Deze zomer heb ik het boekje 'Hidden Belgium' gekocht waar een buitenlandse journalist de verborgen parels van ons Belgenlandje verkent. Bij de afdeling hikes staat er een mooie wandeling beschreven over de vallei van de Hoëgne die hij als een aanrader omschrijft. Dit wist ik pas echter nadat ik diezelfde wandeling had gedaan, maar ik eerder op Routeyou vond.
Politie
Deze wandeling begint bij piepkleine dorpje Solwaster waar een klein parkeerterrein dienst doet als startpunt van de wandeling. De wandeling laat er geen gras over groeien, want na amper één kilometer gaat het gestaag omhoog op een rotsachtig parcours. Wat me meteen opvalt, is dat de politie op een stille zaterdagmorgen patrouilleert in dit dorpje, maar er is wel veel toerisme in de buurt. De valleien van de Statte en Hoëgne kan je inderdaad wel een verborgen parel noemen en veel toeristen uit Nederland, Duitsland en ook België komen hier graag wandelen. De agenten rijden met hun SUV rustig over de wandelweg terwijl die amper rijwaardig is. Noem het maar gerust beroepseer.
De vallei van de Statte wordt gedomineerd door de gelijknamige beek die in de zomer lijdt aan een chronische watertekort en de omgeving wordt bij mijn wandeling voornamelijk gekenmerkt door rotsen en stenen. Af en toe zie je wat water lopen of zelfs een bescheiden watervalletje, maar het is duidelijk dat deze wandeling een totaal ander karakter krijgt in de herfst of winter wanneer de beek een stuk meer waterverloop heeft.
Dat neemt niet weg dat het beginstuk voor wandelaars een leuke passage is omdat het met al de rotsen en stenen vrij technisch is en bovendien gaat het zoals eerder gezegd gestaag omhoog waardoor de beginkilometers zeker niet te onderschatten zijn. Omdat dit best wel een vermoeiend gedeelte is, zie ik veel gezinnen met kinderen halt houden bij een watervalletje of oever om samen met hun kroost terug op adem te komen.
Verandering van landschap
Na ongeveer vijf kilometer meldt er zich een ander landschap en wordt de rotsachtige vallei ingeruild voor vengebied waar er enkele houten wandelpaden zijn. Het is een mooie en plotse afwisseling, maar duurt echter niet lang. Het tweede deel van de wandeling brengt me naar de vallei van de Hoëgne, maar dat betekent wel eerst ongeveer 2,5 kilometer langs verharde wegen wandelen. Dit is helaas het meest saaie gedeelte van de wandeling, maar biedt wel een kans om te recupereren van de niet te onderschatten klim van de beginkilometers.
De verharde weg is echter opvallend rustig en ik zie hier amper of geen auto's. Wielrenners rijden hier aan een gezapig tempo of op een kruispunt zie ik een verdwaalde mobilhome staan. De reden waarom het hier zo rustig is, is omdat auto's hier eigenlijk verboden zijn en je kan dus als wandelaar rustig op de weg wandelen. De weg bevindt zich naast verschillende bossen zoals naaldbossen of gemengde bossen met eiken en beuken.
Natte voeten
Ik gebruik de app van Routeyou om te navigeren, maar vanaf kilometer acht leidt de route me naar een brandgang waar ik niet verder kan en pas ik noodgedwongen een (on)knap staaltje van padvinderij toe. Door het groen baan ik me een weg naar de juiste route, maar daardoor stap ik onverwachts in een gracht met water met natte voeten als gevolg. Het is de prijs die ik betaal om terug op het juiste pad te komen. Later blijkt dat ik beter iets verder had gestapt en de volgende brandgang moest nemen. De route op de app van Routeyou gaat op dit vlak toch serieus de mist in.
Zodoende begin ik aan de afdeling naar de vallei van de Hoëgne, maar ook hier is de navigatie van de route erg onduidelijk. Volgens de route moet ik namelijk links van dit riviertje stappen, maar achteraf leert speurwerk op de routeomschrijving van Routeyou me dat het toch echt wel rechts is. Voor een tweede keer verlaat ik opnieuw de route en steek ik op eigen houtje de rivier over met als gevolg opnieuw natte voeten. Voor de goede orde: de juiste route is dus wel degelijk rechts van het riviertje waar je na een aantal trappen en een bruggetje arriveert bij de waterval van Leopold II.
Lokaal toeristisch epicentrum
Deze waterval werd in 1899 officieel geopend door koningin Marie-Henriëtte, de eega van Leopold II. Hier zie je een stuk meer wandelaars en kinderen die ravotten in de rivier. De waterval zelf is niet echt spectaculair te noemen en bestaat uit een verzameling van één "grote" waterval van maximaal een paar meter en wat kleinere watervalletjes die nauwelijks tientallen centimeters hoog zijn. Het is misschien niet groot, maar wel mooi om te zien.
Even verder weet ik onmiddellijk waarom hier zoveel mensen zitten, want amper een paar honderd meter verder is er een groot parkeerterrein waar bezoekers hun wagen kunnen achterlaten. Mijn wagen staat echter in Solwaster en dat vereist nog eerst een stevige beklimming naar boven. De slotkilometers brengen me eerst naar weides en tot slot terug bij het dorpje dat er ontzettend stil bij ligt.
Conclusie
De wandeling is ongeveer veertien kilometer lang en ik heb er ongeveer vier uur over gedaan om deze lus te voltooien. Vooral de beginkilometers zijn niet te onderschatten met een gestage klim op een vrij technisch parcours van rotsen en stenen. Dit is het leukste deel van de wandeling en het andere hoogtepunt zijn uiteraard de watervalletjes van de Hoëgne. Daartussen bevindt zich een eerder saai stuk langs verharde weg en wat bossen. Dat maakt deze wandeling als totaalplaatje misschien iets minder aangenaam en er zijn eveneens amper stopplaatsen waar je iets kan drinken of eten met uitzondering van het grote parkeerterrein bij de Leopold II-waterval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten