woensdag 7 september 2016

Melbourne Watch Company Portsea

Huiskamerhorlogemaker
Met het fenomeen van kickstarters kan letterlijk iedereen een eigen initiatief beginnen zolang ze de nodige financiële middelen binnen halen. Een kickstartercampagne is een initiatief om geld op te halen waar betalers in plaats daarvan een product krijgen. Zo is het voor individuen of kleine firma's mogelijk om videogames te maken, een film te produceren en ja, ook een horloge te (laten) maken. Eén succesvol voorbeeld hiervan is Sujain Krishnan die Melbourne Watch Company heeft opgericht en op amper twee jaar tijd al vijf verschillende horloges heeft gelanceerd en nog steeds druk in de weer is. Het (voorlopige) vlaggeschip hiervan is de Portsea. Dit is een horloge dat een marinethema heeft en is uitgerust met een triple calendar. Met andere woorden: het uurwerk bevat twee subdials voor de dag van de week en de maand. Onderaan vind je een venster met daarin de dag. 



Krishnan geeft duidelijk aan dat hij geen horlogemaker is, maar wel een ontwerper en zakenman. Hij laat het horloge assembleren door verschillende partijen waardoor puristen misschien niets van de Portsea (en andere horloges van Melbourne Watch Company) moeten hebben. Het heeft niet de ziel en inspiratie van Orient of Seiko die alles zelf doen: van het vervaardigen van roestvrij staal voorde kast tot en met zelf produceren van het binnenwerk. Krishnan is wel duidelijk dat de verschillende onderdelen van steeds andere partijen komen, maar voor de Portsea is niet op een frank gekeken. Van het binnenwerk tot het polsbandje: het gaat hier altijd om kwalitatief materiaal. 

Verpakking en teleurstelling
De Portsea kan in verschillende varianten worden besteld. De twee meest voorkomende versies zijn de witte dial met bruin polsbandje en de blauwe dial met blauw polsbandje. Hoewel ik de witte, meer klassieke versie iets knapper vind, heb ik uiteindelijk toch voor de blauwe versie gekozen. De reden? Het is net iets alternatiever, het past beter bij het marinethema en brengt wat variëteit toe aan m'n collectie van horloges. De Portsea kost zonder korting 775 Australische dollar wat bij m'n aankoop een kleine 600 euro was. Dat is zeker niet goedkoop, maar je krijgt wel een heleboel waar voor je geld: één van de beste movements van Miyota, een kwaliteitsvol leren polsbandje van Duitse makelij, een goed gepolijste kast en tal van kleine details zoals het logo op de kroon of het gedrukte logo op de achterzijde. 

Die kwaliteit zie je ook in de verpakking. Dit is de beste verpakking van al m'n horloges en daar zitten toch twee exemplaren bij die een smak meer geld hebben gekost dan de Portsea. De kartonnen doos herbergt de eigenlijke doos waar het horloge inzit. Deze doos moet je openen met een metalen drukknop en wanneer je de doos opent, imponeert de bovenzijde je meteen met een mooi ingeklede lederen afwerking binnen en glanzende scharnieren. Dit is een schoolvoorbeeld van hoe je iets mooi inkleedt! Het gevoel van onder de indruk te zijn maakte jammer genoeg snel plaats voor een gevoel van vertwijfeling wanneer ik de Portsea vastpakte. De kast en lugs zijn behoorlijke joekels maar achteraf bekeken is de kast niet (veel) groter dan andere dress watches. Het zjn enkel de (naar mijn mening) buitensporige lugs die het horloge disproportioneel maken. Dit is slechts een kwestie van gewenning, maar het was vooral het polsbandje wat me zorgen baarde. 



De kwaliteit van het bandje staat buiten kijf. Je ruikt dat het nieuw is en wanneer je je vingers over het leer laat glijden, ben je onder de indruk van de kwaliteit. Maar - en dit is een hele grote maar - de gaatjes zijn wel bijzonder ongelukkig gekozen. Op het eerste gezicht leek namelijk dat het polsbandje belachelijk klein was, maar dit was te wijten aan de plaatsing van de gaatjes. Om een idee te geven: bij de Orient Bambino gesp ik het horloge om bij het vijfde gaatje en heb ik nog vier gaatjes over. Bij de Portsea is dat bij het tweede gaatje en is er slechts nog één vrij. Dit maakt dat het omdoen van de Portsea zeker in het begin een hele klus is. Er mochten dus gerust wat meer gaatjes zijn in het bandje en ik heb zelfs al gelezen dat mensen het horloge niet kunnen omdoen omwille van het polsbandje wat ik perfect kan begrijpen. 

Ontwerp als succesformule
Voor een start-up als Melbourne Watch Company die zonder fysieke winkel opereert en dus enkel via het internet verkoopt, is het niet eenvoudig om een product te verkopen. Zeker wanneer het gaat om een product dat meer dan vijfhonderd euro kost. Dan moet je met iets bijzonders komen en dat is de Portsea toch wel (een beetje). Met name het ontwerp van de wijzerplaat is de reden waarom de Portsea zo'n succes is. Dit bestaat uit een marinethema met triple calendar, maar er is ook de goedkopere Heritage-versie die enkel de datum bevat. Toch is het verschil in ontwerp en aantrekkelijkheid tussen beide zo groot dat het extra geld voor de triple calendar voor de meeste horlogeliefhebbers geen probleem zal vormen. 

De buitenste ring van de wijzerplaat bestaat uit een ronde spoorwegvorm die de zestig minuten aangeeft. Iets lager gelegen vind je de hoofdring die uit keramiek bestaat. De twee subdials zijn aan de hoofdring vastgemaakt en bestaan dus eveneens uit keramiek. Deze twee subdials zweven over de bodemplaat die nog een niveau lager is gelegen. Er bestaan dus drie niveaus (de ring met uren, de ring met minuten inclusief subdials en de bodemplaat) wat voor een 3D-effect zorgt zoals bij de Orient FFD0F001W. Bij een witte dial is dit effect meer uitgesproken, maar bij de blauwe versie die ik heb, is dit meer subtiel, maar het is er wel. 



De bodemplaat bestaat uit verschillende horizontale lijnen die volgens het promotiepraatje gelijken op het dek van een schip wat uiteraard past bij het marinethema van dit horloge. Als je had gezegd dat dit de lijnen zijn van een houten krat Stella Artois in Leuven had ik je echter ook geloofd. Op het internet valt kritiek te lezen dat de twee subdials die uit keramiek bestaan, zouden gelijken op goedkoop plastic. Op de foto's mag dit misschien zo zijn, maar in realiteit kan ik dat met de beste wil van de wereld niet zien. Het ziet er zeker en vast kwalitatief uit. De enige (grote) kritiek die ik heb op het ontwerp is het lettertype van de Arabische cijfers: het vrij gewone en misschien wel gedateerde Comic Sans. Het geeft een kwalitatief ogende wijzerplaat toch een vlijm van goedkoopheid mee. Een ander lettertype zou toch veel beter zijn geweest.  

Respect
De kast is met een dikte van 12,5 milimeter niet eens een hele erge flinke knaap, maar toen ik het horloge voor de eerste keer uit de doos haalde, viel ik net niet van mijn stoel. Zoals gezegd, is dat voornamelijk te wijten aan de wel erg grote lugs. Vergeleken met de Seiko SARB065 is dit uurwerk zelf kleiner, maar het oogt wel een stuk logger. Dit gevoel wordt versterk door de dial die op de kast lijkt geschroefd te zijn waardoor je als het ware een tweedelig horloge lijkt te hebben. De vorm van de kast vind ik dus niet geslaagd, maar dit wordt ruimschoots - zoniet volledig - gecompenseerd met het erg knappe ontwerp van de dial. De kwaliteit van de kast is onberispelijk en is goed gepolijst. Het glas van de dial bestaat uit saffier en is behandeld met een anti-reflecterende coating. 



Op de achterzijde zie je het indrukwekkende logo van Melbourne Watch Company staan dat gedrukt is in de kast. Het mocht misschien een tikkeltje dieper zijn gedrukt, maar het toont dat Krishnan een stapje verder is gegaan dan bij zijn andere horloges op het gebied van detail. Biedt zoiets een toegevoegde waarde? Wellicht niet. Is het mooi en apprecieer ik zoiets? Absoluut! Die details zien we ook terug bij de kroon die versierd is met de "M" van Melbourne Watch Company. Diezelfde "M" vind je ook terug als tegengewicht bij de secondewijzer. Het zijn die details die ervoor zorgen dat ik een tiental seconden vol bewondering naar het horloge kan kijken op een dood moment. Op de achterzijde staat overigens ook het nummer vermeld van welk horloge je hebt. Bij mij is dit "2016-304" en dat maakt zo'n horloge wel extra bijzonder!

Spartaanse Japanners
Het binnenwerk van de Portsea is de Miyota 9122. De specificaties van dit movement zijn behoorlijk indrukwekkend: een reservecapaciteit van ruim veertig uur, het werkt met 26 juwelen en telt 28800 vibraties per uur of dus acht tikken per seconde. Daarmee is dit movement een trap boven de meeste andere automatische horloges die ik heb die werken met 21600 vibraties per uur. Op zich zegt het aantal vibraties per uur niet veel, maar het zorgt er wel voor dat de nauwkeurigheid van deze horloges beter is dan horloges die werken met minder vibraties per uur. Op papier belooft Miyota een nauwkeurigheid tussen -10 en +30 seconden per dag wat eigenlijk niet zo gek veel beter is dan de twee Orients en Seiko SARB065 die werken met minder vibraties. In werkelijkheid zal het verschil wel een stuk groter zijn, maar dit heb ik nog niet gecontroleerd en ik heb ook niet onmiddellijk de ambitie om dit te doen. 

Oorspronkelijk had Krishnan de ambitie om een Zwitsers movement te gebruiken, maar moest daar omwille van budgettaire redenen op terugkomen. De movements van Miyota kunnen zich meten met de nauwkeurigheid van Zwitserse binnenwerken, maar er is wel één belangrijk verschil: de prijs. De Japanse movements zijn een stuk goedkoper en dat vertaalt zich in een vrij Spartaans movement. De movements zijn amper of niet gedecoreerd, maar ook spaarzaam gebouwd met minder onderdelen dan gelijkaardige Zwitserse movements. Het resultaat is dat de rotor van het 9122 movement zich graag laat horen. Een korte, maar fikse beweging van de arm is voldoende om dit movement te laten dansen op z'n lievelingsplaat: Spinning around. Eerst dacht ik zelfs dat het movement defect was, maar opzoekwerk op het internet leert dat dit lawaai symptomatisch is voor deze movements. Wanneer het muisstil is, valt dit erg op, maar de waarheid gebiedt me te zeggen dat dit op kantoor amper zal gebeuren. 



Het movement laat wel toe om het horloge via de hand op te winden en dat is erg handig wanneer je het een paar dagen niet draagt. De ontzagwekkende kast wordt vreemd genoeg wel begeleid met een vrij kleine kroon. De meeste kronen hebben een geribbeld oppervlak zodat je er gemakkelijk aan kan draaien. Deze kroon heeft veel minder inkepingen waardoor het wat moeilijker is om aan de kroon te draaien gezien het miniformaat. Dit is weer één van die puntjes die ik met de mantel der liefde bedek omdat het horloge er zo mooi uitziet.    

Conclusie
Bij de vorige besprekingen van m'n horloges denk ik niet dat ik bij één horloge zoveel negatieve dingen heb opgesomd als bij deze Portsea. Dat heeft niets te maken met de kwaliteit van het horloge want dat is zonde rmeer goed te noemen, maar wel met de verwachtingen die zo'n relatief dure aankoop van het internet met zich meebrengen. Toch is de Portsea één van de eerste horloges waar ik naar grijp als ik een keuze moet maken van welk horloge ik ga dragen. Het ontwerp van de wijzerplaat met de triple calendar en 3D-effect vind ik erg geslaagd. Er zijn dan dingen waar je over kan klagen zoals de te kleine kroon en te grote lugs, maar dat vergeet je ogenblikkelijk als je kijkt naar de dial die je lijkt tegemoet te lachen.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten