Reisverslag IJsland deel zeven: een gouden einde

Maandag 6 september

Dit is de voorlaatste dag vooraleer de rondreis wordt afgesloten in Reykjavik en dat wordt in schoonheid gedaan met een tochtje langs de zogenaamde Gouden Cirkel, enkele natuurlijke attracties in het pretpark dat IJsland heet. 

Beginnen doen we bij de hoge waterval Skógafoss die er op deze regenachtige dag toch wat triest bijligt. Dit is ongetwijfeld een knap plaatje bij mooi weer, maar met al de regen is het uitstapje naar de waterval maar van korte duur en opteren de meesten van mijn reisgenoten toch voor de gezellige warmte en droogte van de bus. Nu ik hier toch ben, probeer ik er het beste van te maken en dan wil ik wel naar de top van deze waterval klimmen. Dat betekent een houten trap bedwingen die me naar de zestig meter hoge top brengt. Het vergt wat zweetwerk, maar de top van deze waterval is dat wel waard. Het is ook een veel fotogeniekere plaats dan vlak bij de waterval zelf, want de H2O-deeltjes vliegen daar wel heel lustig rond met een natte lens als gevolg. Ook de waterval Seljalandfoss wordt bezocht, maar daar was ik dus met de collega's van The Iceland Trail al geweest bijna twee weken eerder. Hier duurde het dus niet lang vooraleer ik terug de bus in kroop.  

Een kleine zijuitstap volgt er dan naar een plaatselijke kathedraal. In een onooglijk plaatsje staat er een kerkje dat zich kathedraal mag noemen omdat hier een bisdom is gelegen. In IJsland heb ik meer dan genoeg fraaie kerkjes gezien, maar dit is de eerste keer dat ik ook daadwerkelijk binnenstap in zo'n IJslandse kerk. Leuk voor even, maar al snel herinner ik me waarom ik niet meer zo tuk ben op het bezoeken van kathedralen en kerken: op den duur begint het allemaal op elkaar te gelijken. En datzelfde gevoel heb ik hier dus ook, hoewel de binnenarchitectuur toch wel bijzonder is. 

Dan is het tijd voor een rondje onvervalst massatoerisme bij Geysir waar je de plaatselijke geisers kan bewonderen. Geysir zelf is een erg onregelmatige geiser, maar bij Strokkur kan je klokslag om de drie minuten een spectaculaire opwaartse stroom van kokend water bekijken. Een goede gelegenheid dus om de burst-functie van mijn Fuji X-T2 te testen. Op de foto's zie ik achteraf hoe zo'n geiser gestaag opbouwt en dat is wel tof om te zien. Ik blijf nog een kwartiertje staan om de geiser nog een paar keer te zien spuiten, maar daarna verpaupert dit spektakel toch ook wel zienderogen. Dit lijkt me trouwens ook een prachtig gebied om te wandelen, maar tja, de bus wacht niet... 

De derde waterval van de dag is het ontzagwekkende Gullfoss, één van IJslands beroemdste watervallen. Deze waterval is niet heel erg hoog, maar wel erg breed waardoor het een groot verval kent en vervolgens stroomt het water verder in een mooie kloof. Op een zomerse dag is dit ongetwijfeld een spectaculair zicht, maar nu was het toch wat teleurstellend, ook misschien omdat dit al de derde waterval is op deze dag.     

De laatste attractie van de Gouden Cirkel - en van deze dag - is de kloof Thingvellir wat eveneens dienst doet als nationaal park. Hier treffen de Amerikaanse en Euro-aziatische tektonische platen elkaar, al zal je dat op het zicht niet zien. Thingvellir is zowat een mini-versie van IJsland met watervalletjes, kloven en meren. Een mooi gebied om te wandelen dus en uiteraard bevindt er zich in het midden van het meertje opnieuw een kerk. Thingvellir heeft ook een historische betekenis aangezien hier de onafhankelijkheid van IJsland werd uitgeroepen en hier zetelde ook het parlement. Het is te zeggen: enkele hoogwaardigheidsbekleders riepen een menigte toe die daarop luidkeels voor of tegen een wet schreeuwden. Deze plek heeft een uitstekende akoestiek en werd daarom gekozen voor deze volksvergaderingen. 

Dinsdag 7 september

Een veel gebezigde klacht van mezelf is dat er op deze reis weinig ruimte is voor eigen inbreng, maar dat is gelukkig wel het geval op de allerlaatste dag. Veel van mijn reisgenoten kiezen voor een uitstapje naar de Blue Lagoon, maar dat vind ik toch net iets te toeristisch en dan verkies ik om de dag rustig door te brengen in Reykjavik. De IJslanders noemen Reykjavik graag 's werelds kleinste hoofdstad en na een stadswandeling moet ik hen zeker gelijk geven en dat is helaas niet positief bedoeld. Ik heb dikwijls de gewoonte om een georganiseerde stadswandeling te boeken wanneer ik een stad bezoek en deze keer heb ik dat gedaan via citywalk.is. 

Over de organisatie kan ik niks slechts vertellen, maar helaas is er niet zo gek veel te zien in Reykjavik: de glazenstaalconstructie annex concertgebouw Harpa, de statige Hallgrímskirkja, de Laugavegur winkelstraat en een haventje. De twee uur durende stadswandeling wordt wel op een heel erg gezapig tempo afgehaspeld en na twee uur heb ik weltegeld 1,92 kilometer op de teller staan. Ik ben wel wat meer te weten gekomen over de geschiedenis van Reykjavik en IJsland, maar als wandeling vond ik het helaas teleurstellend. 

Op deze dag klaart het weer wat op na enkele dagen regenachtig weer en dan komt de pracht van Reykjavik meer naar boven. Bij de Hallgrímskirkja staan er nog wolken geprogrammeerd aan de hemel, maar het concertgebouw Harpa baadt in een weelderige zon. Het is dan ook geen verrassing dat ik in deze buurt de meeste tijd doorbracht. De Hallgrímskirkja is leuk om even van buiten te fotograferen, maar het blitsbezoek binnen was van korte duur. De moderne architectuur van Harpa daarentegen wakkerde mijn voorliefde voor straatfotografie (en architectuur) weer aan en dit glazen gebouw is een wel heel erg dankbaar onderwerp om te fotograferen. Van binnen én buiten. 

Reykjavik beschikt over enkele mooie musea, maar ik besluit om het gratis fotomuseum te bezoeken. Gratis volgens mijn reisgids, maar wanneer ik aankom, mag ik toch de lieftallige som van zes euro betalen. Dit museum bestaat overigens uit één grote ruimte van - ik schat - twee keer de omvang van m'n woonkamer en is dus wel erg klein. Toch kan ik me drie kwartier amuseren met het bekijken van enkele historische foto's van het IJsland uit de twintigste eeuw en bovendien is er nog een interessante video over enkele belangrijke IJslandse fotografen. 

De avonden worden vanaf begin september al wat korter en na een restaurantbezoek ga ik rond vijf uur terug naar mijn hotelkamer. De dag erop moet ik namelijk wel erg vroeg opstaan. 

Woensdag 8 september

Dit is mijn laatste dag in IJsland en de IJslandse traditie van bussen die te laat komen, wordt hier riant verdergezet. De bus vertrekt namelijk op het ongoddelijk vroege uur van half vijf 's ochtends en dat wil ik uiteraard niet missen. Daarom sta ik al vanaf vier uur aan de hotelbalie. De buschauffeur had echter minder zin om vroeg op te staan en komt vijf kwartier later aangereden dan gepland. De bus naar de luchthaven van Keflavik werkt natuurlijk met een overstap en - je raadt het nooit - ook hier is weer een tijdje wachten. Na een klein half uurtje vertrekt hier ook de tweede bus en eindelijk komt de bus aan bij de luchthaven. 

Daar staat een ellenlange rij aan te schuiven en erg snel gaat het ook niet vooruit. Zoals dat gaat bij dit soort zaken, wordt mijn geduld nog eens een keer op de proef gesteld wanneer blijkt dat mijn backpack niet op de gewone bagage mag en dat ik het onding mag deponeren bij het departement van special luggage. De controle bij security gaat echter wel verbazingwekkend snel vooruit en zodoende heb ik nog twintig minuten vooraleer de onboarding van de terugvlucht naar Amsterdam begint. Veel stress armer en een fantastische reiservaring rijker. Een goeie deal, lijkt me!