Dinsdag 21 december
Het begin van de winter levert in Mexico alvast zomerse taferelen op: een stralende zon en een temperatuur die flirt met de grens van dertig graden. De kortste dag van het jaar is dus deze keer een stuk minder grauw en grijs dan gebruikelijk. Bovendien wordt deze dag opgefleurd met een bezoek aan Uxmal, misschien wel de mooiste Maya-ruïne van de gehele reis.
In de late ochtend arriveren we bij Uxmal en het is opvallend hoe sereen het is in vergelijking met Chichen Itza. De laatste mag rekenen op zo'n 2,5 miljoen bezoekers per jaar, terwijl Uxmal het slechts moet doen met eentiende hiervan. Geen verkopers die je lastig vallen met zelfgemaakte macramékettinkjes of fluitjes die de roep van een jaguar nabootsen. Enkel ruïnes die zich bevinden in het groen van de nabije jungle. Het bezoek wordt extra geanimeerd door een wel erg levendige gids die spiritualiteit een groot hart toedraagt. Met een ongebreideld enthousiasme vertelt hij over de Maya's en hoe ze vroeger leefden. Op een bepaald moment begint hij zelfs te mediteren en begint een deel van de groep zich af te vragen of dit geen acteur is met een verborgen camera.
Hoewel Uxmal de meest compacte site is van alle Maya-ruïnes op deze reis heeft het wel één groot voordeel: het reliëf. Je mag namelijk op de trappen van de tempels staan en zodoende krijg je een mooi uitzicht over deze vlakte. Vooral op het hoogste punt is het overzicht over deze site een echt pareltje. De telefoons worden gretig bovengehaald om foto's op gevoelige plaat vast te leggen. In de vrije tijd die overblijft probeer ik de onontdekte hoekjes van de site te exploreren, maar die zijn er bijna helemaal niet omdat de site simpelweg zo klein is. Dan neem ik maar rustig de tijd om Uxmal een tweede keer te ontdekken op mijn eigen, erg rustig tempo.
Rond half vijf komen we aan in Campeche wat ook één van de hoogtepunten van Yucatan wordt genoemd, althans toch door de reisgids van Lonely Planet. De stad is beroemd omwille van zijn omwalling en er zijn hier en daar ook poorten waar je over de muren kan lopen. Ik dacht eerst dat je - zoals in Dubrovnik - over de gehele omwalling kan slenteren, maar dat is dus niet het geval. Toch maakt dit het blitsbezoek aan deze stad niet minder fraai. De zee is slechts enkele honderden meters van de omwalde stad verwijderd en levert mij nog een leuk plaatje op met een ondergaande zon die in het water van de oceaan verdwijnt.
Woensdag 22 december
Deze reis valt op door zijn lange busdagen en op deze dag krijg ik de eerste kans om hiervan te genieten. In een lange rit gaat het namelijk van Campeche naar Villahermosa. De dag breng ik dus voor het grootste deel in de bus door, maar er is wel een kleine stop voorzien bij het plaatsje Champaton dat zich op een uurtje rijden van Campeche bevindt. In een kleine baai bereiden tientallen vissers zich voor op het binnenhalen van de vangst terwijl de rest van de groep zich in badpak hijst om te gaan zwemmen. Ik heb niet meteen behoefte aan waterstofdioxidenkuur en trek met mijn fototoestel in de aanslag door de buurt voor een potje straatfotografie.
Dat valt helaas behoorlijk tegen, want er is amper iets te zien. Het enige fotogenieke moment verschijnt wanneer ik een aftandse Volkswagen Kever zie geparkeerd staan bij een huisje. Voor de rest is het armoe troef, zowel letterlijk als figuurlijk. Mexico is helaas een arm land en dat vertaalt zich soms in woningen die afkomstig lijken te zijn uit een achttiende-eeuws horrorsprookje. Na de zwempartij is het tijdens de middag tijd voor een schranspartij om later rond vijf uur 's namiddags te arriveren in het hectische Villahermosa.
Villahermosa betekent eigenlijk
mooie stad, maar de chaotische verkeershinder doet eerder het tegendeel vermoeden. Met een bang hart begin ik aan een stadswandeling in de avondsuren en dat valt verrassend goed mee. Het fraaie
Plaza de Armas heeft een leuke uitkijktoren als attractie terwijl het plein zelf baadt in een bruisende sfeer. Wat later begeef ik me in de buurt van de kathedraal dat zich laat typeren door doodlopende straatjes met kleurrijke huizen. Het slotstuk van de avond is een wandelpad naast een ruime vijver en zodoende is Villahermosa toch een stuk groener dan bijvoorbeeld Mérida. Ik heb zeker geen grote liefdesverhouding met deze stad, maar ik vind Villahermosa toch leuker dan het meer kosmopolitische Mérida.
Donderdag 23 december
Andermaal een lange dag in de bus die deze keer van Villahermosa naar Chiapa de Corzo gaat. De dosis cultuur wordt bij het begin van de dag echter opgeschroefd bij een bezoek aan Parque Museo La Venta. Hier staan namelijk een heleboel stenen exemplaren van Olmeekse hoofden. Het park is echter ook een klein dierenpark en dat bezorgt me toch koude rillingen aangezien ik niet zo'n groot fan ben van opgesloten dieren. De Olmeekse hoofden zijn leuk om te bekijken, maar na het tiende exemplaar heb ik het ook wel allemaal gezien. Na ruim een uur wordt het park opnieuw verlaten om zo de busreis verder te zetten.
Onderweg wordt er even halt gehouden bij het lokaal dorpje Chontalpa waar er tientallen kraampjes zijn die vers fruit aanbieden. Naar verluidt is dit de beste plek in Yucatan om verse ananas te kopen, maar het kan niet echt op mijn interesse rekenen. Na de middag wordt er voor het middagmaal halt gestopt bij restaurant El Mirador dat uitkijkt over een fraai stuwmeer bij de Puente Chiapas. Dit is een stalen brug van één kilometer lang dat de Malpaso Dam overspant en waar de lokale vissers hun netten in het stuwmeer hebben gespannen zodat het eerste werk van barmhartigheid toegediend kan worden aan toeristen. De honger wordt zeker gespijsd, maar of dit eveneens strookt met alle hygiënische keukenregels is een ander paar mouwen. Een paar uur later is de halve bus - waaronder ikzelf - slachtoffer van de beruchte Mexicaanse keuken en staan de darmen op het punt van capitulatie. De busrit door de grootstad Tuxtla Gutiérrez duurt tergend langzaam en dan vergt het nog een half uur om Chiapa de Corzo te bereiken. Wanneer het hotel eindelijk bereikt wordt, komt de knuffelpartij met het toilet geen moment te vroeg.
Na de genoodzaakte darmspoeling begin ik inmiddels aan opnieuw aan avondwandeling dat een nieuw ritueel lijkt te worden op deze reis. Dat loopt maar net goed af want een krantenkop
Reiziger verscheurd door Mexicaanse straathonden leek mijn lot te worden. Wanneer ik amper vijf minuten verwijderd ben van het hotel in een uithoek van Chiapa de Corzo komen er plots wel heel veel straathonden opduiken uit allerlei hoeken. Nu ben ik een stuk groter en zwaarder dan deze ondervoede beestjes, maar de grommende tanden van zo'n hele roedel belooft weinig goede bedoelingen. Hier maak ik me dus snel uit de voeten! De rest van de wandeling gebeurt gelukkig een stuk vredelievender en op het plaatselijke
Plaza de Armas zit de kerstsfeer er al goed in.
Feliz Nuevedad hoor ik overal, behalve bij de plaatselijke straathonden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten