Zinderend zuidelijk Afrika deel zes: Botswaanse bijzonderheden

Zaterdag 1 oktober

Uit Botswana rijden om er een dag daarna terug te keren. Het klinkt een beetje gek, maar dat is exact wat we op deze dag doen. Accommodaties zijn in het noorden van Botswana dun gezaaid en daarom wijken we uit naar de Caprivistrook. Dit is een artificiële strook die aan Namibië werd gehecht toen de Duitsers het toenmalige Zuidwest-Afrika als kolonie bezaten en een weg zochten naar hun andere kolonie (Oost-Afrika). Ze waren voor de gelegenheid even vergeten dat er op hun weg een waterval van honderd meter diep zat, maar een kniesoor die daarop let. De praktische doorgang van een waterweg naar beide kolonies is er dus nooit gekomen, maar sindsdien beschikt Namibië over één van de meest kunstmatige panhandles ter wereld.

De terugreis verloopt trouwens zonder noemenswaardige problemen en ook nu weer gebeurt de grenscontrole vliegensvlug. In de vroege namiddag komen we bij onze bestemming in Bagani aan en dat geeft nog even de gelegenheid om een uitstapje te doen. Enkele medereizigers opteren voor een tochtje door het Moremi reservaat, maar met Chobe staat er morgen opnieuw een nationaal park op de planning en daarom kies ik voor een relaxerende riviercruise op de Kavango. Aangezien we terug in Namibië zitten mogen we de o dus weer laten vallen. De helft van ons reisgroepje kiest dus voor het water en even kijk ik verbaasd op als de plaatselijke hond meegaat, want waarom ook niet. Het eerste deel brengt ons naar de Popa Falls. Ik weet niet of je hier echt over een waterval kan spreken, want met een hoogte van amper een halve meter tot een meter lijken ze eerder op stroomversnellingen dan iets anders. Toch blijft het een mooi stukje natuur. 

Wanneer we de andere richting uitvaren, komen we de eerste nijlpaarden tegen en die laten zich graag fotograferen. Opvallend bij deze enorme beesten is dat ze wel erg kleine oortjes hebben, terwijl de rest van hun lichaam grootsheid uitstraalt. Af en toe zien we ook een krokodil en aangezien de lokale bevolking hier ook graag in het water baadt, lijkt me dat geen ongevaarlijke bezigheid. De echte blikvanger van de dag is echter een kolonie bijeneters die aan de rand van de Kavango nestelen in zelf gemaakte gaten op een erg kleine klif. De fotogenieke, rode vogels zijn wel erg kalm bij een boot die zo dicht bij hun nest komt, maar ik vermoed dat de beestjes wel gewend zijn aan nieuwsgierige toeristen. De avondzon laat zich zien wanneer we terug voet aan wal zetten op een verplaatsingsdag die nog best veel te bieden heeft.   

Zondag 2 oktober

Botswana roept ons terug en ook op deze dag verloopt de grensovergang zonder enige problemen. Of het moet de overijverige bewaker zijn die iedereen op één lijn wil met precies een halve meter ertussen en als daarbij mensen in de vlakke zon moeten staan bij ruim dertig graden is dat maar jammer voor hen! Het stadje Kasane is onze verblijfplaats voor de volgende twee dagen en het leuke aan steden is dat er zo af en toe een verharde weg naar leidt. Dat is hier ook het geval en het is heerlijk om eens over een verharde weg te kunnen rijden in plaats van de twijfelachtige kiezelwegen waar ik ondertussen al meermaals een banvloek over heb gesproken. Ook nu komen we in de vroege namiddag aan en dat geeft ons meer dan voldoende tijd om opnieuw een boottochtje te maken, maar deze keer bij de oevers van Chobe National Park. Op de boot klimmen, mag je bijna letterlijk nemen want het vergt kunst- en vliegwerk om me over een stel rasters te hijsen dat dienst als zelf geïmproviseerde aanlegsteiger. 

In Etosha hebben we het lijstje van de Big Five niet helemaal kunnen afvinken, want buffels komen daar niet voor. Die zien we wel in overvloed in de waterrijke omgeving van Chobe NP waar ze lustig staan te grazen op de graslanden die omgeven zijn door diverse waterlopen. Dit is Afrika op zijn groenst en daar komen dus een heleboel dieren op af. Waar in Etosha de olifanten zich slechts in beperkte groepjes bevonden, zijn de kuddes hier een stuk groter en zien we ze hier modderbaden nemen. Het enige bad dat ze in Etosha kunnen nemen, is een stofbad. Het illustreert goed het verschil tussen deze twee parken, althans toch in deze tijd van het jaar. Ook andere dieren die we nog niet eerder hebben gezien, maken hun opwachting zoals een leguaan en waterbok. Het ontspannende karakter van zo'n boottochtje gecombineerd met het sublieme landschap van graslanden omzoomd door water maken dit van wat mij betreft het meest unieke landschap van de gehele reis. 

Hoewel er in absoluut aantal hier minder vogels zitten dan in de Okavango Delta is de diversiteit vrij groot met enkele (grotere) vogelsoorten die ik in de Okavango Delta niet heb gezien zoals de reuzenreiger die maar liefst anderhalve meter groot kan worden. Wat ik ook niet eerder gezien heb, is een nijlpaard dat aan het grazen is. De avond is aan het vallen en dat is het geliefkoosde tijdstip voor deze logge beesten om aan wal te gaan om hun maag te vullen. Het beestje weet eerst niet wat het doen met alle aandacht dat het krijgt, maar dat duurt slechts een minuutje en het gaan dan rustig verder grazen. De klok slaat bijna zes uur als we terugvaren en daarmee zit één van de beste dagen van deze reis erop.    

Maandag 3 oktober

De wekker schreeuwt me om zes uur 's ochtends uit bed, want vandaag gaan we weer vroeg op stap voor een safari. Waar we gisteren voornamelijk de waterrijke kant van Chobe verkenden, kruipen we nu in 4x4 jeeps om door het zanderige park te rijden. Een dag later ontmoeten we bij de grens met Zimbabwe twee Belgische koppels die zelf met hun eigen voortuig door dit park reden en na welgeteld tien minuten al kwamen vast te zitten in dit moeilijk berijdbare park. Onze chauffeur komt hier gelukkig elke dag en kent het park dus als zijn broekzak. Hij houdt er ook een sportieve rijstijl op na, want hij zoeft pardoes voorbij giraffen en springbokken. Deze dieren heb ik inmiddels al genoeg gezien, maar meer dan tien seconden pauzeren om een foto te nemen, zou wel mogen. Bij het begin van de rit had hij gevraagd wat we het liefst wilden zien en grote katten was bijna unaniem het antwoord, en dan hebben we het niet over Maine Coons. 

De eerste grote kat die we zien, bestaat niet uit één exemplaar, maar uit twee. Het gaat om twee luipaarden waarvan er één in de boom zit om zijn prooi te verorberen en een ander luipaard zoekt de schaduw op bij een boom. Normaal gezien zijn luipaarden heel schuwe dieren, maar op deze reis heb ik het dus gepresteerd om meer luipaarden dan leeuwen te zien en ik heb me laten vertellen dat dit wel heel uitzonderlijk is. Daar ben ik blij om aangezien luipaarden echt wel majestueuze dieren zijn, maar ook wel enigszins jammer omdat ik meer leeuwen wilde zien. Even later kom ik ook nog een meerkat tegen, één van de twee apensoorten die in Chobe NP leven. Het meest bijzondere moment van de dag breekt vlak daarna aan wanneer we over een kleine heuvel rijden en daar een gigantische kudde buffels zien. Tientallen, misschien wel meer dan honderd buffels zoeken hier hun ontbijt bij elkaar. Een perfect moment om de camera boven te halen en groot is mijn verbazing wanneer ik een toegetakelde buffel zie die zowel één hoorn als oog kwijt is. Hoe dit gebeurd is, ik zou het niet weten... 

Wanneer het ochtendgloren plaats maakt voor een middagzon zijn we bezig aan de laatste ronde van deze safaririt en trekken we meer het struikgewas in, weg van het water. Hier vinden we enkele wrattenzwijnen die met trots laten zien waarom ze zijn opgenomen bij de Ugly Five. Ook een mangoest doolt hier eenzaam rond en - jawel - er is ook een leeuw te zien. Het is te zeggen, eigenlijk een leeuwin die zich schuilhoudt in het struikgewas en lijkt uit te rusten. De chauffeur weet te zeggen dat ze normaal met drie zijn en vermoedt dus dat de andere twee leeuwen op jacht zijn. De twee collega's krijgen we echter nooit te zien. Nog voor de klok twaalf uur slaat, zit de safaririt erop. Dat betekent dat er nog een hele namiddag en avond is om op te vullen, maar ik besluit om er een halve dag platte rust van te maken. Want reizen voelt niet altijd aan als vakantie...