donderdag 23 augustus 2018

De wereld van Tim Burton

De cultuursectie van De Morgen
Grasduinen door de cultuursectie van de onlineversie van De Morgen loont af en toe eens de moeite, want zo stuitte ik op het nieuws dat er op de Genkse site van C-Mine een expo loopt over de wereld van Tim Burton. De Amerikaanse regisseur kenmerkt zich door de regie van donkere, fantasievolle films die buiten de lijntjes van Hollywood kleuren. Ik kan zijn werk wel appreciëren, hoewel ik ook kritisch ben over zijn (latere) films. Hoe verbeeldingsrijk de films van Burton ook moge zijn, ze worden ook gekarakteriseerd door elementen van melancholie en positivisme waardoor de (meeste) films een interessante dichotomie van hoop en duisternis zijn.



Bij deze tentoonstelling hoorde vandaag ook een lezing bij die werd gepresenteerd door Ward Verrijcken, de filmkenner van de VRT. Ik verwachtte van de lezing een karakterstudie van zijn persoonlijkheid, maar het werd eerder een bespreking van zijn oeuvre met een korte toelichting van zijn opvoeding en hoe hem dit als mens vormde. 

Beetlejuice
Hoewel ik bekend ben met het meeste werk van Tim Burton, wist ik niet wat zijn allereerste wapenfeit was. Dat is de kortfilm Vincent die in stop motion werd opgenomen door Tim Burton wanneer hij voor Disney werkte in het begin van zijn carrière. Hoewel het filmpje slechts zes minuten duurt, is het wel doordrenkt met typische elementen die je in een Burton-film mag verwachten: een donker verhaal, een protagonist die niet begrepen wordt door de buitenwereld en zich daardoor nog meer afzondert en stilistische decors. Deze en andere elementen zullen later het handelsmerk van de regie van Tim Burton-films worden. 



Disney kon deze donkere kijk op het leven niet commercialiseren en daar scheidden de wegen tussen Disney en Burton. In de jaren tachtig ontwikkelt Burton echter een blitzcarrière met eerst de regie van Pee-wee's Big Adventure (een verfilming van een kindershow) en vooral Beetlejuice dat een bioscoophit wordt. Beetlejuice is misschien wel het schoolvoorbeeld hoe Burton al zijn typische elementen zoals eenzaamheid, excentriciteit, maar ook familie en zelfs humor naadloos aan elkaar weeft. Het levert hem een vrijbrief om met Batman (1989) de eerste donkere superheldenfilm sinds mensenheugenis te maken. 

Kleine kritische noot
Ward Verrijcken was al bij al vrij positief over Burton, hoewel hij ook liet ontvallen dat Burton met de remake van Planet of the Apes een slechte film afleverde. Dat ligt gedeeltelijk aan de special effects in CGI die in 2001 te wensen overlieten, maar ook aan de gebrekkige regie van Burton zelf. Burton mag dan een gevierd regisseur zijn, hij heeft ook een aantal mislukkingen op zijn CV staan, net zoals iedere regisseur. Persoonlijk vind ik Dark Shadows het grootste misbaksel uit zijn oeuvre, juist omdat de typische Burton-elementen ontbreken. Deze remake bevat op papier alle elementen die een Burton-film moet hebben, maar uiteindelijk is de film uitgedraaid op een kijkstuk waar horror en humor totaal verkeerd worden afgewisseld. Anderzijds heeft Burton ook films gemaakt waar de grote massa niet bij stilstaat, maar voor mij wel fantastisch zijn zoals Big Fish dat het positivisme en bravoure van de mensheid viert en zo wil ik Burton vooral herinneren. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten