zaterdag 10 december 2022

De twintig mooiste wandelroutes van 2022 (deel één)

Een ietwat vreemd jaar voor mijn wandelingen, want nog nooit heb ik zoveel trektochten gedaan in de eerste helft van het jaar en nog nooit heb ik zo weinig gewandeld in de tweede helft van het jaar. Een jaar van uitersten dus. Aan trektochten geen gebrek: de Jordan Trail in Jordanië, Dingle Way in Ierland, Alta Via I in de Italiaanse Dolomieten en de Eisleck Trail in Luxemburg en eigen land maakten deel uit van mijn wandeldieet het afgelopen jaar. Dat gaat ten koste van wandelingen in eigen land en met name de wandelingen van de website originelewandelingen schitteren in afwezigheid. Slechts vier heb ik er gedaan, terwijl dit bij de vorige jaren een stuk meer waren. Ik ging dus meer wandelen in Vlaanderen en twee exemplaren halen de top twintig. Toch is vooral het buitenland dat in deze lijst figureert, want bergen, woestijnen en oceanen zijn toch net iets spectaculairder dan de akker van boer Charel. 

20. Kliffen en blikken in de omgeving van Nideggen
Net over de grens bij Duitsland is het Eifelgebergte een klein wandelparadijs en deze wandeling maakt daar helemaal gebruik van in een grillig landschap waar rotsen en kliffen het landschap gedurende twee uur domineren. Het is ook een vrij sportieve wandeling met tamelijk wat hoogtemeters en redelijk wat variëteit. Het beste kruit is echter bij het begin verschoten waardoor de rest van de wandeling wat moet onderdoen voor het begin. Kiezelwegen en akkers zijn een minder leuk wandeldecor dan de rotsen en naaldbossen bij het begin. Waarschijnlijk zijn er betere wandelingen om te doen in deze buurt, maar niettemin een aanrader door het fantastische begin en de mooie uitzichten die deze route te bieden heeft. 


19. Jordan Trail dag 2: van Feynach naar Al Manşūrah
Deze wandeling zal me nog lang heugen en dat heeft alles te maken met de zwaarte, want dit is ongetwijfeld de zwaarste wandeling die ik ooit heb gedaan. En dan reken ik de tweede dag van de Alta Via I erbij waar ik met een rugzak van zeventien kilo 1700 meter hoogtemeters heb gedaan waarbij ik de laatste twee uren totaal uitgehongerd en uitgedroogd was omdat ik geen voedselpakket mee had. Zo zwaar is deze route dus. Veel heeft te maken met het ontbreken van een camelback wat op de Jordan Trail eigenlijk een verplicht attribuut is. Ik was dus eigenlijk continu uitgedroogd en de duizend hoogtemeters over rotsige geitenpaadjes was technisch ook niet simpel. Ondanks alle sportieve ontberingen is dit een route om te genieten. Bergen in een woestijnlandschap zijn sowieso een uniek tafereel (voor mij) en kleine kloofjes maken dit landschap nog meer bijzonder. Er zit ook een snuifje cultuur op dit traject aangezien Feynach een culturele site is waar vroeger koper werd gedolven en hier zijn ook (open) tombes te vinden. Een heel bijzondere wandeling dus. 


18. De Watersnipwandeling
Misschien wel de meest aangename verrassing dit jaar is de wandeling die de buurt rondom het bezoekerscentrum De Watersnip in de Vallei van de Zwarte Beek verkent. Deze route is afkomstig van de Wandelgids Zuid-Limburg en is een mooi toonbeeld dat menselijk ingrijpen in de natuur niet automatisch moet leiden tot een verloederd landschap. De mijnterril van Heusden-Zolder is namelijk een mooi stukje natuur en dat gecombineerd met de knappe beekvallei van de Zwarte Beek levert heel wat natuurschoon op. De sterkte van deze wandeling schuilt ongetwijfeld in de variëteit door de aanwezigheid van water in de beekvallei, maar vergt ook een stukje klimwerk om de top van de terril te bereiken. Af en toe is er een kleine smet op het blazoen zoals het beginstuk dat niet bijster interessant is en stukjes die gaan langs fietspaden en verharde wegen. Beschouw het als noodzakelijk kwaad om één van Vlaanderens mooiste routes in lusvorm te doen. 


17. Wezemaalse wijngaardwandeling
Dit is één van mijn meest recente wandelingen, hoewel het inmiddels ook alweer twee maanden geleden is dat ik die heb afgerond. Net zoals bij de vorige wandeling is variëteit het sleutelwoord bij dit traject. Het herfstlandschap bij het begin van de wandeling rondom de wijngaarden is zonder meer knap te noemen. Hellingen kunnen een tikje verraderlijk zijn, want ze gaan steiler omhoog dan ik dacht. De wandelpaden nodigen uit om door het bos te gaan en meer dan eens had ik de neiging om spontaan een pad te volgen, maar uiteindelijk beperkte ik me tot de route die ik op Wikiloc volgde. De tweede helft van deze route gaat langs het kasteel van Horst en hoewel ik deze buurt inmiddels goed ken, blijft het een leuk gebied om in te wandelen. Het einde sluit weer aan bij de wijngaarden en gaat terug een stukje omhoog. In het bos liep ik even verloren, maar kris-kras langs kleine bospaadjes lopen biedt ook een zekere charme. 


16. Langs de Adervennen in Oisterwijk
De enige Nederlandse wandeling van het lijstje en opnieuw een exemplaar dat afkomstig is van Wandelgids Zuid-Limburg. Op deze website noemen ze het één van de mooiste wandelingen van de provincie Noord-Brabant en dat is niet gelogen. Ik deed deze wandeling in augustus en dan staat de heide in bloei. Uiteraard kruist deze route net een groot heidegebied dat omzoomd is door een duinenlandschap. De diverse kleuren toveren dan beslist een glimlach op het wandelgezicht. Toch biedt deze wandeling meer, veel meer. Er is ook een tof stukje langs een beek dat verrassend sportief is en de diverse vennen bij het begin zijn simpelweg erg tof om te verkennen. De duinen in het midden van de route kunnen soms wat monotoon aanvoelen, maar de diverse vennen doorbreken dit patroon. Het enige minpunt van de wandeling is een strook langs een beek die volledig overgroeid is en daarom niet langer meer bruikbaar. Toch biedt de rest van de wandeling genoeg plezier om hem aan te raden.


15. Dingle Way (Ireland) stage 8: Fahamore – Camp
Afsluitende dagen van een trekking hebben altijd de neiging om tegen te vallen, maar de Dingle Way is de spreekwoordelijke uitzondering. Eigenlijk is dit niet de allerlaatste route, want er is nog een route van Camp terug naar Tralee, maar die heb ik niet gedaan aangezien dit anders een kleine herhalingsoefening zou zijn van de eerste dag. Op deze dag lachte het zonnetje extra breed en dat maakt deze wandeling een stuk mooier. De passages langs het strand zijn een plezier om te doen en zelfs de verharde wegen zijn een mooi decor omdat links de oceaan me toelacht en rechts word ik getrakteerd op een groen berglandschap. Meer moet dat niet zijn! Een duinenlandschap en enkele veldwegen maken deze wandeling extra gevarieerd, maar toch zijn er enkele minpunten. Omdat het hoogtij was, moest ik uitwijken naar een drukke weg en dat was toch wel wat jammer. Toch blijft het totaalpakket erg attractief door de diversiteit van landschappen en dorpjes. 


14. Jordan Trail dag 1: van Dana naar Feynach
Veel mooier kan een openingsdag niet worden dan dit. Wanneer ik wakker word in Dana ontvouwt er zich een prachtig landschap voor mijn ogen. Aangezien ik 's nachts arriveerde heb ik dit landschap niet gezien en met opengesperde mond kijk ik naar de bergen. Dana bevindt zich in de bergen en in deze openingsdag dalen we maar liefst duizend meter door een prachtige kloof. Bij iedere bocht neem ik een foto omdat de vergezichten zo spectaculair zijn. De rotsachtige woestijn lijkt op het eerste gezicht monotoon, maar de verschillende soorten rots en steen hebben kleine kleurverschillen en geven toch een beetje variëteit aan dit landschap. Het mooiste moment is misschien wel bij het midden waar er een kleine oase is waar een boom uit het niets lijkt te groeien. Bij de tweede helft van de wandeling wordt het terrein meer open en zijn het vooral de rondtrekkende Bedoeïenen die opvallen. Wel is het terrein erg rotsachtig en dat vergt wat aanpassingswerk. 


13. Alta Via I dag 3: van Refugio Lagazuoi naar Refugio Averau
De kortste route van de Alta Via I heb ik op minder dan vier uur afgerond, maar het zijn wel mooie vier uren. Het mooiste landschap van de Dolomieten vind ik persoonlijk de weinig spectaculaire Alpenweiden en die zie ik hier volop bij mijn afdaling van de top van de Lagazuoi. Ook de beroemde granieten pieken van de Dolomieten zie ik hier volop. Na het gezweet en gezwoeg van de eerste twee dagen is het leuk om eens wat meer ontspannend af te dalen. Misschien wel het leukste gedeelte van de dag is een onverwachte passage door het bos dat door een kleine beekvallei gaat. Helemaal zweetvrij is deze route echter niet, want bij de laatste drie kilometer gaat het ruim vierhonderd meter omhoog met soms steile hellingsgraden. Het wat saaie naaldbos maakt deze klimtocht niet veel beter, hoewel de vergezichten soms spectaculair zijn. Het pittoreske klimcentrum Cinque Torri - vijf torens - is niet veraf en dat levert leuke plaatjes op. 


12. Alta Via I dag 5: van Rifugio Staulanza naar Rifugio Vazzoler
Eén van de langere dagen op de Alta Via I, maar wel ééntje die heel wat te bieden heeft. Het bos waarin ik afdaal voelt erg Ardennen-achtig aan, inclusief kleine bospaadjes. Helaas zitten er ook wat mindere elementen op deze wandeling zoals de lange stijging naar Rifugio Coldai die hoofdzakelijk langs lange haarspeldbochten over kiezelwegen gaat. Dit transformeert langzaam naar een klein paadje door (een beetje) woestenij en dat is toch een veel leukere omgeving om in te wandelen. Het leukste gedeelte is ongetwijfeld rondom Rifugio Coldai waar ik uitkijk over prachtige panorama's, het bergmeertje Coldai en begroet word met een stevige afdaling over kleine rotspaadjes. Ik word achtervolgd door een groepje luidruchtige Amerikanen, maar wanneer die halt houden bij Rifugio Tissi ben ik helemaal alleen op deze route omgeven door prachtige bergen in een vallei. De afdaling naar Rifugio Vazzoler is wat saai langs - opnieuw - kiezelwegen, maar - opnieuw - is dit weer een erg geslaagde dag op de Alta Via I. 


11. Dingle Way dag 1: van Tralee naar Camp
Als openingsetappe is de eerste dag van de Jordan Trail een enorme meevaller, maar het kan altijd beter. Dat bewijst de eerste dag van de Dingle Way dat de rand van het Slieve Mish gebergte verkent. Het openingsuur is nochtans eerder saai langs verharde wegen, de stadskern van Tralee en een lang stuk rechtdoor waar een kanaal wordt gevolgd. Dan besluiten de weergoden om de hemelsluizen te openen en regent het twee uur lang oude wijven. Ondanks het barslechte weer is het technische rotspad langs de Slieve Mish meer dan de moeite waard met een mooi uitzicht op de Atlantische Oceaan. Het is echter de tweede helft die deze openingsetappe zo bijzonder maakt. Overal duiken er leuke plekjes op uit het niets zoals een hoge waterval, een verwilderde beekvallei, een ruïne, stapstenen door een rivier en een wel heel erg fraai graspad. Het is een opeenstapeling van onverwachte, leuke momenten en dat bezorgt deze etappe een heel aparte, maar mooie smoel. Maar waarom Ierland er zo groen uitziet, wordt op dagen zoals de deze wel erg duidelijk... 

Gepost door op
Labels:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)