In het oog van de storm met Z33

Eigentijdse kunst. Hoewel ik van mezelf kan zeggen dat ik een ruime blik heb op kunst en cultuur heb ik toch weinig affiniteit met eigentijdse kunst. Vooral performance art is een kunsttak waar ik geen touw aan kan vastknopen. Vandaag ondernam ik een nieuwe poging met deze keer een bezoek aan Z33 in Hasselt dat zichzelf omschrijft als een huis voor eigentijdse kunst, ontwerp en architectuur. Ik bezocht de expo In the Eye of the Storm dat gaat over orkanen in het Caraïbisch gebied in Centraal-Amerika

Modern gebouw

Ik ben al vaak in Hasselt geweest waar het gebouw van Z33 pal in het centrum staat. Als voorbijganger ben ik hier al tientallen keren gepasseerd, maar het oubollig uitziende exterieur levert vooral negerende blikken op. Groot was dus mijn verbazing wanneer ik binnenstapte en een strak interieur aantrof met hoog plafond en een overwegend witte kleur. Dit ontwerp is te danken aan de Italiaanse architecte Francesca Torzo die verantwoordelijk was voor het nieuwe interieur na een renovatie en de bouw van een nieuwe vleugel. Hoewel het gebouw niet supergroot is, is door dit gebouw struinen één van de grootste kwaliteiten van dit museum. Een klein minpuntje bij het ontwerp vind ik de minimalistische invulling. Er zijn namelijk toch wel een aantal zalen, maar die worden amper ingevuld met kunstwerken zodat het toch wat leeg aanvoelt. 

Net zoals bij veel andere musea werkt Z33 op reservering en op de website kan je een tijdsslot reserveren. Dit zorgt ervoor dat het aantal bezoekers gering is en dat je rustig kan ronddwalen in het museum. De toegangsprijs van tien euro vond ik toch vrij stevig, zeker gezien een bezoekje maximum één uur duurt. Net zoals bij het Rubenshuis zaterdag vind ik dit toch te veel. Waar bij het Rubenshuis er best nog wel een redelijk aantal artefacten te zien waren, is het aantal kunstwerken in Z33 - op deze expo tenminste - wel bijzonder karig. De gemiddelde bezoeker zal er wellicht zo'n half uurtje over doen om alles te bezichtigen en zelfs dat is misschien nog te ruim geschat. 

Kunst met onleesbare K

De tentoongestelde werken zijn afkomstig van kunstenaars uit Caraïbisch gebied en zijn dus geïnspireerd op het vele orkaanleed dat dit gebied treft. Het grootste gedeelte van de collectie bestaat uit schilderijen en die zijn weer heerlijk abstract. Het bijgeleverde foldertje geeft wat meer info en legt uit waar je op moet letten. Bij de meeste schilderijen kan ik geen thema of motief vinden en is het moeilijk om te begrijpen wat juist de symboliek is. Niet dat ik deze werken iets tekort wil doen, maar het oogt allemaal nogal rommelig. Bij sommige andere stukken is er meer over nagedacht zoals bijvoorbeeld een weefgetouw dat door verscheidene kamers loopt. Het touw symboliseert het komen en gaan van zo'n storm en daar zit toch wel meer betekenis achter. Of het mooi is, laat ik in het midden... 

Op de bovenverdieping bevindt er zich een collectie van verschillende grote doeken dat weer uitnodigt tot een spelletje Ontdek het motief, maar in alle gevallen vruchteloos wordt afgerond door mij. In sommige van die doeken kan ik wel wat reliëf ontdekken en dan is het de kunst - pun not intended - om de technieken te ontdekken die de kunstenaar heeft gebruikt om zijn werk te vervaardigen. Het leukste gedeelte vond ik drie foto's die het leven tonen in het Caraïbisch gebied voor of na een orkaan. Wat mij betreft, zou zo'n expo een stuk interessanter zijn met straatfoto's in documentairestijl. Maar dan is het allicht geen eigentijdse kunst meer... 

Een beetje video

Om de collectie toch een interactieve toets te geven, zijn er ook verschillende video's te vinden die meer vertellen over orkaanweer en de destructieve gevolgen ervan. De eerste video is een minidocumentaire die gefilmd is op een chaotische manier (gekanteld, soms onderste boven) om zo hetzelfde gevoel te creëren als wanneer je in een orkaan bent. Wellicht met goede bedoelingen gedaan, maar het maakt het volgen van deze video onnodig complex. De tweede video bevindt zich op de bovenverdieping en is weer een meesterwerk in abstractie. Vijf personen beelden de impact van zo'n orkaan uit op een strand en één persoon symboliseert de orkaan terwijl de anderen noodgedwongen buigen. 

Op het einde van de bovenverdieping is er nog een aparte ruimte geweid aan een vaste expo die gaat over de schreeuw. Dit thema handelt over onderdrukte groepen die het moeilijk hebben in de maatschappij en dit wordt uitgebeeld in een aantal taferelen. Hier ben ik nog het langst gebleven want de constructie van drie schermen naast elkaar in een ruimte afgesloten met een rode doek was best wel apart. Het straalde een intiemere sfeer uit dan de eerder kille, witte lijnen van de rest van het gebouw. Maar ook hier geldt weer dat het verhaal erg abstract is en ik kon het eigenlijk niet volgen. 

Conclusie

Ik denk dat ik ondertussen toch moet vaststellen dat moderne, eigentijdse kunst niet voor mij is weggelegd. Met de beste zin van de wereld probeerde ik de motieven van deze expo te doorgronden, maar quasi altijd vond ik de werken te abstract. Natuurlijk is dit slechts één (tijdelijke) expo, maar bij andere expo's gaat dit meer dan waarschijnlijk hetzelfde zijn. Het gebouw zelf is leuk ontworpen, maar om daar nu tien euro voor te betalen...