In het post-Covidtijdperk ga ik een stuk minder naar films kijken in de bioscoop en dat brengt met zich mee dat ik het wereldje van Hollywood en erbuiten veel minder volg. Toch is er altijd de ene spreekwoordelijke uitzondering en dat zijn uiteraard de Oscars. De 96ste Academy Awards heeft zoals gewoonlijk een heel scala aan genomineerden, maar uiteindelijk werd de biopic Oppenheimer de grote slokop met maar liefst zeven overwinningen. Geen absoluut record, maar het is alweer een tijdje geleden dat een film zoveel awards wegkaapte. Het moderne sprookje Poor Things werd een goede tweede, maar moest dat vooral vieren met de zogenaamde mindere categorieën.
Biopics doen het traditioneel erg goed in Hollywood, misschien niet aan de kassa, maar zeker bij de Oscars en andere award shows. Als die biopic dan nog eens gaat over één van de meest invloedrijke momenten in de recente Amerikaanse geschiedenis zit je als film extra goed bij de bookmakers. Dat Oppenheimer het beeldje van beste film opeist, is dus zeker geen verrassing. Dat de dominantie echter zo groot zou zijn, hadden weinigen verwacht. Ook andere belangrijke categorieën zoals beste regisseur, beste acteur, beste acteur in een bijrol, beste cinematografie en beste filmmontage gingen naar deze film. Als toemaatje won Oppenheimer ook de prijs van beste originele soundtrack en het feest bij de cast is dus compleet.
Dat Oppenheimer zoveel beeldjes mee naar huis neemt, is de verdienste van een indrukwekkende cast met enkele ronkende namen. Regisseur Christopher Nolan klopt al jarenlang hard aan de deur van Hollywood, maar mocht nog geen titel van beste regisseur in ontvangst nemen, hoewel zijn films het steeds aardig doen bij de Oscars. Nu komt daar dus verandering in en daarmee spoelt hij de ietwat teleurstellende resultaten van zijn vorige film Tenet weg. De Ierse acteur Cilian Murphy werd door filmcritici weggehoond nadat hij een twijfelachtige acteerprestatie neerzette in de blockbuster Batman Begins, maar herpakte zich daarna helemaal met een hoofdrol in de cultreeks Peaky Blinders en nu dus met de hoofdrol in Oppenheimer.
De grootste naam van het ensemble vertolkte echter een bijrol en dat is Robert Downey Jr. die eigenhandig het filmuniversum van Marvel groot heeft gemaakt. Ook hij maakt een kleine comeback, want na
Dolittle verdween hij even uit de schijnwerpers, maar nu is hij helemaal terug in beeld met zijn allereerste Oscar na twee eerdere nominaties. Andere categorieën waar ik ook veel belang aan hecht zijn cinematografie en montage en ook hier valt Oppenheimer in de prijzen. Deze zomer was er een grote rivaliteit tussen zomerfilms
Barbie en Oppenheimer, maar waar Barbie het gevecht aan de kassa won, is het duidelijk dat Hollywood kiest voor Oppenheimer als beste film. Het feministisch geïnspireerde filmwerk van Greta Herwig moet het doen met slechts één beeldje in de vorm van beste originele liedje. Dit terwijl Barbie acht nominaties in de wacht sleepte.
Killers of the Flower Moon is de enige film met een nog zuurdere nasmaak: van de tien Oscarnominaties werd er geen enkele verzilverd.
De twee belangrijke categorieën die Oppenheimer niet heeft veroverd, zijn beste actrice en beste actrice in een bijrol die respectievelijk naar Emma Stone (Poor Things) en Da'Vine Joy Randolph (
The Holdovers) gaan. Waar enkele jaren geleden Jennifer Lawrence zich leek op te werpen als de leading lady van Hollywood, lijkt het erop dat deze eer naar Emma Stone gaat. Na haar triomf in
La La Land als beste actrice wint ze dus een tweede keer de categorie van beste actrice naast twee andere nominaties voor beste actrice in een bijrol. Voor Poor Things is het overigens de enige grote categorie die het wint aangezien prijzen zoals beste kostuumontwerp, beste make-up en beste productieontwerp minder tot de verbeelding spreken, hoewel over de laatste categorie gediscussieerd kan worden dat het ook een 'grote' categorie is.
En dit is in een notendop de 96ste editie van de Oscars. Eén feit is misschien nog belangrijk om mee te geven. Om de kritiek van #oscarssowhite tegen te gaan, bestaat er sinds deze editie een diversiteitsregel die de diversiteit van een film op verscheidene vlakken moet garanderen. Als de film hier niet aan voldoet, kan hij ook niet genomineerd worden. De politisering van films blijft een gevoelig onderwerp, maar anderzijds laat Hollywood - en dus ook niet bij deze Oscars - het niet na om na te trappen naar vooral (Republikeinse) politici. Maar daar bestaat nog (geen) prijs voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten