Nu iedereen gedwongen thuis moet blijven de komende weken en misschien wel maanden, heb ik van dit weekend een tweedaagse wandeling gemaakt. De route voor deze zondag komt van originelewandelingen.be en gaat grotendeels door de voormalige bossen van De Merode, de adelijke familie die zijn verblijf heeft in Westerlo en tot 2006 een aanzienlijk deel van deze bossen bezat.
De kleinste gemeente
Vorig jaar ben ik bij mijn wandelingen in Wallonië door diverse kleine Waalse dorpjes gewandeld, maar ook Vlaanderen kent kleine dorpen. Deze wandeling begint in Varendonk en dit plekje was tot 1977 de kleinste gemeente in België. Na amper een paar honderd meter kom je een kleine kapel tegen waar vroeger (en uitzonderlijk ook nu) huwelijken werden voltrokken. Nu heeft deze kapel voornamelijk een symbolische betekenis.
Amper honderd meter na de Varendonkse kapel gaat het richting Varenbroek, een natuurgebied dat zijn naam heeft ontleend aan het gelijknamige dorp. Het is hier waar de Rode Laak langs de bossen kabbelt, maar je ziet deze beek slechts één keer opduiken in het begin bij een klein bruggetje. Varenbroek is één van de minder bekende natuurgebieden in de Zuiderkempen en het is dan ook opvallend rustig op deze erg zonnige zondag. Slechts één persoon kom ik tegen in dit broek dat tweeënzestig hectare groot is.
Hertberg
Ik verlaat het Varenbroek na 2,5 kilometer en het volgende natuurgebied dat op me wacht is de Hertberg dat in Herselt ligt. Voor het zover is wandel ik langs enkele verharde wegen die er rustig bijliggen. Het karakter van de Hertberg staat in schril contrast met dat van Varenbroek. Hertberg kent voornamelijk lange naaldbomen, lange dreven en veel wandelaars waar Varenbroek bestaat uit diverse boomsoorten, kleinere paadjes en veel minder bezoekers.
Hertberg wordt door de Diestsebaan in tweeën gesneden en het stuk voor de Diestsebaan kent nog enkele open landschappen, heide en ruigte. Dit is een landschap dat je niet vaak tegenkomt in de Kempen. Het stuk na de Diestsebaan is helaas eenheidsworst met voornamelijk naaldbomen (Grove den en Corsicaanse den) waar wandelaars langs kleine, verharde wegen en brede dreven wandelen. Het voelt voor mij aan als een verplicht nummer en dit is ook het meest drukke stuk van deze wandeling.
Helschot
Het derde natuurgebied dat mijn pad kruist op deze wandeling is Helschot. Dit is een bosreservaat van ongeveer zestig hectare groot en heeft ongeveer hetzelfde karakter als Varenbroek. De paadjes zijn een stuk kleiner, er zijn minder wandelaars en af en toe ligt er een gevallen boom op het pad. Hier moet ik nog het meest opletten voor de modder die maar al te graag aan mijn wandelschoenen blijft kleven. De afgelopen weken heeft het erg veel geregend en die neerslag heeft veel wandelpaden getransformeerd tot modderparcours. De zon is echter de laatste twee weken aan een inhaalbeweging bezig en gelukkig zijn veel plassen al verdwenen.
Literatuurfans zal het allicht opvallen dat Helschot heel erg hard gelijkt op Elsschot en dat is geen toeval. Alfons Jozef de Ridder kwam in zijn jeugd veel wandelen in dit gebied en wanneer hij zocht naar een pseudoniem als auteur was de keuze voor Willem Elsschot snel gemaakt. Vandaag kennen we Willem Elsschot als één van de meest gevierde auteurs in de Belgische literatuur.
De terugweg
Na zo'n negen kilometer zeg ik Helschot vaarwel en gaat het opnieuw richting Hertberg. Wat ik hier te zien krijg is ongeveer hetzelfde als wat ik eerder zag. Opvallend is wel dat er hier kleine heuveltjes zijn op een ander biljartvlak parcours. Dit zijn ijzerzandsteenheuvels die ontstaan zijn toen hier enkele miljoenen jaren geleden de Diestiaanzee was. Veel hoogteverschil moet je echter niet verwachten want het gaat van negentien meter hoog naar vijfendertig. Alpijnse toestanden zijn dit dus niet.
Het slot brengt me terug naar het Varenbroek en deze keer volg ik een pad langs de Rode Laak. De modder die ik hier aantref moet zeker niet onderdoen voor de modder van Helschot en er zijn zelfs een paar stroken bij waar ik goed moet opletten waar ik mijn voeten plaats. Er is zelfs een houten pad gebouwd om de voeten droog te houden en daar maak ik dan ook dankbaar gebruik van. Het laatste stuk gaat over enkele verharde wegen om terug naar de startplek te gaan.
Conclusie
In vergelijking met de wandelroute van gisteren heeft deze wandeling minder bezienswaardigheden, maar biedt het wel meer natuur. Dit is een wandeling waar je voornamelijk door bossen stapt met enkele andere landschappen zoals ruigte en open graslanden. De passages langs Varenbroek en Helsschot vind ik voltreffers, terwijl Hertberg minder op mijn enthousiasme kan rekenen omdat het eerder monotoon is. Een mooie wandeling als je de bosrijke Kempen wil ontdekken.
De route vind je terug op deze link.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten