Filmjaar 2017
Het einde van 2017 is in zicht en net zoals vorig jaar maak ik een lijstje op van de films die ik het afgelopen jaar heb bekeken. Als ik dit lijstje overloop, valt meteen op dat 2017 voor mij persoonlijk een erg goed filmjaar is. Er zijn namelijk geen films die ik abominabel vind, maar ik laat in het midden of dat aan het filmaanbod in de zalen ligt of de filmkeuzes die ik gemaakt heb. Het kalenderjaar begint traditiegetrouw ijzersterk met wat ik het Oscarseizoen noem. In de loop van januari worden namelijk de genomineerden bekend gemaakt voor de verscheidene Oscar-categorieën en veel van deze films verschijnen dan in het eerste kwartaal van het nieuwe jaar in onze zalen. Een Kinepolis-zaal is dan de plaats bij uitstek om deze films te bekijken aangezien deze films weinig of niet aan bod komen bij andere bioscoopcomplexen. Zo begon 2017 voor mij onmiddellijk met een hoogconjunctuur met enkele kleppers zoals La La Land, Silence, Moonlight en Manchester by the Sea.
Niet alle Oscar-genomineerden zijn een onverdeeld succes want de biopic van Jackie vond ik vrij matig hoewel Natalie Portman de rol van Jackie Kennedy met verve vertolkt. Twee van de beste titels dit jaar maakten zelfs geen deel uit van het lijstje genomineerden. Paterson vind ik een lichtend voorbeeld van ongedwongen cinema en het Zuid-Koreaanse The Handmaiden geeft een masterclass in film maken aan veel Hollywood-regisseurs. Ook de zomer van 2017 was onverwacht sterk met enkele leuke films zoals Spiderman: Homecoming (ondanks dat het de zoveelste reboot is), It en vooral Baby Driver. Edgar Wright stond al aan de grote poort te bonken van Hollywood, maar breekt nu met deze actiefilm helemaal door. Het samenspel tussen beeld en muziek is zelden zo goed gebracht in een film als hier.
Onlangs las ik helaas dat het bioscoopbezoek van Vlaamse films stevig achteruitgaat en dat is best wel jammer. Dit jaar heb ik ook enkele Vlaamse films bekeken en de kwaliteit daarvan is verrassend goed. De satire King of the Belgians met een fantastische Peter Van Den Begin in de hoofdrol van onhandige Belgische koning is een heerlijk stukje bandwerk en ook het regiedebuut van Fien Troch met Home zorgt voor een filmervaring waar je je ongemakkelijk bij voelt. Dode Hoek van Nabil Ben Yadir kan dit rijtje helaas niet vervolledigen, want deze maatschappijkritische film teert daarvoor net iets te veel op een aantal clichés.
Teleurstellingen en toppers
Echt grote filmteleurstellingen zijn er voor mij niet in 2017, maar dat wil uiteraard niet zeggen dat ik altijd tevreden was met hetgeen ik op het scherm te zien kreeg. De grootste teleurstelling was voor mij allicht het licht verteerbare Despicable Me 3 dat vooral een erg grote herhalingsoefening blijkt te zijn van de vorige twee delen. Passengers met Jennifer Lawrence en Chris Pratt was zo voorspelbaar dat je er een avond filmbingo mee kan vullen, maar ik stoorde me er niet echt aan. Op dat vlak is Kong: Skull Island misschien wel de grootste tegenvaller. De film maakt deel uit van een toekomstige serie van Kaiju-films (Japanse monsterfilms zoals Godzilla) maat steekt jammer genoeg vrij slecht in elkaar. Een negatieve uitschieter is Samuel L. Jackson die met zijn volledig overgeacteerde vertolking nadrukkelijk solliciteert naar een Razzie.
Lange tijd was Silence mijn persoonlijke film van het jaar. Regisseur Martin Scorsese omschrijft het zelf als zijn magnum opus en beweert dat hij deze film twintig jaar geleden nooit zou hebben kunnen maken. Dat is een erg groot statement van één van de beste regisseurs ooit. Ik heb dan ook heel hard genoten van dit religieuze filmwerk waar twee Portugese Jezuïeten de Japanse bevolking willen bekeren tot het christendom. Op het einde van de film was de gehele zaal oorverdovend stil na deze filmsensatie en dat zegt veel over de kracht van dit meesterwerk. Het onmogelijke gebeurde dan echter toch en Blade Runner: 2049 klopt Silence met het kleinste verschil. Regisseur Denis Villeneuve heeft met Sicario en Arrival recentelijk erg goede films afgeleverd en heeft zich met dit vervolg op Blade Runner niet in een wespennest gestoken. Integendeel, Villeneuve weet de geest van de eerste film te bewaren en zelfs te versterken op enkele vlakken zoals de spanningsboog gedurende de gehele film. Het onderwerp van Blade Runner: 2049 spreekt met net iets meer aan dan het religieuze thema van Silence waardoor Blade Runner: 2049 mijn film van het jaar is.
Beoordelingen
Uitstekend (ongelofelijke filmbelevenis):
- Paterson
- The Handmaiden
- Silence
- Blade Runner 2049
Goed (oprecht van genoten):
- La La Land
- King of the Belgians
- Arrival
- Nocturnal Animals
- Home
- Lego Batman (verrassend goed eigenlijk)
- Hidden Figures
- Moonlight
- Manchester by the Sea
- John Wick Chapter 2
- The Happiest Day in the Life of Olli Mäki
- Toni Erdmann
- Spiderman: Homecoming
- Baby Driver
- It
- Coco
- Star Wars: The Last Jedi
Matig (geen grote gebreken, maar ook niet schitterend):
- The Salesman
- Jackie
- Dode Hoek
- Split
- Logan
- T2: Trainspotting
- Guardians of the Galaxy 2
- Alien Covenant
- Dunkirk
- War for the Planet of the Apes
- Atomic Blonde
- The Hitman’s Bodyguard
- Kingsman: The Golden Circle
- Borg McEnroe
- Le Fidèle
- Thor: Ragnarok
- Jigsaw
- Murder on the Orient Express
Slecht (hiervan moet ik gapen):
- The Great Wall
- Passengers
- Kong: Skull Island
- Despicable Me 3
- Valerian
- Pirates of the Carabean: Salazar’s Revenge
- American Assassin
Abominabel (ik heb de neiging om in slaap te vallen):
Gelukkig geen enkele film
Geen opmerkingen:
Een reactie posten