De uitreiking van de Oscars verliep dit jaar zonder problemen. Geen Will Smith die klappen verkoopt aan presentatoren en geen onterecht toegekende Oscars deze keer dus. De Oscars lijken dus terug op kruissnelheid te komen in het post-Covid tijdperk. Dit jaar waren er twee slokoppen bij de gnomineerden: Everything Everywhere All at Once en het Duitse oorlogsepos All Quit on the Western Front. Na Parasite dus opnieuw een buitenlandse prent die meedingt naar de grote prijzen, maar helaas voor hen werd hun concurrent Everything Everywhere All at Once de grote winnaar.
De hoofdcategorieën
Vroeger ging ik iedere week naar een zaal om een film mee te pikken, maar tegenwoordig gebeurt dit slechts één keer om de paar maanden. Het is nu eenmaal gemakkelijker om thuis snel een film te kiezen uit de verscheidene streamingdiensten in plaats van naar een filmzaal te rijden, daar meer dan tien euro betalen om na twee uur terug naar huis te rijden. Waar ik tot voor een paar jaar geleden nog vrij goed op de hoogte was van films, staat die kennis nu op een laag pitje. Veel van de kanshebbers komen trouwens in uitgesteld relaas naar België aangezien distributeurs pas winst ruiken wanneer men kan profiteren van de publiciteit van de Oscars.
De winnaar van beste film werd dus Everything Everywhere All at Once, een film die ik dus nog niet gezien heb, maar ongetwijfeld ga bekijken. Ik had de kans om de film te bekijken in het vliegtuig bij een terugvlucht uit Costa Rica, maar om nu zo'n filmparel op zo'n klein schermpje te bekijken... Nee, dank u. Dan wacht ik wel liever tot een andere keer. De film kent ook de beste regisseur, of in dit geval, beste regisseursduo aangezien naamgenoten Daniel Kwan en Daniel Scheinert in de prijzen vallen. Ik heb nog geen werk van dit tweetal gezien, dus ik kan (nog) niet over hun talent oordelen.
Beste acteur is Brendan Fraser die op twintig jaar tijd een behoorlijke fysieke metamorfose heeft ondergaan. Was hij rond de millenniumwissel enorm populair bij tienermeisjes, dezer dagen valt hij op door zijn overgewicht en dat is ook de rol die hij vertolkt in de film The Whale dat het verhaal vertelt van een zwaarlijvige professor. De Maleise actrice Michelle Yeoh wordt bekroond als beste actrice en gezien haar repertoire is dat zeker verdiend. Ik ken haar het best van het enorm slechte Star Trek: Discovery waar ze één van de weinige lichtpuntjes was.
De bijcategorieën
Deze editie van de Oscars lijkt een lancering van verloren gewaande carrières te zijn, want ook Ke Huy Quan eist een beeldje op: dat van beste mannelijke bijrol. De naam van de acteur doet wellicht geen belletje rinkelen, maar je hebt hem ongetwijfeld gezien in een kinderrol in legendarische jaren tachtig films zoals The Temple of Doom uit de Indiana Jones-reeks of The Goonies. Dat bijna niemand hem (meer) kent is niet vreemd, want zijn acteercarrière heeft bijna meer dan twintig jaar stil gelegen tot in 2021.
De winnares van beste vrouwelijke bijrol ging dit jaar naar Jamie Lee Curtis die bijna royalty is in de filmwereld. Ze heeft een indrukwekkende carrière uitgebouwd en daarom alleen al maakt ze aanspraak op een beeldje. Bijzonder is wel dat ze dit verdient op basis van haar rol in Everything Everywhere All at Once waar ook collega Stephanie Hsu voor vocht.
De cinematografische categorieën
De beste cinematografie was weggelegd voor All Quit on the Western Front. Aangezien ik ook deze film niet heb gezien - die nochtans beschikbaar is op Netflix - kan ik er niet over oordelen, maar er vallen me twee trends op. De eerste trend is dat afgelopen jaren scoren oorlogsfilm sterk in deze categorie, denk bijvoorbeeld maar aan 1917. De tweede trend is dat dit een categorie is die vaak wordt gewonnen door de verliezer van de grootste genomineerden. Everything Everywhere All at Once haalt zeven beeldjes binnen en dus moet All Quit on the Western Front het doen met deze categorie die ik als filmliefhebber op dezelfde hoogte plaats als de categorie van beste film.
Het beste montagewerk ging naar Everything Everywhere All at Once en is ook zo'n categorie die ik hoog aansla. Het beste productieontwerp ging opnieuw naar Everything Everywhere All at Once en dit is opnieuw een bevestiging dat de film het best scoort op de categorieën die te maken hebben met cinematografie. Voor Belgische filmfans was het ook bang afwachten op het resultaat van Close, maar de cultklassieker van Lucas Dhont wist niet te verrassen.
Besluit
Aangezien alle categorieën bespreken te tijdrovend is, laat ik de technische categorieën even voor wat het is. Hier zijn geen echt grote namen te vermelden met uitzondering van Avatar: The Way of Water dat de prijs van beste visuele effecten mee naar huis mag nemen. Dit is slechts een voetnoot in deze editie waar Everything Everywhere All at Once zich de grote winnaar mag noemen. In een wereld die onderhevig is aan politiek gekrakemeel zoals de kritiek van #oscarssowhite en de opkomende trend van films op streamingdiensten lijkt deze editie van de Oscars op veilig te spelen. Vooral acteurs met een Aziatische afkomst worden in het zonnetje gezet en ook Netflix scoort goed met Everything Everywhere All at Once. De jury van de Oscars scoort traditioneel op veilig en deze editie is daar dus de perfecte reflectie van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten