Reisverslag IJsland deel drie: een waardig einde van de Laugevegur

Donderdag 26 augustus

De Laugevegur is weliswaar een langeafstandswandeling, maar wel een vrij korte. Afhankelijk hoe je wandelt, telt de Laugavegur 55 tot 60 kilometer en wordt deze trekking in vier dagen afgehaspeld. Ongeduldige wandelaars kunnen dit in drie of zelfs twee dagen doen, maar dan loop je wel het risico om veel natuurschoon mis te lopen door het gebrek aan tijd en het zwaardere tempo. Bij de variant van vier dagen heb ik hier geen last van en de vierde dag is een mooie afsluiter van deze hete bronnenroute (wat Laugavegur eigenlijk betekent in het Nederlands). 

Het moeilijkste stuk van de gehele trekking bevindt zich bij het begin van de vierde etappe bij een afdaling, of dat is althans mijn mening. De vele rotsen maken het moeilijk om te wandelen en bovendien is het lastig stappen in het mulle vulkaanzand. Tel daarbij de soms steile dalingspercentages en je hebt een recept om een uitschuiver te maken. Dat is gelukkig voor mij niet gebeurd, maar hier is wel even opletten. Als beloning voor het betere ploeterwerk door het zand is er een prachtige brug over de Markarfljótsgljúfur-rivier in de gelijknamige kloof. Het is de enige blikvanger op de eerste helft van deze wandeling richting Þórsmörk. 

De volgende kilometers kenmerken zich door hetzelfde landschap als de dag ervoor met lavavelden waar een gapende leegte het landschap bepaalt. Een dichte mist maakt zich meester van het terrein en ik wandel op mijn eigen tempo zodat ik op een gegeven moment helemaal alleen wandel. In de dichte mist heeft dat wel een mystiek tintje, maar bestaat er ook het gevaar om verloren te lopen. De paden zijn weliswaar goed gemarkeerd met paaltjes die je om de vijftig à honderd meter terugvindt, maar in deze mist is zo ver kijken bijna onmogelijk. Veel foto's kan ik bijgevolg ook niet maken aangezien er bijna niets te zien is. 

Plots hoor ik in de dichte mist een schaap mekkeren en dat verbaast me toch wel hard aangezien op deze lavavlaktes bijna niks groeit. Maar de viervoeter kondigt eigenlijk de komst aan van een groener stukje IJsland want bos en gras beginnen tekenen van leven te tonen. Eerst wacht er nog wel de laatste rivieroversteek van de trekking en dat is nog de meest uitdagende van het hele lot geworden. Er staat namelijk een vrij sterke stroming en de rivier is bovendien vrij breed. Met kleine stappen en wat evenwichtsoefeningen lukt het me om de laatste oversteek te overwinnen. 

Richting Þórsmörk groeit er een bescheiden bos, maar het groene karakter van deze streek is zeker welgekomen na het overwegend kale lavalandschap van de afgelopen anderhalve dag. Wel is het even zoeken naar de juiste route, want de opgegeven route die de gidsen bij het begin van de dag hadden uitgelegd, is bij nader inzien toch niet zo duidelijk. Ik heb echter de route op Wikiloc gedownload en die brengt raad. De app geeft aan naar welke richting ik moet stappen. Ik sluit me aan bij een ander groepje en via de F-weg is het even klimmen om uiteindelijk door een bos bij de camping te geraken na zo'n zestien kilometer wandelen. 

Na de pakjes adventure food is het tijd voor haute cuisine in de vorm van een veel te dure hamburger, maar fast food heeft nooit zo goed gesmaakt als nu. Het is duidelijk dat dit de eindhalte is van de Laugavegur want in vergelijking met de andere campsites is het hier wel erg toeristisch. Eén voordeel heeft het wel: faciliteiten zijn hier genoeg en de verkwikkende warme douche is een waar genot. Aangezien dit de eindhalte is van de Laugavegur staat er ook geen avondwandeling meer op het programma. Een extra lange namiddag en avond dus voor mij die ik al lezend doorbreng.  

   

Vrijdag 27 augustus

De trekking mag dan wel afgesloten zijn, dat betekent niet dat er geen avontuurlijk tintje meer plakt aan deze reis. Want het verlaten van Þórsmörk mag je best wel een klein avontuur noemen. Þórsmörk is namelijk omgeven door verscheidene rivieren die allemaal moeten overgestoken worden. Het waterpeil is de voorbije dagen aanzienlijk gestegen en de voorziene bus heeft rechtsomkeert gemaakt. Met een aangepaste bus die beschikt over extra hoge wielen is het van rivier naar rivier crossen. Op een bepaald moment begint de bus zelfs te drijven en dat is toch wel een spannend, maar eveneens akelig gevoel. De oversteek verloopt echter zonder problemen en bij een parking staat de oorspronkelijke bus te wachten. Die bus brengt ons naar Seljalandsfoss, één van de mooiere watervallen in IJsland. 

Deze waterval is uniek omdat je achter het water kan plaatsnemen. Achter de waterval bevindt zich namelijk een halfopen grot waar je het watergordijn rustig kan bekijken. Met zijn zestig meter is dit niet de hoogste waterval van IJsland, maar daarom niet minder spectaculair. Vlakbij is er ook het kleine broertje Gljúfrabúi. Deze waterval bevindt zich in een natuurlijke nis en is gemakkelijk te missen. Je moet namelijk langs een slecht begaanbaar rotspad om bij deze waterval te komen. Leuk om even te zien, maar het is wel duidelijk dat de Seljalandsfoss de echte ster is van deze plek. 

De echt laatste wandeling van de week gaat naar de top van de Fagradalsfjall-vulkaan. Deze vulkaan is sinds maart van dit jaar opnieuw actief en daarom een must-see. De weg naar de vulkaan is duidelijk aangegeven met bordjes en recente lavavelden maken inderdaad duidelijk dat deze vulkaan nog actief is. In drie klimmen begeef ik me naar de top van een aanpalende berg. Zelf een kijkje nemen in de buurt van de caldera is veel te gevaarlijk, maar dit is ook een mooi alternatief. Wanneer ik de vulkaan bewonder is die helaas niet actief en moet ik het doen met het prachtige landschap wat beslist ook geen straf is. 

De weg terug vergt wat zoekwerk, want er zijn namelijk twee parkings en dan loop je liever niet verkeerd. De Wikiloc-app brengt redding, maar dan nog blijkt achteraf dat ik een stukje verkeerd ben gegaan. Achteraf blijkt ook dat ik best wat langer gebleven ben, want een groepje na mij kan trots vertellen dat het de vulkaan lava zag uitspuwen. Jammer, maar c'est la vie! De bus brengt ons terug naar Reykjavik Campsite waar het zeven dagen geleden allemaal begonnen is. Het kampeermateriaal geef ik terug af en helaas moet ik passen voor het afscheidsfeestje. Ik moet namelijk naar Iceland Air Hotel Natura waar ik aansluit bij een groep van Koning Aap voor het tweede deel van mijn reis door IJsland.