Zinderend zuidelijk Afrika deel één: voet op Afrikaanse bodem

In m'n reizen probeer ik zoveel mogelijk diversiteit in te bouwen en aanvankelijk had ik m'n zinnen gezet op een reis naar Oeganda. Dit Oost-Afrikaanse land wordt de parel van Afrika genoemd en beschikt met de berggorilla's en het spectaculaire Rwenzori-gebergte over enkele hoogtepunten. Langzaamaan verschoof die interesse echter naar Namibië waar ik voormalige reisgenoten hoorde pochen over de fantastische zandduinen en de prachtige dierenlocaties. Knoop daar nog iconische locaties aan toe zoals de Victoria Falls en Kaapstad en je beschikt over een wel heel volledig reisprogramma. 

Donderdag 15 september

Geen Schiphol deze keer als vertrekplaats voor mijn vakantie, maar wel het nabijgelegen Zaventem waar ik naar Kaapstad vlieg via een tussenstop in Addis Ababa, de hoofdstad van Ethiopië. De vlucht is pas 's avonds om 22u15 gepland zodat ik rustig met de trein naar de luchthaven kan pendelen. Gelukkig is dat een rechtstreekse trein, maar ongelukkig had die weer een fikse vertraging zodat ik ondertussen nog enkele spreuken uit het Vlaamse scheldwoordenboek kan oefenen. Uiteindelijk kom ik toch ruim op tijd aan en gaat het met een nachtvlucht naar Ethiopië. Die vlucht wordt overigens verzorgd door Air Ethiopia en dat is dik in orde. Door vooroordelen had ik toch wat zorgen over deze luchtvaartmaatschappij, maar dat is nergens voor nodig. Hetzelfde geldt voor de luchthaven in Addis Ababa. Met een efficiëntie die ik zelden in Europese luchthavens heb gezien, kom ik door de security scan en douanecontrole. 

Pas wanneer ik een kwartiertje ronddool op de luchthaven, realiseer ik me dat ik voet op Afrikaanse bodem heb gezet. Zes van de zeven continenten heb ik dus bezocht en enkel Oceanië ontbreekt nog op het lijstje. Ik ben geen fan van tussenvluchten aangezien het zaken compliceert door de extra security scan en douanecontrole, maar als het zo vlot verloopt als hier, maak ik er geen probleem van. Bovendien kapt het een toch wel lange vlucht in tweeën zodat ik nog verrassend fris rond het middaguur in Kaapstad land. Daar maak ik voor de eerste keer kennis met de medereizigers en kan de echte pret beginnen. 

Vrijdag 16 september

De tweede reisdag heeft al wat uurtjes op de klok staan wanneer ik uiteindelijk rond een uur of drie 's middags Kaapstad onveilig kan maken. Het hotel bevindt zich middenin downtown Kaapstad en de echt toeristische plekjes van Kaapstad bezoeken, zit er niet meteen in. Wel in de buurt is de Bo-kaap, een township waar de laatste eeuwen vooral arbeiders verbleven afkomstig uit het voormalige Oost-Indië dat door de Nederlanders - net zoals Kaapstad - was gekoloniseerd. Nu is het vooral een toeristische buurt geworden dat gekenmerkt wordt door de kleurrijke huisjes. Deze wijk bevindt zich eveneens aan de voet van Signal Hill en hier heb je een mooi zicht over de binnenstad en de Tafelberg die Kaapstad flankeert. 

Wat ook opvalt, is de enorme hoeveelheid bedelaars en daklozen. Sowieso is Kaapstad een stad die een zelden geziene dualiteit uitstraalt. Enerzijds is er de schoonheid van de locatie waar Kaapstad geprangd zit tussen de Tafelberg en de oceaan met een binnenstad en kustlijn die rijkdom uitschreeuwt. Anderzijds zijn er de vele daklozen en hoge criminaliteit waardoor Kaapstad toch een stad is waar je als toerist zijnde toch beter oplet. Gelukkig heb ik geen overlast gehad, maar gedurende mijn driedaags bezoek aan Kaapstad was ik toch wel altijd op mijn hoede. De eerste avond verloopt dus echter zonder problemen en wordt afgesloten met een Afrikaanse avond waar zang en dans wordt afgewisseld met Afrikaanse schotels. De eerste kudu die ik zie, is er eentje op mijn bord... 

Zaterdag 17 september

Bij de eerste volledige dag in Kaapstad trek ik er alleen op uit. Ik heb namelijk op voorhand een ticket geboekt naar Robbeneiland waar de Zuid-Afrikaanse vrijheidsstrijder - en later president - Nelson Mandela bijna twintig jaar lang werd vastgehouden. Het vertrek is voorzien bij het V&A Waterfront, een voormalige havenbuurt die heropgewaardeerd is en nu zelfs één van de meest bezochte plekken in Zuid-Afrika is. Op mijn ochtendlijke zwerftocht om acht uur is het echter nog opvallend kalm en dat geeft me de kans om door deze pittoreske buurt te stappen met mijn fototoestel in de aanslag. Een uurtje later mag ik met de overzetboot naar Robbeneiland waar de drie uur durende uitstap in twee delen wordt uitgevoerd: één busrit rond het eiland en een bezoek aan de gevangenis die maximaal werd beveiligd totdat ze werd opgeheven begin jaren negentig. 

Het busritje geeft een kleine introductie over het eiland zoals de steengroeve waar de gevangenen werkten en het verkent ook de huizen waar de bewakers met hun gezinnen woonden. Leuk voor even, maar het echte hart is toch wel het bezoek aan de gevangenis. De rondleiding wordt verzorgd door een ex-gevangene die er jarenlang heeft vastgezeten. Bij sommigen van de verhalen krijg ik kippenvel en zeker bij het horen over een hongerstaking. De gevangenen op Robbeneiland zijn allemaal politieke gevangenen die in opstand kwamen tegen de apartheid en hier hun straf moesten uitzitten. De toestand was dus erbarmelijk en om daar verandering in te brengen, besloten de gevangenen om in hongerstaking te gaan: 29 dagen lang! Het horen vertellen van iemand of van iemand die het zelf heeft meegemaakt: het is toch een wereld van verschil...    Met opengesperde mond luister ik naar de verhalen van het leven als gevangene en dat allemaal omdat onderdrukte mensen in opstand kwamen voor mensenrechten. Gelukkig is dit in Zuid-Afrika een relikwie van het verleden, nu nog de rest van de wereld.  

Rond het middaguur beland ik terug bij V&A Waterfront wat nu een stuk drukker is. Ik dwaal er even rond op zoek naar de hop on en hop off bus die door Kaapstad rijdt. Het is even zoeken, maar uiteindelijk beland ik bij de plaats waar ze kaartjes verkopen. Via de busrit krijg ik een beter beeld van deze miljoenenstad. De bus rijdt namelijk door de binnenstad, maar gaat ook naar de Tafelberg en laat de kustlijn van Kaapstad zien om vervolgens terug te rijden. De legendarische Tafelberg is eigenlijk een must see wanneer je in Kaapstad bent, maar de fikse prijs, het nauwe tijdsschema en grauwgrijze weer doen me toch anders besluiten. Maar aan de voet van de Tafelberg beschik ik ook over een knap panorama van de Moederstad. De buitenwijken aan de kust vallen op door de vele patserige villa's die worden overschaduwd door hondslelijke hekken die metershoog reiken en de zwervers uit de buurt moeten houden. Een bizar schouwspel. De klok is al vijf uur gepasseerd wanneer ik terug ben om terug naar het hotel te keren voor een lang avondmaal. 

Zondag 18 september

Deze dag staat in het teken van een excursie langs het Kaaps schiereiland en ik heb heel lang getwijfeld om dit te doen. Het is namelijk dé klassieker wanneer je in Kaapstad bent, maar ook enorm toeristisch waar je in een rotvaart van de ene bezienswaardigheid naar een andere wordt geleid. Dat kan ik vandaag aan den lijve ondervinden, maar toch ben ik blij dat ik deze excursie gedaan heb, want dit wil je echt niet missen wanneer je in Kaapstad bent. De uitstap begint met een kleine stop bij Camp's Bay waar ik een mooi uitzicht heb over de kustlijn met vlak erachter De Twaalf Apostelen, zeventien pieken (en dus geen twaalf) die tot de Tafelberg behoren. Wat later bij Houtbay kan er een bootritje gedaan worden, maar niemand is geïnteresseerd. Deze plek is namelijk de aanlegplaats voor boten om de vele pelsrobben in de buurt te bezoeken. Die beestjes zijn trouwens ook gewoon hier te vinden aangezien ze half tam zijn gemaakt met het voedsel dat ze hier krijgen.   

Het is slechts tien uur 's ochtends wanneer we al aan de derde bezienswaardigheid van de dag beginnen: Chapman's Peak. Dit is een kustroute die langs de kliffen van het Kaaps schiereiland loopt en gerekend wordt tot de spectaculairste autoroutes ter wereld. En het mag inderdaad gezegd worden dat de vista's hier zonder meer spectaculair zijn. De azuurblauwe oceaan in combinatie met een mooi voorjaarszon zorgt voor mooie taferelen. Voorjaarszon? Ja, want Zuid-Afrika ligt aan de andere kant van de evenaar waar de seizoenen tegengesteld zijn aan de onze. De ene fotostop wordt opgevolgd door de andere omdat het hier zo mooi is. Wanneer de weg verder wordt gezet naar Kaap de Goede Hoop - dat overigens in een natuurpark is gelegen - slaat het weer om naar regenachtig en is het de enige dag van mijn reis waar ik een jas draag. Het meest noordwestelijke punt van Afrika is trouwens weinig bijzonder, de kaap die je wél wil bezoeken bevindt zich hier helemaal boven: Cape Point. Deze kaap kijkt over mooie kliffen uit en is één van de vele bezienswaardigheden op deze excursie. 

Het gezellige Simon's Town is de stopplaats om de inwendige mens te verzorgen. Naar verluidt is dit ook een fraai plaatsje om te bezoeken, maar buiten het restaurant heb ik er helaas weinig van gezien. Wat ik wel gezien heb, is Boulder's Beach en de zwartvoetpinguïns die zich hier bevinden. Ik zit eerst twintig minuten rond de ontzagwekkende rotsen van het plaatselijke strand te laveren vooraleer ik besef dat de pinguïns zich wat verderop bevinden in een aparte plek waar je inkom moet betalen. Dat geeft me nog slechts een kwartiertje om de beestjes te bekijken, maar het is genoeg om enkele van deze rakkers op gevoelige plaat vast te leggen. Dan is het nog even in het kleine busje zitten om naar de laatste plek van de dag te rijden: Kirstenbosch. 

Dit wordt één van de mooiste botanische tuinen ter wereld genoemd en zelfs in de lokale wintertijd zie ik meteen waarom. Ik heb slechts anderhalf uur om de ruim vijfhonderd hectare tellende tuin te verkennen en daarom ga ik meteen op zoek naar de blikvanger van deze tuin, de boomtoppenwandeling. In Kirstenbosch is er namelijk een voetgangersbrug aangelegd die langs de toppen van enkele bomen scheert. Ik schat dit zo'n zes meter hoog is, dus niet heel erg hoog, maar daarom niet minder leuk om te doen. In september groeien er nog niet veel bloemen en die zijn dus een opvallende afwezige in de tuin. Wat er wel volop te zien is, is het zogenaamde fynbos, Dit is vegetatie die enkel in de buurt van de Kaapstreek groeit. De tuin bevindt zich aan de voet van de Tafelberg en het is zelfs mogelijk om zo naar de top van de Tafelberg te gaan. Zo ver geraak ik niet, maar toch doe ik verrassend veel hoogtemeters in de tijd dat ik hier ben. Wat mij betreft is Kirstenbosch het hoogtepunt van deze supertoeristische dag. Het is gejaagd, maar o zo mooi!