Eén van de grondbeginselen van het christelijk geloof is het concept van de andere wang toekeren wat eigenlijk zoveel wil zeggen dat je personen een tweede kans moet gunnen. Voor televisieprogramma's kan dit ook gezegd worden en met een grote vorm van gereserveerdheid in combinatie met dit bijbelse principe begon ik met het bekijken van het tweede seizoen van The Grand Tour. Toen dit programma boven de doopvont werd gehouden, startte het met een spectaculaire intro wat qua grootsheid niet moest onderdoen voor de gemiddelde Hollywood-productie. Daarna boette de kwaliteit helaas zienderogen in met weinigzeggende reportages en vooral een grote dosis onzin. Het eerste seizoen valt misschien nog het best te omschrijven als een eigentijdse versie van The Three Stooges gemaakt voor Amerikaans publiek.
De geleverde kritiek was bikkelhard, maar gelukkig was er bij de laatste drie afleveringen wel een significante progressie waarneembaar met meer kwalitatieve reportages en vooral veel minder focus op de idiotie van het presentatiegilde. Top Gear en nu The Grand Tour zijn in essentie entertainmentprogramma's met auto's als onderwerp, maar de balans in het eerste seizoen was volledig zoek waardoor het een potpourri van auto's en entertainment is geworden.
Het tweede seizoen
Ik was dan ook benieuwd naar het tweede seizoen en meteen maakte Clarkson duidelijk dat het team naar de kritiek heeft geluisterd. The American - een slechte Amerikaanse versie van The Stig - werd bedankt voor bewezen diensten en werd vervangen door een vrouwelijke racepiloot die zich enkel bezighoudt met racen (en dus ook geen stomme oneliners bezigt). Een ander item dat op de schop ging, was Celebrity Braincrash. Dit was een persiflage op een item van het oude Top Gear waar een beroemdheid werd uitgenodigd om te racen op het Top Gear-circuit. Juridisch mocht The Grand Tour natuurlijk geen leentjebuur spelen bij zijn geestelijke voorganger en daar besloten Clarkson en co dus de draak mee te steken. Helaas erg onsuccesvol en dit onderdeel werd vervangen door Celebrity Face-Off waar twee beroemdheden het tegen elkaar op nemen in een race.
Deze vaste items in het tweede zijn dus leuker dan hun gesneuvelde voorgangers in het eerste seizoen en ook de rest van een aflevering zit evenwichtiger in elkaar. Er is vanzelfsprekend nog een (grote) dosis idiotie en flauwe grappen, maar het ligt nu meer in lijn met de geest van het programma en wat het eigenlijk wil zijn. De reportages zijn nu allemaal geënt op auto's en worden dus niet meer gebruikt als een excuus om flauwe grappen en grollen uit te voeren. Wat me bij dit seizoen wel opvalt, is dat James May vrij afwezig lijkt te zijn. Clarkson was altijd de grote ster van de show, dus is het logisch dat hij met de meeste aandacht (en tijd) gaat lopen. Spring-in-'t-veld Richard Hammond wringt zich daar op meesterlijke wijze tussen, maar James May lijkt (bewust) een positie op de achterbank te nemen. Misschien een teken aan de wand dat het voor hem na drie seizoenen (die contractueel zijn vastgelegd) niet meer moet...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten