Francisco Moreno heeft een cruciale rol gespeeld in het ontstaan van Argentinië en veel betwiste grensgebieden (met Chili) heeft Moreno als pionier "ontdekt" waardoor deze gebieden in Argentijnse handen kwamen. Dit leverde Moreno de geuzennaam Perito op wat expert of specialist betekent. Als dankbetuiging kreeg Moreno een hele lap grond die hij terstond terug afstond aan de Argentijnse staat met als expliciete voorwaarde dat men er nationale parken van maakt. Zo is Perito Moreno een belangrijk figuur in de ontwikkeling van Patagonië en is het geen wonder dat veel dingen naar hem vernoemd zijn. De beroemdste is allicht de Perito Moreno gletsjer in El Calafate wat één van de beroemdste gletsjers ter wereld is.
De landtong van deze gletsjer is vijf kilometer breed en daarom goed zichtbaar voor iedereen. Deze gletsjer ziet er adembenemend uit en weet vooral te imponeren door het continue gekraak van het zettende ijs. Het ijs is namelijk permanent in beweging waardoor je in de verte gekraak hoort alsof er bouwwerken bezig zijn in je buurt. Af en toe valt er een (kleine) ijsschots naar beneden en dat onderscheidt deze gletsjer van vele andere. Bovendien is de Perito Moreno gletsjer één van de weinige gletsjers die nog groeit in deze tijden van klimaatopwarming. Hoewel het bezichtigen van deze gletsjer een absolute must is, is het echte kroonjuweel van deze dag een mini ijstrekking over deze gletsjer.
Er is elk half uur een trekking over deze gletsjer die ongeveer anderhalf uur duurt. Het wordt correct een "mini" trekking genoemd omdat de ervaring uiteraard niet kan tippen aan een volwaardige gletsjertrekking. Je dient wel klimijzers aan te doen, maar de gletsjer is relatief vlot bewandelbaar, hoewel er sommige steile hellingen zijn. Samen met een gids ziet een groep van ongeveer twintig personen de mooiste plekjes van deze gletsjer en dat is toch van een geheel andere orde dan wanneer je de gletsjer vanop afstand ziet. Denk maar aan kleine bevroren plassen op de gletsjer zelf die de betekenis "ijsblauw" een nieuwe definitie geven of de verraderlijke spelonken die af en toe onverwachts opduiken. De tocht wordt afgesloten met whiskey, uiteraard on the rocks. De tocht is veel te kort, maar wel een onvergetelijke belevenis! De zin om een volwaardige gletsjertocht te doen is in ieder geval spectaculair toegenomen bij mij.
Dag 15 - Gejaagd door de gids
Op dag vijftien verlaten we Argentinië en steken we de grens over met Chili. In Chili wacht er op ons één van de mooiste parken ter wereld, Torres del Paine. Dit is een relatief jong laaggebergte dat is gezegend met een ongeëvenaarde pracht van landschappen zoals de de drie granieten pieken van Torres del Paine zelf of het schitterende blauwe uitzicht van meren zoals het Pehoé-meer. Deze unieke kleur van blauw komt door de hoge pH-waarde van de meren in dit nationale park waardoor ze over een diepblauwe kleur beschikken die iedereen indrukwekkend vindt. Op deze reis is het een constante om van het ene imposante moment naar het andere te wandelen, maar iedere keer weet de natuur in Patagonië iedereen met verstomming te slaan.
Torres del Paine laat zich ongeveer vertalen als "Torens van Paine" en paine betekent in de lokale taal Tehuelche blauw (hoewel dit niet helemaal hetzelfde is). Deze drie torens zijn granieten pieken die over het landschap waken en voor het eerst bekendheid genoten wanneer schrijfster Florence Dixie ze omschreef als "Cleopatra's naalden", vermoedelijk omdat deze drie pieken een onbeschrijfelijke schoonheid uitstraalden voor Dixie (en mij).
Onze Chileense gids Simon vertelt uitbundig over de schoonheid van Torres del Paine en hoe de granieten pieken en meren hun schoonheid hebben verkregen in een proces dat miljoenen jaren duurt. Helaas bleek de grensovergang een stuk langer te duren dan geanticipeerd en Simon moet om zes uur 's avonds een bus halen en dat laat hij ook duidelijk blijken. De tijdsdruk die hij ondervindt wordt overgeheveld op de groep en dat doet toch wat afbreuk aan de ervaring. Bovendien voelt deze dag redelijk toeristisch aan omdat je met de bus naar de verschillende trekpleisters van Torres del Paine wordt gebracht, je een beetje tijd krijgt om het te bezichtigen en daarna terug de bus wordt ingejaagd voor de volgende toeristische trekpleister. Reizen is voor mij een gevoel van relaxen, genieten en onderdompelen van wat de natuur te bieden heeft. Dat is hier helaas niet mogelijk. Het staat in ieder geval vast dat ik ooit naar Torres del Paine terugkom voor een trekking met rugzak om dit magnifieke gebied op een rustigere en uitgebreidere manier te verkennen.
Trekpleisters zijn er genoeg in Torres del Paine en het is haast onmogelijk om een slechte foto te nemen. Er zijn de azuurblauwe meren, maar ook een spectaculaire waterval en een wandeling met een fantastische blik op de drie beroemde pieken. De gestresseerde Simon trekt er echter een sprintje uit omdat hij zijn bus moet halen en een deel van de groep moet afhaken op de mooiste wandeling van de dag. Op de terugweg zien we een heleboel guanaco's die totaal niet schuw zijn en zich op amper een paar meters afstand van mensen bevinden. Een beter uitzicht op deze kameelachtigen zal ik nooit meer krijgen.
Dag 16 - Het meer en gletsjer van Grey
De Patagonische ijsvlakte is na Antarctica de grootste ijsvlakte ter wereld en het is dus geen wonder dat we na de Perito Moreno gletsjer nabij El Calafate een gelijkaardige gletsjer aantreffen in Torres del Paine. Bij het meer van Grey is er namelijk de gelijkaardige gletsjer die weliswaar een stuk minder beroemd is dan zijn Argentijnse confrater. De gletsjer van Grey beschikt niet over een landtong, maar je kan er wel naartoe varen en ziet er vanop afstand even indrukwekkend uit als de andere gletsjers op de Patagonische ijsvlakte. Ik zie deze gletsjer bij mijn tweede wandeling van de dag in de namiddag, want eerst staat er een andere wandeling op het programma.
Wandeling is wellicht een bagatelliserende benaming voor een stevige klim van ruim achthonderd meter naar één van de lokale toppen. De helderblauwe hemel van de dag ervoor heeft plaats gemaakt voor een druk bevolkt wolkendek dat elk moment dreigt om te slaan in hevige regen. In Patagonië is een heldere hemel een zeldzaamheid die je moet koesteren en dat ervaren we op deze dag. De foto's van deze dag mogen dan misschien wat minder frivool ogen, maar anderzijds hebben we geen druppel regen gevoeld.
Ik doe er ruim twee uur over om boven te geraken met vele tussenstops, maar ik word onderweg al beloond met een mooi uitzicht op de aanpalende vallei, meren en toppen. De route is goed bewandelbaar, hoewel er stukken bijzitten die soms toch redelijk nauw zijn. Dat is echter helemaal vergeten wanneer ik bovenaan ben en getrakteerd word op het mooiste uitzicht van de laatste dagen. De Patagonische winden tekenen echter ook present en ik verstop me achter een rots waar twee van mijn reisgenoten al eerder hebben plaatsgenomen. Je bent een opportunist of niet...
De daling naar beneden verloopt vrij vlot en op een uurtje bevind ik me aan de voet van deze top. De tweede wandeling is naar een schiereiland in de buurt van het meer van Grey waar je in de verte dus de gletsjer ziet. De bewegwijzering laat echter te wensen over en ik maak een flinke omweg terwijl ik eigenlijk over een keienstrand had moeten wandelen. Daarna gaat het weer terug omhoog met af en toe enkele panoramische punten waar men een breed overzicht heeft van de hele omgeving. Na al die pracht en praal van de afgelopen dagen en het iets mindere weer, valt deze wandeling toch een klein beetje tegen en om drie uur maak ik rechtsomkeert om terug te gaan naar het lokale hotel. Dit is een prachtig hotel met fantastisch overzicht van het meer, gletsjer en de naburige toppen. Dat reflecteert zich ook in de prijs van één overnachting: 250 euro!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten