Zaterdag 13 juli
Dat het niet alleen kommer en kwel is met het Noorse weer mag ik vandaag ervaren, want eindelijk lacht een goedgemutst zonnetje me toe op deze stralende dag. Dat is maar goed ook, want vandaag maken we een gemoedelijke wandeling door het Hjerkinn Kongsvoll Drivdalen Landskapsvernområde. Een hele mond vol voor alweer een magnifiek natuurgebied, dit keer een hoogvlakte waar grazende muskusossen de koude opzoeken en als bijkomend voordeel kan je ook genieten van mooie vergezichten. Hoogvlaktes hebben nogal eens de neiging om hoog te liggen en dat betekent dat de benenwagen de nodige hoogtemeters gaat afleggen, in dit geval meer dan vijfhonderd. Gids van dienst is een (voormalige) theaterstudent en dat merken we aan de uitleg die erg theatraal is. Dat is overigens als een compliment bedoeld want hij vertelt op een erg kleurrijke en geanimeerde manier over de lokale geschiedenis, het natuurgebied en uiteraard muskusossen. De wandeling zelf is niet erg moeilijk, maar verdient toch een beetje respect door een paar steile hellingen. 
De natuur is op deze hoogvlakte op het eerste gezicht misschien een tikkeltje minder spectaculair omdat de ruige bergen voornamelijk kale grasvelden herbergen. Toch is er een rijke diversiteit aan landschappen en planten te ontdekken als je je ogen uitwrijft. Alpijnse planten zijn volop in dit natuurgebied te vinden met als kleurrijke apotheose de wolfsklauw. De muskusossen zelf daarentegen bevinden zich op een gletsjer waar er nog een laatste restje sneeuw ligt. De zoektocht naar deze aan schapen verwante beestjes verloopt overigens niet zo gemakkelijk omdat ze zich op deze zonnige dag schuilhouden in de sneeuw. Bij elke gemaakte meter hopen we ze tegen te komen, maar het duurt toch ruim drie uur vooraleer ik ze te zien krijg. Zien is trouwens nogal een tamelijk groot eufemisme aangezien de muskusossen ettelijke honderden meters verder liggen. Met een overmaatse kijker kan ik ze bekijken, hoewel ook de zoomfunctie van mijn Samsung Galaxy een pixelbrij op het scherm tovert dat enigszins gelijkt op een muskusos. 
De tocht naar beneden verloopt een stuk sneller dan naar boven, al is het soms even zoeken naar de juiste weg bij de kleine paadjes. Deze dag staat niet in de annalen geboekstaafd als een absolute topdag, maar is wel een leuke afwisseling vergeleken met de meer actieve dagen op deze reis. Student Kobe besluit om deze avond en reis studentikoos af te sluiten en organiseert zijn eigen bonte avond. De zestien deelnemers worden in vier groepen verdeeld en voor het eerst krijg ik met mijn hoogstpersoonlijke groupies te maken. Fans of the Capsize King is namelijk één van de vier groepsnamen. Ik zal het maar als een eer beschouwen, zeker? In een heerlijk studentikoze avond mogen we liedjes van onze Spotifylist raden, Griekse goden opsommen, vijf minuten planken in de keuken en als kers op de taart mijn nu al fabelachtig val in het gletsjermeer naspelen. De hele avond lang wordt er gegierd, geroepen, gelachen en gedanst. Een geslaagde afsluiter voor de reis dus! Zondag 14 juli
De échte afsluiter vindt vandaag plaats, maar deze dag is toch wel overduidelijk de minste van de gehele reis. Deze dag staat namelijk in het teken van de terugreis naar Oslo en bijster veel staat er niet op de planning. Er zijn twee stops voorzien: eentje in Lillehammer en een andere bij Nordbytjernet. De eerste stop vindt rond de middag plaats bij Lillehammer waar wij de Olympische site bezoeken, al is dat misschien wat overdreven voor een plaats waar enkel de lange en korte schans staan voor het schansspringen. Hier werd ook de Olympische vlam aangestoken in februari 1994 toen deze Spelen begonnen. Hoewel we hier ruim een uur zijn, heb ik op een kwartiertje wel alles gezien. Een duizend treden tellende trap leidt de bezoeker naar het toppunt van de schansen, maar op deze dag ben ik een zweetdief en houd ik het rustig. Ik bekijk de schansen, de leefcontainers die hier staan en er is ook nog een klein souvenirwinkeltje. Dus ja, veel is er niet te beleven hier. 
Op weg naar de luchthaven maken we nog een laatste stop bij Nordbytjernet, een meer gelegen in het Noorse plaatsje Jessheim. Bij mooi weer is het hier aangenaam wandelen met een 2,4 km lange wandeling langs het meer, maar - tot werkelijk niemands verbazing - is het opnieuw slecht weer vandaag. Het is kiezen tussen in de regen wandelen of in een klein busje wachten en dan opteer ik toch voor het eerste. Hoewel dit bij zonnig weer allicht een mooi gebied is, kan ik het landschap van water en bos maar in beperkte mate waarderen. Ik denk dat het te wijten is aan de regenbui te veel op deze reis. Bij de luchthaven worden de twee gehuurde busjes achtergelaten voor de volgende groep die er opnieuw een dikke duizend kilometer mee mag rijden gedurende tien dagen. Reisbegeleiders Elisa en Arnoud worden terecht in de bloemetjes gezet, want buiten die ene keer dat Elisa totaal was verkeerd gereden op Rallervegen en die andere keer dat Arnoud ogenschijnlijk de achteras van een busje heeft verwoest door zijn kunsten als Formule 1-piloot hebben ze het beiden meer dan voortreffelijk gedaan! Ik kijk nu met veel heimwee terug naar deze mooie tien dagen in Noorwegen. Maar volgende keer toch graag met beter weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten