Reisverslag Costa Rica deel één: natuur en strand

Christopher Columbus heeft diverse rollen vertolkt in zijn leven. Hij was ontdekkingsreiziger, admiraal, slavenhandelaar, maar ook één van 's werelds allereerste marketeers. Toen hij bij een onbekend stukje land aankwam in de Caraïben, noemde hij het gebied Costa Rica om mensen te enthousiasmeren om de grote plas die nu de Atlantische Oceaan heet om over te steken. In werkelijkheid was hier geen zilver of goud te bekennen, maar nu beseffen we dat dit gebied wel een enorme schat herbergt, namelijk een enorme biodiversiteit, prachtige natuur en exotische dieren. In de donkere dagen rond kerstmis dus een ideale vakantieplek om te genieten van natuur en strand. 

Zaterdag 24 december

Eén dag voor kerstmis vertrekt vanuit Zaventem het vliegtuig naar San José, de hoofdstad van Costa Rica. Er dient wel even een tussenstop gemaakt te worden in Madrid aangezien er geen rechtstreekse vlucht mogelijk is vanuit België. Ik heb nog angstzweet van vorig jaar wanneer ik overstapte in Houston toen ik  naar Mexico vloog waar ik werd geconfronteerd met een storm, urenlange vertragingen, chaos en een luchthaven zo groot als een kleine, Belgische stad. In Madrid is dit gelukkig beter geregeld. Geen winterstormen die de Spaanse hoofdstad treffen en hoewel de verplaatsing naar terminal 4S een beetje zoeken is, gaat dit zonder al te veel problemen. Belangrijker nog: hier moet ik de bagage niet opnieuw inchecken waar dit wel het geval was (bij de terugvlucht) in de Verenigde Staten.  

Enige domper bij de vlucht is dat er verplicht een mondmasker moet gedragen worden en op een vlucht van circa tien uur is dat toch wel lang. Zeker wanneer andere luchtvaartmaatschappijen dit niet vragen aan hun passagiers. Ach, als het een offer is om naar een tropisch paradijs te vliegen, kan ik wel een paar uurtjes een lapje stof voor mijn mond houden. De vlucht van Madrid naar San José duurt toch wel wat lang en slapen zit er niet echt in aangezien ik om zeven uur 's ochtends vertrok in Zaventem. Dat betekent dat ik in het kot van de nacht mocht opstaan, inmiddels een terugkerend fenomeen wanneer ik op reis ga. Als slapen niet gaat, dan maar 25 euro betalen om tijdens de vlucht een tergend trage wifi-verbinding te gebruiken, maar uiteindelijk doodt het wel de uren. 

Op de kleine luchthaven van San José wacht reisbegeleider Iwan ons op. Ons is een groep van achttien personen waarvan het merendeel een loopbaan heeft in het schoolwezen. Niet erg toevallig aangezien de twee weken durende reis door Costa Rica plaatsvindt tijdens het schoolverlof. 's Avonds wordt er nog een klein diner ingezet en is het tijd voor de verplichte kennismaking met elkaar. Mijn ogen worden steeds kleiner, want door het zeven uur tijdsverschil dreigt dit wel een erg lange dag te worden. Ook omdat erg vroeg opstond en dan roept het Costa Ricaanse bed wel heel hard naar mij.   

Zondag 25 december

Op kerstmis was het oorspronkelijk de bedoeling om onmiddellijk naar Caihuita te rijden, maar omdat één nacht in La Fortuna niet kan doorgaan, is het schema overhoop gehaald en verblijven we één dag langer in de Costa Ricaanse hoofdstad San José. Hoewel veel vakantiegangers niet bepaald wildenthousiast zijn over San José, is er toch nog voldoende te zien en te doen. Behalve op kerstdag dan. Museums zijn gesloten, parken zijn gesloten en enkel kerken houden een open-deur-dag op deze christelijke feestdag. Maar geen nood, in de zogenaamde Central Valley is er een dierenpark annex wandeltraject La Paz Waterfall Gardens waar je de lokale dieren van Costa Rica kan zien - uiteraard opgesloten - en enkele mooie watervallen ziet. Ik ben niet meteen een fan van opgesloten dieren, maar op deze dag zijn er helaas weinig alternatieven. En dus wordt het een dagje La Paz. 

Zeventig dollar. Alsjeblieft, dank u wel! Dat is namelijk de toegangsprijs voor het park, weliswaar inclusief een buffet bij één van de drie restaurant. Desondanks blijft dit een waanzinnig hoog bedrag om enkele watervallen en wat dieren te zien, maar - ik was gewaarschuwd! - Costa Rica is een duur land en nu kan ik dat aan den lijve ondervinden. Bij de opgesloten dieren, kijk ik steeds met gemengde gevoelens, want dieren horen thuis in het wild en niet in een park. Het park troost de bezoekers met de gedachte dat dit allemaal rescue animals zijn, maar in principe maakt dat weinig uit. Bij de vogels en reptielen maakt het misschien wat minder uit, maar grote katachtigen zoals een poema en jaguar hebben ruimte nodig die ze in dit park simpelweg niet hebben. Wel vond ik het interessant om de vogels te fotograferen, met name de aalvlugge kolibri's en de nieuwsgierige toekans. 

De tweede helft van het programma bestaat uit het bezoeken van enkele watervallen. Het park bestaat uit vijf watervallen en die zijn echt wel fraai. Vooral met de ondergaande zon krijg je een vriendelijke gloed die de watervallen extra aantrekkelijk maakt. De watervallen zijn in het bladergroen verscholen en dat maakt deze locatie extra exotisch. Soms mag er eens stevig naar boven gewandeld worden, want de trappen kunnen steil omhoog gaan. Het is altijd leuk om even te stoppen bij een waterval, maar bij de vierde begint het logischerwijze repetitief te worden. Toch heb ik genoten van dit vleugje natuur, want de stratenjungle in San José zou me zeker niet aanspreken. Eenmaal aangekomen bij het eindpunt brengt een minibusje ons terug naar de ingang van het park waar vervolgens een anderhalf uur lange busrit wacht om terug naar San José te rijden. 

De rest van de groep van Shoestring gaat smakelijk eten, maar ik heb San José amper gezien en dat wil ik deze avond wel goedmaken. Ik heb een reisgids van Capitool en daar staan wandeling beschreven die ik combineer tot één grote wandeling. Het is vooral de buurt van het nationaal theater dat uit de doeken wordt gedaan in deze reisgids en hier bevinden zich ook de mooiste gebouwen en gezelligste buurten. Groot is mijn verwondering dat ik op een drukke plaats plots een letterlijke vuilnisbelt zie opduiken. Het is slechts één smet op het blazoen van San José dat verder vrij schoon is. Al improviserend begeef ik me van park tot park om mijn luswandeling af te ronden bij het hotel. San José heeft wel wat weg van de Mexicaanse stad Merida waar ik vorig jaar was en die stad gaf me maar een matige indruk. Ik ben dus blij dat ik hier niet een hele dag ben gebleven. 

Maandag 26 december

Natuur en strand is de begeleidende ondertitel van deze reis naar Costa Rica bij reisorganisatie Shoestring en dit wordt meteen waargemaakt bij dag drie waar we rijden naar de Caraïbische kust bij het rustige plaatsje Caihuita waar een kilometerslang strand klaarstaat voor een horde toeristen. Dat betekent dus eerst een busreis van een viertal uur van San José naar Caihuita, maar dat verloopt zonder al te veel problemen. Ik heb deze reis gekozen omdat ik niet te veel in de bus wil zitten zoals vorig jaar bij mijn reis in Mexico waar ik soms dagenlang in de bus zat tot vijf uur 's avonds om 's anderendaags opnieuw een hele dag in de bus te zitten. In Costa Rica verblijf ik bij elke stopplaats minstens twee dagen waardoor het aantal reisdagen dus gelukkig beperkt blijft. 

Rond twee uur 's namiddags arriveer ik al in Caihuisa en hijs ik mezelf in m'n zwembroek om in de oceaan te duiken. Dat mag je figuurlijk opnemen, want de soms hoge golven laten het niet meteen toe om hier rustig te zwemmen. Met een temperatuur van bijna dertig graden is de zee relatief warm - ik schat een kleine twintig graden - en het is heerlijk verfrissend om kopje onder te gaan in het water. Soms heb ik niet veel keuze, want de golfslag kan behoorlijk hoog zijn. Dit is leuk voor even, maar ik ben niet meteen een strandganger en snel blijkt waarom. Na drie kwartier heb ik het wel gezien en dan is het tijd om de inwendige mens te verzorgen. Ondertussen heb ik aan reisbegeleider Iwan gevraagd om een gyrocoptervlucht te regelen waar ik in mijn reisgids iets heb over gelezen. Dat betekent dat ik morgen niet deelneem aan de wandeling in het nationale park van Caihuita en daarom heb ik een avondwandeling geboekt om toch iets van het nationaal park te zien. 

Tachtig dollar. Alsjeblief, dank u wel! Zoveel kost het namelijk voor een avondwandeling van twee uur. Had ik trouwens al gezegd dat Costa Rica duur is? In tegenstelling tot wat ik dacht is het nationale park niet meer toegankelijk na vier uur en gaat de speurtocht in de avondlijke uren naast het park. Deze speurtocht levert een aantal interessante ontdekkingen op zoals twee tarantula's die zich letterlijk op mijn pad bevinden, twee luiaarden, een gele Schlegels grijpstaartslang, een kinkajoe, allerlei boomkikkers die ik in de verte zie en nog een heleboel insecten. Interessant om te doen en van de gids heb ik ondertussen ook heel wat bijgeleerd, maar tachtig dollar. Tja, dat is het niet waard...