Er was eens in Antwerpen

Het wisselvallige weer weet van geen ophouden en dus besloot ik dat het opnieuw tijd was om eens te werken aan mijn dosis cultuur. Uitverkorene van dienst is deze keer Het Steen in Antwerpen dat de thuisplaats is van The Antwerp Story. Volgens hun eigen website is het een interactieve vertelling over waarom de stad Antwerpen zo bijzonder is, maar eigenlijk is het simpelweg marketing voor de enige Vlaamse metropool. Maar marketing kan toch ook interessant zijn?

Elf interactieve kamers

Met de Museumpas is de toegang tot The Antwerp Story gratis, terwijl je anders zeven euro betaalt. Geen enorm bedrag, maar het bezoek aan de elf kamers die fungeren als museum van dienst zijn wel erg karig. Volgens de toeristische dienst van de stad Antwerpen dien je anderhalf uur te reserveren voor een bezoek aan The Antwerp Story, maar ik kom al na vijftig minuten buiten en dan ben ik er nog langzaam doorgegaan. De gemiddelde bezoeker doet er volgens mij een half uur over, want zo bijster veel is er eigenlijk niet te zien. 

Elke kamer staat in het teken van een bepaald thema. Zo belicht de eerste kamer de verscheidene wijken van Antwerpen zoals de stationsbuurt rond Antwerpen-Centraal, 't Zuid, de universiteitsdistrict, enzovoort. Bij elke wijk komt er een getuige aan het woord die vertelt waarom deze buurt zo speciaal is. Bij andere kamers ga ik er vliegensvlug door. De tweede kamer bestaat uit verscheidene projectoren en geef op een mooie visuele manier weer wat je in Antwerpen kan vinden. Zevenhonderd kilometer aan fietspaden bijvoorbeeld. Leuk om hier even bij stil te staan, maar na twee minuten ben ik al terug verder. 

Pronkstuk

The Antwerp Story zet vooral in op interactiviteit en dat laat zich gevoelen in de vele schermen die je hier terugvindt. Deze schermen kunnen bediend worden door de bezoekers en je kan er een kleine quiz mee spelen of een filmpje bekijken. Het pronkstuk is echter een holografische projectie van een mode-ontwerper die werkt in zijn etalier. Er zijn ook verscheidene maquettes die de beroemdste gebouwen uit Antwerpen uitbeelden zoals het stationsgebouw, de Onze-Lieve-Vrouwkathedraal of de Boerentoren, de allereerste wolkenkrabber op het Europese vasteland. Hier kan ik met behulp van een kijker naar een diorama kijken wat het binnenste van dit gebouw moet stellen. Bij de kathedraal is dat dan het interieur binnenin. 

Dit zijn technologische hoogstandjes die leuk zijn om te bekijken, maar dan wel voor even. De rest van het museum spreekt minder tot de verbeelding en is eigenlijk marketing voor de stad Antwerpen. 

Marketing

En dat is misschien wel mijn grootste probleem: dit voelt eerder aan als een betaalde marketingsessie voor Antwerpen dan een museum. Elke gelegenheid wordt aangegrepen om een bepaald aspect van Antwerpen in de bloemetjes te zetten. Van de diamantsector en de havenindustrie kan je dat verwachten, maar ook het vervaardigen van juwelen wordt hier getoond en meteen wordt erbij vermeld waar je deze juwelen kan aankopen. 

Ik heb er geen problemen mee dat een museum een zekere commerciële flair heeft, maar The Antwerp Story is eigenlijk niks anders dan één grote marketingshow voor de stad. Het toont waar je goed kan eten, waar je naar de schouwburg kan gaan en waar je allerlei snuisterijen kan kopen. De geschiedenis van Antwerpen? Die is nergens te vinden. Het verhaal van Antwerpen is er dus voornamelijk één van commerce. 

Conclusie

The Antwerp Story is geen museum, maar wel interactieve reclame voor de stad. Het is weliswaar mooi gebracht met enkele technologische hoogstandjes waar ik zeker bewondering voor opbreng. Maar uiteindelijk voelt het allemaal net iets te commercieel aan om het genietbaar te maken. Je kan in Het Steen passeren als je in de buurt bent, maar je mist niks als je The Antwerp Story aan je voorbij laat gaan.