Waar er bij nummers veertig tot en met eenentwintig nog wel eens wandelingen durven bijzitten die één of meerdere minpunten kennen, kan ik alle routes vanaf nummer twintig hartelijk aanbevelen. Dat wil niet zeggen dat deze wandelingen geen enkel nadeel hebben, maar wel dat deze routes consistent een hoog niveau halen en de wandelliefhebber zeker zullen plezieren.
Bij deze tien wandelingen zijn de buurlanden telkens één maal vertegenwoordig met uitstapjes vlak over de grens. Vooral de wandeling aan de Opaalkust is er eentje die je niet snel in België zal aantreffen. Ook IJsland doet een duit in het zakje met de laatste dag van de Laugavegur als vertegenwoordiger. De rest wordt opgevuld met wandelingen in eigen land waar de variëteit van ons klein kikkerlandje wordt getoond met wandelingen in Vlaanderen, de Brusselse rand en uiteraard Wallonië.
20. Tussen natte Leije en Hoge Heide
Bij Nederlandse wandelingen denk ik meteen aan het Zuid-Limburgse heuvellandschap, maar deze wandeling bewijst dat onze noorderburen ook in andere regio's over mooie wandelgebieden beschikken. Net over de grens met Nederland gaat deze twintig kilometer lange wandeling door bos, veengebied, beemden, heide en landbouwgebied. Een goed gevulde boterham dus voor een gezond wandeldieet. Ik voerde deze wandeling uit op een zonnige januaridag en dat leverde me een aantal fraaie plaatjes op. Vooral de laagstaande ochtendzon was een genot op deze dag. Het enige minpunt is de residentiële zone in Looienhoek waar het ongeveer anderhalve kilometer op verhard wegdek gaat. Voor de rest gaat dit wandelparcours quasi altijd over onverharde paden en dat is toch een grote meevaller!
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/tussen-natte-leije-en-hoge-heide-63730173
19. Opaalkust dag 2 Wimereux – Cap Blanc-Nez
Deze wandeling maakt onderdeel uit van
een tweedaags wandelweekend dat ik heb afgelegd aan de Opaalkust.
Deze regio rond Calais kenmerkt zich door de typisch witte
krijtrotsen die je ook aan de overkant ziet bij het Engelse Dover. De
eerste dag was letterlijk in het water gevallen met gietende regen en
zelfs storm, maar dat maakte deze tweede dag helemaal goed. In een
prachtig landschap van kust en duinen gaat het soms verbazingwekkend
avontuurlijk op en neer en beklom ik zelfs een aantal rotsen om me
een weg te banen naar de kust. Door het vele water zijn natte voeten
bijna onvermijdelijk en ook het strandzand durft wel eens in je schoenen
te kruipen. Een kleine prijs die je betaalt voor een wandeling die je
in België niet kan maken.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/opaalkust-dag-2-van-wimereux-naar-cap-blanc-nez-87919375
18. Het woud van Anlier
Het woud van Anlier is een uitgestrekt
woud in de provincie Luxemburg en kan je misschien wel een onontdekte
parel noemen in de Ardennen met een beetje zin voor overdrijving. In
de Ardennen worden er veel wandelingen aanbevolen in de omgeving van
Durbuy, Dinant, La Roche of Malmédy. Waarom deze regio ontbreekt, is
mij een groot raadsel want alles wat de Ardennen zo leuk maakt, vind
je terug op deze wandeling. De eerste vijf kilometer zijn wat
gewoontjes, maar daarna loopt de route van de ene beek naar de andere
en wordt er ook een klein stukje geklommen bij een – erg bescheiden
– kloof. Het mooiste gedeelte is misschien wel het stuk dat
parallel loopt met de GR151 dat verschillende beekvalleien opzoekt in
het fraaie loofbos van dit woud.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/het-woud-van-anlier-originele-wandelingen-68270061
17. Le Castelain in Sainte-Cécile
Bij een wandelweekendje in de omgeving
van het lieftallige dorpje Sainte-Cécile moest ik even wachten op
het avondeten en een frisse pint drinken op café zat er niet in door
de semi-lockdown die in april 2021 nog altijd van toepassing was. Om
de tijd te doden zocht ik op Wikiloc een korte wandeling op en dat
werd dit prachtexemplaar dat het gezegde kort, maar krachtig een
nieuwe definitie geeft. Het rotsachtige parcours van de Semois wordt
enkele kilometers gevolgd en de rotskammen die ik hier tegenkom zijn
een lust voor het oog, net zoals het uitkijkpunt halfweg deze
wandeling. De tweede helft van de wandeling volgt voor een stukje de
meanderende Semois en gaat daarna terug omhoog op een redelijk
venijnige helling. Ondanks de korte lengte een vrij gevarieerd
parcours!
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/wandeling-le-castelain-in-sainte-cecile-70798716
16. De Klosterroute rond Monschau
Vorig jaar ben ik één keer in
Duitsland geweest, maar dat werd wel een voltreffer. Het middeleeuwse
Monschau lijkt eeuwen te hebben stilgestaan in de tijd en is ook de
vertrek- en aankomstplek van de Klosterroute. De sterkte van deze
wandeling zit in het begin en het einde waar er door bos wordt gegaan
via twee rotsmassieven. De helling bij het begin bezorgde me in ieder
geval een stevig Ardennen-gevoel. Daartussen doet deze wandeling het
wat rustiger aan met passages langs velden en weilanden die
verscholen zitten in een heuvelachtig landschap en trekt de wandeling
ook langs het stuwmeer van Perlenbach. Als afsluiter kan je bijna
geen beter stadje bedenken dan Monschau door de zelden geziene
combinatie van gezellige drukte en middeleeuws decor.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/de-klosterroute-rond-monschau-74488651
15. Trage wandeling door Kiewit en Bokrijk
Eén van mijn meer recente exploten op
wandelgebied is deze wandeling door de Kiewit en Bokrijk. De titel
van deze wandeling heb ik bewust gedoopt tot trage wandeling
want deze route nodigt echt uit om volledig tot rust te komen. Daar
zijn diverse redenen voor, maar de grootste is wellicht de rust bij
de wijers. Wijers zijn kunstmatig gegraven (turf)putten die nu
zijn opgevuld met water en nu dus fungeren als vijvers. Als je je
buiten de platgetreden paden stapt, heb je de kans om helemaal alleen
te zijn bij één van deze wijers. Ook het arboretum is simpelweg een
fantastische plek om rustig te verkennen. Ook in de bloeiarme periode
van de herfst trok ik hier met een grote glimlach door al die
bomenpracht. Deze wandeling gaat wel door twee domeinen waardoor er
wat meer verharde wegen zijn op dit traject dan bij andere
wandelingen.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/trage-wandeling-door-kiewit-en-bokrijk-89269893
14. Van Lembeek tot Achter de Bergen
Expectations management is een
belangrijke tak bij project management om ervoor te zorgen dat
verwachtingen goed worden geleid en dat er geen onrealistische
verwachtingen worden gesteld door bijvoorbeeld gebruikers. Bij
wandelen word ik hier soms ook mee geconfronteerd en dat was het
geval bij deze wandeling. Ik had namelijk gelezen dat deze wandeling
toch wat tegenviel en ik begrijp echt niet waarom. Deze wandeling
weet op te vallen door de aanwezigheid van vele voetpaden, zeg maar
doorsteekpaadjes die gaan langs akkers en velden, maar soms ook langs
residentiële buurten. Op totaal onverwachte plaatsen komen is de
helft van het plezier bij deze wandeling. Daar worden nog een aantal
mooie plekjes aan toegevoegd zoals het Hallerbos, de kunstmatig
aangelegde hellingen van Derrière les Monts en het kasteel van
Braine-le-Chateau.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/van-lembeek-tot-achter-de-bergen-originele-wandelingen-71879964
13. Emstrur – Þórsmörk (Dag 4 Laugavegur)
De laatste dag van de relatief korte
Laugavegur-trekking was misschien wel mijn meest bijzondere ervaring
van de gehele week. De helft van deze route wordt bevolkt door een
eerder kaal maanlandschap van lavavelden, maar een onheilspellende
mist maakte deze ervaring wel heel bijzonder. In een Lord of the
Rings-achtig decor begaf ik me van paaltje naar paaltje om zo op de
juiste weg te blijven. Verdwalen in deze dichte mist is namelijk
zeker mogelijk. Toch is deze wandeling nog vrij divers met een niet
te onderschatten bergafdaling door mul zand, een rivieroversteek door
sterk stromend water en het groene slot van de Laugevegur. Bos, mos
en andere planten bezorgen het einde van de Laugavegur een groen
tintje dat je niet verwacht op deze ruige trekking
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/day-4-laugavegur-emstrur-thorsmork-82394926
12. De middenloop van de Hermeton
Vraag de gemiddelde Vlaming of hij de
regio le Pays des Vallées kent en hij zal meer dan waarschijnlijk
het antwoord schuldig moeten blijven. Het is in deze regio vlakbij de
Franse grens waar de Hermeton stroomt en ook in 2020 maakte ik hier
een erg leuke wandeling. Mijn wandeling in 2021 is ook een schoonheid
geworden dankzij de talrijke veld- en graswegen die naast de Hermeton
lopen. Het groene valleilandschap is geen typisch Ardens zicht en dat
maakt deze wandeling anders dan andere wandelingen. Dat wil overigens
niet zeggen dat het bos afwezig is, want in het midden staat er een
stevige beklimming geprogrammeerd die door het bos gaat. Ook de
mooiste passage van de dag loopt door een verwilderde vallei waar een
plaatselijke beverfamilie de Hermeton buiten haar oevers doet treden.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/de-middenloop-van-de-hermeton-originele-wandelingen-69493659
11. De Semois en zijbeken
De regio van de Semois vind ik samen
met de Hoge Venen de mooiste streek van België en het is dan ook
geen verrassing dat wandelingen in deze streek goed scoren bij mij.
Deze wandeling is afkomstig van Originele Wandelingen (net zoals
nummers twaalf, veertien en achttien) en bezoekt voornamelijk de
wilde beekvalleien die vlakbij de Semois liggen. De vallei van de
Sautou is overgroeid en het vergt soms wat kunst- en vliegwerk om
deze vallei te kruisen. Dat kan ook gezegd worden van een wel erg
stevige klim op een heuvelflank die me brengt naar een prachtig
uitzichtpunt dat over de Semois kijkt. Daartussen wacht er nog een
rotsachtig pad dat naast de Semois loopt. Het meest verrassende
landschap tref je aan bij het begin waar voornamelijk velden en
glooiende hellingen het zicht domineren. Een avontuurlijk getinte
wandeling die dus kalm begint, maar daarna uitpakt met wat wildere
stukken.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/de-semois-en-zijbeken-originele-wandelingen-70895435
Geen opmerkingen:
Een reactie posten