Waarom ik bij de vier jaar oude technologie van de Fuji X-T2 blijf

Vijf jaar. Dat was het idee om zolang mijn Fujifilm X-T2 te houden wanneer ik het aankocht. Dat was een belofte die ik aan mezelf heb gemaakt zonder enige kennis ter zake. Wist ik veel dat het wereldje van de systeemcamera's tegen een sneltreinvaart evolueert. Bovendien was de X-T2 al twee jaar op de markt toen ik het in 2018 aanschafte. Ondertussen zijn de Fujifilm X-T3 en zelfs X-T4 gelanceerd met indrukwekkende specificaties en nieuwe verbeterde functionaliteiten. En toch zie ik me de komende jaren geen nieuwe camera kopen.

Revolutie!

Toen de Fujifilm X-T2 werd gelanceerd in 2016 was het een spectaculaire verbetering ten opzichte van zijn voorganger, de X-T1. De megapixels kenden een enorme sprong voorwaarts van 16 naar 24 megapixels, de autofocus werd een stuk sneller en accurater en de camera kon nu ook voor video worden gebruikt met opnamecapaciteiten van 4k tegen 30 frames per seconde. De X-T3 en recentelijk X-T4 kennen enkele mooie verbeteringen - zeker op het vlak van video - maar zijn eerder een (kleine) evolutie te noemen ten opzichte van het generatieverschil tussen de Fujifilm X-T1 en X-T2. En dat is de reden waarom ik me niet zie overschakelen: als een fotocamera voldoet de X-T2 nog steeds aan al mijn eisen en bieden de X-T3 of X-T4 te weinig meerwaarde om een nieuwe aankoop te rechtvaardigen. Maar wat maakt de Fuji X-T2 nog steeds zo goed?

Ten eerste is er de beeldkwaliteit waar op het gebied van foto's nauwelijks of geen verschil merkbaar is tussen de verscheidene versies. De resolutie van 24 megapixels voor de X-T2 verschilt nauwelijks met die van 26 megapixels van de nieuwere modellen. De X-T3 en X-T4 hebben weliswaar een nieuwe sensor, maar het verschil in beeldkwaliteit is zelfs bij detailvergelijkingen niet waarneembaar. Verscheidene video's op Youtube wijzen er zelfs op dat de ISO van de nieuwe sensor wat gevoeliger is en meer ruis vertoont bij dezelfde waardes. De nieuwere modellen hebben weliswaar een nieuwe processor dat zorgt voor enkele verbeteringen zoals een verhoogd aantal frames per seconde bij zowel de mechanische als elektronische sluiter, maar dat zegt dus niks over de beeldkwaliteit zelf. Het geeft uiteraard wel meer mogelijkheden bij momenten die snel gefotografeerd moeten worden zoals sport en natuurfotografie. 

Wat zou mij wel over de streep kunnen trekken bij een eventuele nieuwe aankoop? Een resolutie die een stuk hoger ligt. De Canon EOS M6 mark II beschikt over een sensor van 32 megapixels en dat is toch al een respectabele 33% meer dan de 24 megapixels van de Fuji X-T2. Er zijn zelfs geruchten dat de aanstormende Fuji X-H2 gebruik gaat maken van een nieuwe sensor van Sony die zelfs gezegend is met 42 megapixels en dan spreken we bijna over een verdubbeling van de resolutie. Dit biedt veel meer mogelijkheden om bij te snijden in foto's, maar heeft ook een significant nadeel. Door de compacte oppervlakte van een APS-C sensor gaat de lichtgevoeligheid van de sensor achteruit bij te veel (bijkomende) megapixels. Anders gezegd: een 42 megapixel APS-C sensor gaat een slechtere beeldkwaliteit hebben bij situaties met weinig licht. Toch weegt dit nadeel niet op tegen het voordeel van bijkomende resolutie en kan dit voor mij een argument zijn om een nieuw toestel aan te schaffen.

Fotograaf, geen videograaf

Hoewel de Fuji X-T2 zijn plan kan trekken als videocamera is het de laatste jaren voorbijgestreefd door talrijke andere camera's, waaronder zijn twee jongere broertjes. Het feit is echter dat ik voornamelijk foto's neem en amper gebruik maak van de videomogelijkheden van de camera. Heel zelden gebruik ik de X-T2 om video's op te nemen. Het aantal keren kan ik op één hand tellen. Ik neem geen video's op bij huwelijken, ben geen Youtuber en vlog niet. Het meest spectaculaire wat ik heb gedaan qua video is een opname van ongeveer één minuut toen ik over de watervallen van Iguazu in Brazilië vloog in een helikopter. Tot daar mijn ervaringen als videograaf. 

Vooral de Fuji X-T4 heeft grote sprongen voorwaarts gemaakt op het vlak van video met een stuk uitgebreidere en snellere opnamecapaciteiten zoals 10-bit in 4:2:2 en 4k met 60 frames per seconde. Bovendien beschikt het toestel over IBIS waardoor het beeld bij videografie, maar ook fotografie, stabieler is. Allemaal leuk dus, maar aangezien ik  hier geen gebruik van maak allemaal nutteloze argumenten voor een aanschaf. De IBIS daarentegen is wel een functionaliteit waar veel X-T eigenaars op zaten te wachten. Dit zorgt namelijk voor een stabilisatie van vijf stops of meer en kan een hulp zijn bij de primelenzen die zelden over ingebouwde stabilisatie beschikken. 

Zelf beschik ik over vijf primelenzen: de 16mm f/1.4, 23mm f/2, 35mm f/2, 56mm f/1.2 en 80mm f/2.8. De laatste hiervan beschikt over stabilisatie, maar de anderen niet. Helaas zie ik me in praktijk weinig gebruik maken van IBIS. De 23mm en 35mm gebruik ik voor straatfotografie waar ik sowieso met snellere sluitertijden werk en de 56mm is een portretlens waar het sterk is aangeraden om met een statief te werken. Bovendien zijn zowel de 16mm als 56mm snelle lenzen waar de behoefte aan stabilisatie minder aanwezig is wanneer ik fotografeer met een open diafragma. IBIS is dus leuk, maar absoluut geen vereiste voor mij.

 Autofocus

De marketingbabbel van de laatste jaren lijkt wel de autofocus te zijn waar bijna elke grote cameraproducent zich op richt. Sony wordt hier steeds als lichtend voorbeeld genoemd met een fantastische oogherkenning die ook werkt bij dieren. Canon heeft Sony op dit vlak bijgebeend en zelfs haasje-over gedaan met een autofocus die nog een fractie beter werkt. Ook Fuji heeft niet stil gezeten op dit vlak en heeft grote verbeteringen doorgevoerd op dit vlak. Niet om te zeggen dat de autofocus van de Fuji X-T2 slecht is, maar de nieuwe(re) autofocus op de X-T3 en X-T4 is wat dynamischer en accurater en beschikt bovendien over een verbeterde oogherkenning. De algemene consensus is toch echter dat Fuji op dit vlak wat achterop hinkt ten opzichte van Canon en Sony. 

Enkele maanden geleden heb ik voor de grap de autofocus van mijn Fuji X-T2 gericht op mijn laptopscherm waar ik een video afspeelde die de vernieuwde autofocus van de X-T4 toont. Dit was een skateboarder die op een ramp aan het skaten was. Het resultaat was echter helemaal identiek. Mijn X-T2 volgde de skater even enthousiast als de zogenaamde sterk verbeterde autofocus van de X-T4. Dit is alles behalve een wetenschappelijke test van mijn kant, maar het toont dat de autofocus van de X-T2 voor normale situaties ongeveer gelijkwaardig zal zijn met die van de X-T4. 

Een mogelijke reden om wel over te schakelen naar een nieuwe camera is het fotograferen van erg specifieke stijlen zoals vogels en dieren bij natuurfotografie. Hier is oogherkenning bij de autofocus erg belangrijk en ik moet toch bekennen dat Fuji niet optimaal presteert. Bij het begin van het jaar heb ik enkele fantastische en scherpe foto's kunnen nemen van pinguïns, zeehonden en vogels met de X-T2, maar ik kan me inbeelden dat dit bij een toestel van Sony of Canon toch nog een stuk gemakkelijk zou lukken. Dergelijke dingen doe ik echter sporadisch en zijn voor mij dus geen reden om een nieuwe camera in huis te halen. 

En de rest?

Is de Fuji X-T2 zo geweldig dat het zijn tijd tien jaar vooruit is? Nou, dat ook weer niet. Dit model heeft uiteraard ook met minpunten te maken. De eerste is de viewfinder die een aanvaardbare resolutie heeft, maar de viewfinder van de X-T3 en X-T4 hebben een iets grotere vergroting en heeft ook een hogere resolutie waardoor het prettiger is om te gebruiken. Ik heb zelf nog niet de viewfinder van de nieuwe modellen gebruikt, maar ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om terug te stappen naar de viewfinder van de X-T2 wanneer je de nieuwe(re) viewfinder gewoon bent. 

Een ander nadeel is het ontbreken van een touchscreen. Persoonlijk hecht ik hier weinig waarde aan, maar sinds ik de Panasonic Lumix FZ82 gebruik - die wel over een touchscreen beschikt - mis ik toch wel één ding: tracking van een onderwerp. Het is namelijk mogelijk om met één vingertoets een onderwerp aan te duiden en de autofocus zal dit onderwerp dan geruisloos (proberen te) volgen. Dat is een functionaliteit die ik bij de X-T2 toch mis. Zeker in mijn reis naar Antarctica bij snelle vogels zat ik vaak te worstelen met het joystickje om een vogel (of een ander onderwerp) juist in beeld te brengen. Bij een touchscreen zou dit toch een stuk vlotter en sneller werken. 

De X-T4 werkt in tegenstelling tot de X-T3 en X-T2 met een scharnierend scherm wat vooral bij videografen enthousiast zal onthaald worden, maar bij fotografen minder. De flip screen van de X-T2 heb ik vaak gebruikt en is een stuk handiger dan het scharnierend scherm van de X-T4. Voor sommige fotografen is het zelfs een obstakel om de X-T4 aan te schaffen. Zelf vind ik het helaas ook een achteruitgang ten opzichte van het flip screen. 

Conclusie

De Fujifilm X-T2 is uiteraard niet 's werelds beste camera en is op veel vlakken voorbijgesneld door de concurrentie en ook in eigen huis. Het punt is dat de X-T2 echter goed genoeg is voor wat ik doe. Uiteraard zijn een hogere resolutie, meer dynamisch bereik, betere stabilisatie en een meer accurate autofocus welkom, maar ik heb er niet onmiddellijk behoefte aan. Deze dingen zullen van mij geen betere of meer veelzijdige fotograaf maken of leveren geen betere foto's op. 

Ik moet wel bekennen dat de toekomstige Fuj X-H2 toch naar mij lonkt met de gedachte van een (veel) hogere resolutie, maar dat geruchten moeten uiteraard eerst waar zijn. Bovendien is de X-T2 vrij compact en gaat dat bij een X-H2 niet meer he geval zijn. Dan toch maar de X-T2 blijven gebruiken tot ie versleten is? Het zou geen straf zijn!