Het Coronavirus houdt België, Europa en zelfs de hele wereld in zijn greep en zelfs de meest evidente zaken zoals wandelen zijn plots niet meer zo evident om te doen. Om even te ontkomen aan mijn rol als kluizenaar ging ik alleen op stap in Mol waar ik wandelde langs verscheidene meren.
Meer zonder naam
Het startpunt van deze wandeling brengt me vlak bij een onbenoemd Mols meer waar het op deze zaterdag behoorlijk hard waait. De prille lentezon wordt overschaduwd door de strakke wind en ik besluit dan maar om toch een jas aan te doen. Een keuze die ik me zeker niet beklaag. Op het meer zwemmen een aantal vogels rond en het is een mooi moment om mijn fototoestel boven te halen. Het meer wordt vergezeld door bos en de eerste kilometers loop ik via dit bos langs de oevers. Het water is verrassend zuiver en het kenmerkende witte zand zie ik hier en daar opduiken.
Na ongeveer 2,5 kilometer stuit ik op de eerste bijzonderheid van deze wandeling. De Belgische firma Sibelco baat namelijk een zandgroeve uit waar het kwartszand haalt uit Molse bodem. Hoewel het winningsgebied in principe niet toegankelijk is, kruip ik over de aangelegde natuurmuur om een kijkje te nemen. Ik maak een panoramafoto, maar ik ga daarna terug naar beneden om op het juiste pad te blijven, letterlijk en figuurlijk. Aan de linkerkant bevindt zich het Quartz Experience Center, een educatief centrum opgericht door Sibelco dat vrij toegankelijk is.
Kanaal
Hoewel de Molse meren het centrale thema vormen voor deze wandeling, vind ik na vier kilometer een andere waterweg. Hier is namelijk het kanaal Bocholt-Herentals dat het nabijgelegen natuurgebied De Maat een nieuwe levensader aanbood. De droge Kempengrond kreeg via dit kanaal namelijk mineraalrijk water uit de Maas en deze combinatie ontpopte zich tot een voedzame bodem waardoor de schrale heide transformeerde tot weelderige weilanden.
De passage langs De Maat is niet erg lang, maar is misschien wel het mooiste stukje van deze wandeling. Er is een relatief grote diversiteit aan planten en in de nabij gelegen meren zie je een heleboel watervogels die hun eigen ding doen. Het is enorm ontspannen om langs dit stukje Molse natuur te wandelen.
Zilvermeerhaven
Met zoveel water in de buurt is het geen verrassing dat er een kleine haven is voor plezierboten. Deze boten kunnen via deze weg langs verscheidene kanalen varen. Om te wandelen is dit helaas minder leuk, want ik loop ruim een kilometer langs een drukke weg. Opvallend is dat ik plots een verlaten golfkarretje zie wat vlakbij het water staat. Is het onlangs gebruikt of niet? Wat staat het hier te doen? Twee vragen die door mijn hoofd vliegen, maar waar ik geen antwoord op kan bieden.
Vanaf kilometer 7,5 bevindt er zich een lang recht pad dat naar het recreatiedomein van het Zilvermeer gaat. Je kan hier vlak naast het meer lopen of langs een dreef. Helaas heb ik de verkeerde keuze gemaakt en stap ik langs de dreef waardoor ik het zicht van Noorse fjordenpaarden bijna moet missen. In Mol wordt er namelijk gebruik gemaakt van Noorse fjordenpaarden om graslanden en heide op een natuurlijke wijze te begrazen. Deze paarden bevinden zich aan de andere kant van het meer en kom ik dus op deze wandeling niet tegen.
Camping en domein
Bij mijn passage in deze dreef wandel ik de hele tijd langs de camping van het Zilvermeer en die is best wel groot te noemen. De natuur in deze omgeving is prachtig en ik begrijp heel goed waarom veel mensen naar hier komen om van deze natuur te genieten. Natuur maakt echter langzaam, maar zeker plaats voor menselijke bebouwingen wanneer ik bij het recreatiedomein van het Zilvermeer kom. De heide en bomen hebben nu definitief plaatsgemaakt voor vakantiehuisjes en wit zand.
Het wordt duidelijker dat het hier drukker is, want waar ik op deze wandeling af en toe mensen ontmoette, is dat hier veel meer het geval. Gezinnen trekken er samen op uit en een eenzame jogger haspelt een zanderig parcours af langs het meer. Ik zie hier eveneens enkele watervogels waaronder een troep ganzen van relatief dichtbij en dat is een mooi moment om de zoommogelijkheden van mijn fototoestel te ontdekken.
Conclusie
Dit is een relatief korte wandeling die het mooiste van de Kempen laat zien. Het zuivere water van de meren is een verademing ten opzichte van de vele vervuilde beken die je in Vlaanderen aantreft en het natuurgebied De Maat is op een zonnige lentedag een bron van leven en diversiteit. Daartussen is er nog de zandgroeve van Sibelco en zoiets zie je ook niet elke dag. Deze route is ongeveer tien kilometer lang, maar er bestaan ook langere alternatieven die langs nog meer meren gaan.
De route vind je terug op deze link.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten