heeft besloten om de drie routes te combineren en dat levert een spectaculaire route op. Het eerste stuk van de wandeling laat ons naast de oevers van het Nahuel Huapi meer wandelen met de daarbij horende insecten. Het tweede gedeelte brengt ons naar een aantal watervallen die trapsgewijs naar beneden razen. Pièce de résistance is echter het derde stuk dat enkel met gids bewandeld kan worden. Het pad is wat hobbeliger en moeilijker te bewandelen, maar als beloning krijg je wel snoep voor het oog in de vorm van een gigantische steile granieten rotswand met bijhorende lagune.
Hoewel El Chalten en Torres del Paine mooiere uitzichten bieden, is dit gebied als wandelroute ook niet te versmaden. Angel legt uit dat er ook een route is die je helemaal naar de Chileense kust brengt op zeven dagen tijd. Ik denk dat het een trekking is die wat minder bekend is, maar zeker niet te versmaden. Helaas hebben we zoveel tijd niet en moeten we al snel terugkeren naar de catamaran voor onze laatste avond in Bariloche.
