Mijn tien mooiste wandelingen van 2025 zijn net wat groter, langer en epischer dan de - ook mooie - wandelingen die ik heb beschreven van nummers twintig tot en met elf. Dikwijls hebben deze routes meer hoogtepunten en is de wandelbeleving over het algemeen ook lonender. De top twee is een internationaal feestje op de quasi enige vrije dagen op mijn dertigdaagse reis tussen Beijing en Delhi. Opvallend is ook de aanwezigheid van De Grote Oversteek. Dit is een initiatief van Landschap VZW waar ik inmiddels ook lid van ben geworden.
Deze organisatie weet als geen ander hoe je een goede wandeling in elkaar moet steken en dan betaal ik daar met veel plezier tien euro voor. Van hun website heb ik ook de route geplukt voor Postel, opnieuw een mastodont van 35 kilometer. Het kost een klein beetje geld, maar wel een plek in mijn top tien waard. De routes in deze top tien zijn net zoals vorig jaar opnieuw erg Belgisch en hoewel ik al veel wandelingen heb ontdekt in ons Belgenlandje, blijft de pot met mosterd nog altijd gevuld. En dat zie ik als gastronomische wandelliefhebber erg graag!
10. NP Hoge Kempen Trail etappe 3: Duinengordel (Opoeteren) - Terhills (Maasmechelen)
Ik doe deze wandeling met een stralend zonnetje in maart en dat heeft ook wel (hard) geholpen aan de appreciatie van deze wandeling. Het begin weet me meteen te overtuigen met een mooie passage door een beekvallei en de natuur is bij deze etappe van de National Park Trail nooit veraf. Toch hoor ik af en toe nog het lawaai van Circus Auto, maar dat is snel vergeten wanneer ik de verscheidene terrils op deze route beklim. Ze bieden een mooi uitzicht over Maasmechelen. Het voormalige Connecterra promootte deze regio enkele jaren geleden als een stukje Canada in Vlaanderen, maar dat is wellicht eerder overdreven. Maar een stukje Vogezen in Vlaanderen is ook leuk, toch? Naar het einde toe is het bij de Grote Plas wat toeristisch, maar wel leuk om over een ellenlange brug te wandelen bij dit meertje. Alweer een geslaagde etappe dus van - naar mijn bescheiden mening - Vlaanderens mooiste langeafstandswandeling. Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/np-hoge-kempen-trail-etappe-3-duinengordel-opoeteren-terhills-maasmechelen-204215010
9. De Grote Oversteek 2025 - Hoge Venen - 33 km
Het is inmiddels de derde keer op twee jaar dat ik de combinatie van de vallei van de Tros Marets en de Hoëgne bezoek en dan ben ik geneigd om mijn graad van verwondering wat terug te schroeven. Dit zijn ontegensprekelijk enkele van de mooiste wandelgebieden van België, maar het wordt nu wel een beetje routineus voor mij. Toch is deze dagstapper door de Hoge Venen - georganiseerd door Landschap VZW - een voltreffer, want het landschap weet me telkens weer te inspireren. Bij de bekende stukken stap ik wat sneller, maar bij de nieuwe wandelwegen is het opnieuw genieten van deze fraaie omgeving. Of het nu vlonderpaden, voetgangersbruggetjes, kleine watervalletjes of wilde rotspaden zijn naast de Hoëgne: wandelplezier staat voorop bij dit traject. Nu is het beetje te veel van het goede en daarom scoort deze route niet hoger dan deze verdienstelijke negende plaats. Link: Niet beschikbaar
8. Trois-Ponts 38 km
Ik ben een groot fan van Extra Trail. Deze website is bedoeld voor trail runners, maar ik ben niet zo sportief aangelegd. Ik gebruik het echter wel graag als inspiratiebron om nieuwe wandelingen te ontdekken zoals deze 38 kilometer lange zwarte route rondom Trois Ponts. Deze omgeving ken ik een beetje, maar toch verbaast het me telkens dat de routeontwerpers de meest afgelegen en verlaten paadjes in hun ontwerp weten op te nemen. De meest spraakmakende routes van Extra Trail heb ik inmiddels al gedaan, waardoor deze wandeling wat minder spectaculair is dan de andere megastappers op deze website. Maar met verrassende doorsteekpaadjes, groen overwoekerde veldpaadjes en eenzame bospaadjes is er genoeg te zien en te doen op dit traject. Voor de meerwaardezoeker zijn er op het einde nog enkele avontuurlijke afdalingen en stijgingen op bergpaadjes en de slotsom is dat er voor elk wat wils is op mijn langste wandeling van het jaar.Link: https://www.komoot.com/nl-nl/tour/2280017377
7. Postel 35 km
De abdij van Postel staat gekend als een mooie plaats om te wandelen, maar bij Landschap VZW hebben ze er meteen een turbo-editie van gemaakt. Op hun website kan je namelijk deze wandeling (tegen betaling) downloaden, maar dat is wat mij betreft zijn geld zeker waard. De meest verrassende plekjes van Mol worden hier bezocht en dat levert mij onverwacht veel wandelplezier op. Het is namelijk een bijna meditatief gevoel om langs een bijna door groen opgeslokt paadje te lopen langs de Molse Nete waar geen wandelende kat komt. Bekende plaatsen zoals het natuurgebied De Maat en de Rauwse Plas worden vereerd op een bezoekje waardoor deze wandeling eigenlijk in het teken staat van het water. Want naast de menselijk uitgegraven putten zijn er ook een boel natuurlijke vennen te vinden op deze wandeling. Helaas testen sommige lange stukken rechtdoor iets te hard het geduld, maar niettemin is dit misschien wel de mooiste wandeling van de Noorderkempen. Link: Niet beschikbaar
6. Sint-Martens-Voeren - Maastricht (etappe 2 van wandeltweedaagse Aachen – Maastricht)
Midden november waag ik me aan een tweedaagse wandeling tussen het Duitse Aken en het Nederlandse Maastricht en beide etappes scoren heel erg hoog op mijn lijstje. De tweede etappe weet me ontzettend te verrassen door het erg mooie stuk in het Nederlandse Savelsbos waar ik gedurende negen kilometer mijn ogen de kost geef. Archeologische sites gaan hier hand in hand met kleine kloven, steengroeves en soms verraderlijke hellingen. Het moge wel duidelijk zijn dat dit Nederland op zijn steilst is. Het begin van de route pakt uit met mooie kalkgraslanden en terrashellingen waardoor deze wandeling kan omschreven worden als natuurlijke schoonheid. Er zijn net wat te veel verharde wegen bij het begin en het einde van het route wat voorkomt dat deze wandeling hoger scoort in mijn lijstje. Maar een zesde plaats zegt genoeg over hoeveel ik genoten heb van deze etappe. Link: https://www.komoot.com/nl-nl/tour/2678841606
5. De Grote Oversteek 2025 – Vlaamse Ardennen – 36 km
Derde maal is scheepsrecht en met deze editie van De Grote Oversteek wandelt deze georganiseerde route van Landschap VZW de top vijf bezig. Wat me bij deze wandeling vooral is bijgebleven, zijn de prachtige bossen in de Vlaamse Ardennen. Het ene loofbos is zo mogelijk nog prachtiger dan het andere, zeker in de lenteperiode wanneer rond begin mei de natuur volop in bloei staat. Met 36 kilometer en een alleraardigst aantal hoogtemeters vindt ook de sportief getinte wandelaar zijn gading bij deze editie. De mooiste passage bevindt zich misschien wel bij het begin van de wandeling waar ik in de vroege ochtend bijna alleen langs het mooie riviertje de Mark stap. Deze route is een aaneenschakeling van het mooiste wat deze streek te bieden heeft waar iedere wandelliefhebber kirt van plezier. Betere reclame dan dit om me in te schrijven voor een volgende editie bestaat er eigenlijk niet. Link: Niet beschikbaar
4. Le Grand Chemin du Luxembourg (Originele Wandelingen)
Enkele jaren geleden was de website Originele Wandelingen hofleverancier van dienst voor wandelingen in mijn jaarlijkse top tien. De website lijkt uit mijn vizier te zijn verdwenen, maar niet helemaal. Nieuwe wandelingen worden door mij erg enthousiast opgepikt zoals deze Ardennenstapper die uitblinkt in natuurpaden. De route is misschien niet zo spectaculair als de echte klassiekers van Originele Wandelingen, maar weet me wel te bekoren door de vele gras- en bospaadjes die bijna terug zijn opgeëist door Moeder Natuur. Vooral een educatief pad dat haast letterlijk het bos induikt met een nagenoeg verdwenen pad tovert een glimlach op mijn gezicht. Hier en daar is er ook een beekvallei te vinden, net zoals een mooie rotsformatie. Deze dingen vormen niet de hoofdmoot van deze route, maar zijn wel een mooie afleiding naast de vele natuurpaden. Meer moet dat dus niet zijn.Link: https://www.komoot.com/nl-nl/tour/2633739139
3. Aachen - Sint-Martens-Voeren (etappe 1 van wandeltweedaagse Aachen – Maastricht)
Een stukje Ardennen in Nederland, zo voelt deze tweeledige treinstapper aan die me brengt van Aken naar Maastricht. Dit internationaal uitje begint in het Duitse Aken waar de aanlooproute me langs enkele historische gebouwen piloteert, maar toch vooral langs parken om uiteindelijk in bos te belanden. Hier bezoek ik het drielandenpunt waar ik de grens overstap naar Nederland. Met name de schitterende valleien van de Geul en de Gulp weten me te beroeren door hun pracht. Kleine singletracks langs deze meanderende rivieren voeren me langs een fabelachtig valleilandschap. De kleine bospaadjes die langs een overwoekerd bos gaan, werken meteen ook als anti-depressiva in de ietwat sombere periode van midden november. Het eindstuk in de omgeving van Voeren geldt als een logisch einde met opnieuw avontuurlijk getinte paadjes en een passage langs een weiland. Deze route scoort hoog over de gehele lijn en verovert daarom de derde plaats van 2025. Link: https://www.komoot.com/nl-nl/tour/2677803341
2. Kora tussen Pabonga-klooster en Sera-klooster in de Himalaya
In september en oktober heb ik een dertigdaagse reis gedaan van Beijing naar Delhi waar ik Tibet heb bezocht en deze wandeling staat met stip op nummer één genoteerd als hoogtepunt waar ik naar uitkijk. Boeddhistische kloosters, nonnen, bidplaatsen, stupa's, hemelbegrafenissen, gebedsvlaggetjes en rotsschilderingen: met name het culturele gehalte scoort heel erg hoog op deze wandeling. Het Tibetaans plateau is verrassend droog, waardoor natuurschoon op de tweede plaats wordt verdrongen op deze kora (zeg maar een boeddhistische bedevaart) tussen twee kloosters. De tamelijk kale rotsen en het verre uitzicht over Lhasa bezorgen me toch wel kippenvel. Met een Tiktok-verslaafde Tibetaanse gids (verplicht in Tibet!) die later geconstipeerd blijkt te zijn, wordt het ook een totaal andere ervaring dan anders. Link: https://www.komoot.com/nl-nl/tour/2594575140
1. Shivapuri Peak (Nepal)
Mijn meest bijzondere wandeling van dit jaar en ik denk zelfs van mijn volledige wandelcarrière is deze route in Nepal. Is de beklimming naar de top van Shivapuri dan zo bijzonder? Nou, ja en nee... Het is vooral door samenloop van omstandigheden waarom ik deze plek zo fantastisch vind. Het begint met mijn taxichauffeur die later gids wordt. Het blijkt dat ik een gids nodig heb, anders kom ik het nationale park niet in. De brave ziel werpt zich op als vrijwillige gids. Hij vertelt over zijn dorpje, zijn voormalige loopbaan als kok in Saudi-Arabië en over morele volksverhalen uit het boeddhisme. Dat zijn ervaringen die je niet met geld kan betalen. Hoogstens met appreciatie. Onderweg kom ik nog een sadhu tegen, een soort van kluizenaar. Die verblijft daar omdat daar de bron van de Bagmati (de Baghdwar) zich bevindt, voor de hindoes één van de heiligste plekken in Nepal. Onderweg kom ik nog een nonnenklooster tegen en verscheidene schrijnen. Het regenwoud is gehuld in een dikke pak mist waardoor het me doet denken aan de Blue Mountains, één van mijn mooiste wandelingen van vorig jaar. De vele trappen steken me wat tegen en de afdaling naar beneden is wat repetitief omdat ik hier ook al was bij de beklimming. Maar geen enkele andere wandeling dit jaar heeft mijn zintuigen zo geprikkeld als deze 1200 meter hoge klim naar Shivapuri. Dit is zowel letterlijk als figuurlijk een topwandeling. Link: https://www.komoot.com/nl-nl/tour/2606358569
Besluit
Hoe mooi de Ardennen en de Hoge Venen ook mogen zijn, tegen Tibet en Nepal is er weinig wandelkruit gewassen als het aankomt op topervaringen. Verrassend genoeg is het niet de natuur die me overspoelt met emoties, maar eerder het culturele aspect. Van de kora in Tibet wist ik dat het een bijzondere ervaring ging worden. Die had ik namelijk tot in de puntjes uitgewerkt. Daarom is mijn Nepalese ervaring bij Shivapuri Peak misschien wel mooier en lonender, omdat het totaal spontaan is gebeurd. Dit zijn geen ervaringen die je kan plannen, het zijn enkel dingen die je kan overkomen. En dat is misschien wel het mooiste compliment wat ik kan geven aan een wandeling.
Qua natuurpracht scoren de Belgische wandelingen verrassend hoog en zou ik enkele van deze routes misschien wel hoger plaatsen dan de nummers één en twee op mijn lijstje. Zelfs het traject tussen Eupen en Signal de Botrange is wat mij betreft mooier dan mijn Tibetaanse kora. Het zegt veel over de natuurpracht die we in België (en buurlanden) hebben, maar niet meteen weten dat we hierover beschikken. Daarom is de voor mij onbekende streek tussen Aken en Maastricht een erg grote meevaller geworden. Net zoals de drie wandelingen die ik met Landschap VZW heb gedaan: twee keer georganiseerd via de Grote Oversteek en één keer met een aangekochte GPX.
Objectief gezien is dit wellicht mijn minst mooie wandeljaar sinds ik ben begonnen met wandelen, maar subjectief gezien wel de meest bijzondere. Wint ratio het van emotie of omgekeerd? Ik weet zelf niet wat voor profiel wandelaar ik ben en dat is misschien maar goed ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten