België boven! Of toch tenminste in dit lijstje, want maar liefst zes van mijn wandelingen in deze top tien zijn van vaderlandse bodem. Dat heeft niet alleen te maken met de kwaliteit van de wandelingen - die zijn zonder meer goed te noemen - maar ook met de periode waarin ik deze wandelingen deed. Deze wandelingen dateren uit de eerste helft van 2024 en ik had dan de wandelmicrobe goed te pakken! De ene mooie wandeling werd opgevolgd door een nog mooiere wandeling. De Ardennen zijn naar goede gewoonte mijn meest geliefde regio om mooie wandelingen te maken in België, maar ook nabij de Frans-Belgische kust is het erg mooi wandelen. De allereerste plaats is echter weggelegd voor een wandeling in Australië. Dat mag geen verrassing heten, want maar liefst tien wandelingen van deze top dertig zijn afkomstig van down under, waaronder dus het mooiste exemplaar van 2024.
10. Stationsstapper Hamoir - Barvaux (GR57)
Sombere periodes of niet, een mooie wandeling kan je maken op elk moment van het jaar. Dat bewijst deze wandeling, want in een ietwat triestige periode begin februari waar het landschap is bedolven onder een gapende leegte van groen en kreunt onder een dikke speklaag van modder weet deze wandeling me te betoveren. De GR57 volgt lange tijd de Ourthe en deze route bezoekt misschien wel de mooiste plekjes van de Ourthevallei. Diep verscholen grotten worden even later opgevolgd door krappe paadjes langs de Ourthe en onverwachte momenten zoals een wel erg pittoreske beekvallei bezorgen deze route een gouden randje. Het mooiste stuk van deze wandeling is toch wel een bloemenpad waar erg veel bloemen en planten groeien. Of dat vermoed ik tenminste, want in februari groeit er uiteraard bijna niks. Maar zelfs dan is dit een heerlijk pad om door te stappen. De enige domper bij dit wandelfeest is een brug die is weggespoeld bij de overstromingen in 2021. Daarom duurt deze wandeling langer dan voorzien. Bewust overigens, want deze wandeling is zo goed dat ik er met plezier acht kilometer aan heb toegevoegd en dat zegt toch wel heel veel over hoe goed deze wandeling is!
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/stationsstapper-hamoir-barvaux-gr57-160112319
9. Trolltunga
Iconischer dan dit wordt een wandeling niet. Trolltunga wordt samen met andere legendarische dagwandelingen zoals de Tongariro Crossing genoemd als één van de mooiste wandelingen op deze planeet. En de Trolltunga is inderdaad iets heel bijzonder. Het adembenemende uitzicht over het fjord is één van die dingen die je absoluut moet gezien hebben. Het is echter wel heel toeristisch, dus dat betekent dat ik een portie geduld moet uitoefenen wanneer ik op gevoelige plaat word vastgelegd bij dit uitzicht. Maar de weg er naartoe is de échte reden waarom je deze wandeling doet. Een landschap van gletsjermeertjes, sneeuw, ijs, rotsterrassen, alpijnse vegetatie en bossen vergezellen mij waarbij talloze uitkijkpunten over het fjord me tientallen keren doen stoppen. Het begin is overigens een goede fitnessoefening, want bij de eerste vier kilometer gaat het wel heel erg steil omhoog. Tussen de zweetbuien en uitrustbeurten door kan ik het bosrijke gebied bij het begin rustig in me opnemen en daarom vind ik dit misschien wel het mooiste stuk van deze wandeling. De reden waarom deze route niet nog hoger scoort, is toch wel omdat het op den duur toch wel erg veel van hetzelfde is.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/trolltunga-181744742
8. Roy's Peak (Wanaka)
Nieuw-Zeeland kent sinds het begin van dit millennium een gigantische hausse in toerisme en dat heeft het in niet geringe mate te danken aan de populariteit van Lord of the Rings filmtrilogie. De locaties van deze films spreken tot de verbeelding en alle scènes zijn opgenomen in Nieuw-Zeeland. Enkele van de mooiste locaties in LotR zijn opgenomen in de buurt van Wanaka en als je dan een piek kan beklimmen die een fantastisch 360 graden panorama biedt over deze omgeving dan weet je dat je met iets uniek te maken hebt. De wandeling naar de top en terug is overigens weinig bijzonder: over een goed onderhouden weg zigzagt het pad naar boven in een omgeving die eerder kaal oogt. Gaandeweg worden de vergezichten steeds spectaculairder met als opus magnum toch wel de top waar ik de mooiste panorama's zie die ik ooit op mijn netvlies heb mogen ontvangen. Samen met de ryolietbergen van Landmannalaugar is dit het mooiste decor dat ik ooit heb mogen ervaren. En ja, als je dan 1300 meter omhoog moet stappen over een eerder monotoon parcours is dat een kleine prijs om te betalen. Je wil overigens wel een beetje zon wanneer je aan de top bent, want met een bewolkte hemel gaat de charme van deze omgeving helaas grotendeels verloren.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/roys-peak-wanaka-157559173
7. Stationsstapper van Aywaille naar Spa (GR15) in de sneeuw
Wanneer het een beetje sneeuwt heeft wandelend Vlaanderen de neiging om - liefst totaal onvoorbereid - de Hoge Venen bijna letterlijk plat te lopen, terwijl er zoveel andere mooie plaatsen zijn om rustig door de sneeuw te wandelen. Het summum hiervan is misschien toch wel deze stationsstapper tussen Aywaille en Spa met de Ninglinspo als kroonjuweel. De Ninglinspo staat - onterecht - geboekstaafd als de enige bergrivier van België omdat het over een tweetal kilometer zo'n 250 meter naar beneden dendert in de meest kronkelige bochtjes die je kan bedenken. Normaal gezien wordt deze plek overrompeld door wandelaars, maar in de sneeuw zijn het slecht enkele durfals die geen schrik hebben om onderuit te gaan in de sneeuw. En onder een wit sneeuwtapijt is deze plek misschien net dat tikkeltje mysterieuzer dan anders. Serener sowieso door het acute gebrek aan mensen. Maar toch geniet ik stiekem meer van het eindstuk in Spa waarbij ik het beekje Géronstère volg en het sneeuwlandschap is hier net dat tikkeltje fraaier in mijn ogen. De hoge notering van deze wandeling heeft het dus in grote mate te danken aan het sneeuwlandschap, maar ook anders is deze wandeling een echte aanrader.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/stationsstapper-van-aywaille-naar-spa-gr15-in-de-sneeuw-158680299
6. Baraque Michel – Eupen
Het leuke van wandelen is toch om mooie, nieuwe plekjes te ontdekken en daar krijg ik volop de kans toe bij deze wandeling die wordt ingericht door Landschap VZW. Dit is een natuurorganisatie die allerlei uitstapjes regelt waaronder de Grote Oversteek, een reeks van wandelingen tussen 7 en 34 kilometer in de Hoge Venen. Ik ben al regelmatig in de Hoge Venen geweest, maar uiteraard ken ik niet alle paden. Dat wordt snel duidelijk bij deze wandeling waar de meeste paden onontgonnen wandelterrein zijn voor mij. En dan is het een ontembaar genoegen om nieuwe locaties te verkennen zoals de wilde natuur die zich bevindt bij het beekje Helle en het bos van Herzogenhügel. Hier stuit ik op drassig laagveengebied en een vlonderpad dat me naar de mooiste stukjes van de Helle brengt. Enkel dit stuk benoemen als het mooiste gedeelte van deze wandeling is andere locaties onrecht aandoen, want ook die zijn vaak van een onovertroffen schoonheid. Vergezichten, beekjes met dito beekvalleien, bergpaadjes, brede dreven in het bos, er is zoveel te zien en te doen op deze wandeling zodat het schier onmogelijk is om alles te benoemen. Een erg diverse wandeling dus en dat is ook de reden waarom deze route zo hoog scoort bij mij.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/baraque-michel-eupen-171550329
5. Stationsstapper De Panne - Nieuwpoort via GR5A
In Ierland heb ik ooit eens elf kilometer aan een stuk op strand gewandeld. Lekker ontspannend, maar eigenlijk is dat best wel saai want zo heel veel diversiteit is er niet te beleven op zo'n strand. Je hebt uiteraard de zee, maar het mulle zand maakt stappen lastig, de wind waait weelderig, zandkorrels vullen de schoenen en een oneindig ogend strand lijkt steeds verder te dijen. Dat het weldegelijk anders kan, bewijst dit parcours dat behoort tot de mooiste duinenlandschappen van België en misschien wel Europa. De duinen in de buurt van De Panne zijn namelijk gezegend met fraaie flora zoals duinvegetatie, bosbloemen zoals boshyacinten en graslanden gevuld met zeldzame planten. Toch zijn het de duinen - en in het bijzonder de duinpannen - die deze wandeling kleuren. Tussen De Panne en Nieuwpoort ga ik van het ene mooie duingebied naar het andere en - in tegenstelling tot in Ierland - krijgt saaiheid hier geen enkele kans. Integendeel, als je door alle Vlaamse verkavelingsdrang kijkt, ontdek je één van de meest diverse en pure kustgebieden van West-Europa.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/stationsstapper-de-panne-nieuwpoort-via-gr5a-168192885
4. De epiek van de Ardennen rondom Stavelot
Trailruns zijn eigenlijk ook een goede inspiratiebron voor wandelingen. Op de website van Extratrail vind ik deze zwarte route van ongeveer veertig kilometer die de omgeving van Stavelot verkent en wat ben ik toch weer een heleboel prachtige dingen tegengekomen op dit traject. Enkele dingen kende ik al zoals de naar Belgische begrippen vrij stevige klim in de buurt van Coo wat plaatselijk is omgedoopt tot
vertical track en dat klopt toch wel. Het uitzicht dat me met een beetje zinsverbijstering in Canada doet wanen, maakt het er alleen maar mooier op. Maar het zijn toch wel de onbekende paadjes die warme herinneringen oproepen bij deze wandeling. Bij het verborgen bergbeekje Le Majiru loopt er een singletrack paadje dat sportiviteit combineert met natuurpracht. Ook een verborgen beekvallei met een vrij drassig paadje baadt in natuurschoon en het mooie is dat ik hier helemaal alleen ben omdat het zo verstopt is. Alleen, maar nooit eenzaam is eigenlijk een slagzin die geldt voor de gehele wandeling waar ik dikwijls alleen dwaal over enkele van Belgiës mooiste wandelpaden. Veertig kilometer lang en nagenoeg geen minpunten, dat gebeurt niet vaak!
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/de-epiek-van-de-ardennen-rondom-stavelot-169246798
3. Discovering the Enchanting Rain-soaked Trails of the Blue Mountains
De Belgische hegemonie wordt even onderbroken voor een Australisch uitstapje en wat voor één! De Blue Mountains hebben hun naam te danken aan de vele eucalyptusbomen in dit tijdelijke regenwoud die een blauwe waas uitscheiden wanneer het warm is. Bij mijn bezoekje heeft dit gebergte echter een identiteitscrisis en gaan ze als Grey Mountains door het leven omdat het zo bewolkt is en hard regent. En wat ben ik daar toch blij om! Het geeft de Blue Mountains een mystieke atmosfeer die de stilte omarmt aangezien er geen andere wandelaars op pad zijn. Een mist dringt door het bos, druppels sijpelen van de bladeren, plassen reflecteren het bladerdak van de bomen, kleine waterlopen ontstaan langs de rotsen: het lijkt alsof een klein sprookje ontwaakt voor mijn ogen. Indrukwekkende vergezichten zijn er niet en ik begrijp dat meeste wandelaars liever een stralend zonnetje hebben met een blauwe hemel, maar geloof me als ik zeg dat de natuur misschien nog mooier is als je melancholie toelaat in je belevenissenwereld.
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/turpentine-tree-vanaf-katoomba-186977845
2. Het allerbeste van de Hoge Venen in één wandeling: van Signal de Botrange naar Spa
Hoeveel hoogtepunten tellen de Hoge Venen? Letterlijk een heleboel, want al de hoogste toppen in België bevinden zich in deze regio. Figuurlijk ook een hele hoop en veel daarvan zijn te vinden op deze zelf ontworpen route. Met bijna 43 kilometer is het een echte mammoetstapper geworden, maar de wandelaar krijgt er dan ook bijzonder veel voor terug. Na amper twee kilometer ploeter ik langs boomwortels naast een wild stromende beek die nog niet zo lang geleden buiten haar oevers is getreden, een uur later zie ik de mooiste waterval van België (die van Bayehon) en opnieuw een uur later bevind ik me in een regelrechte canyon waar ik het spektakel van deze kloof alleen voor mij heb. En dan heb ik slechts vijftien kilometer gedaan! Daarna volgen er nog andere mooie stukken - zoals de veel te drukke Höeghne - elkaar in sneltempo op waardoor de dichtheid aan natuurmonumenten ongeëvenaard is voor een Belgische wandeling. Wel zit er een wat saaier stuk in bij een RAVeL-weg die lang rechtdoor gaat, maar dat wordt daarna ruimschoots gecompenseerd door een waarlijk prachtig vlonderpad bij de venen van Malchamps om vervolgens af te sluiten bij de Géronstère die ik vijf maanden na mijn eerste passage nu sneeuwvrij is.
Link:https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/het-allerbeste-van-de-hoge-venen-in-een-wandeling-van-signal-de-botrange-naar-spa-170434201
1. King’s Canyon: A Symphony of Light and Stone
Woestijnen zijn zelden een decor voor prachtige wandelingen, maar de Rim Walk in King's Canyon bewijst dat het ook anders kan. Deze kloof in het midden van de Australische Outback onderscheidt zich door talloze facetten. Zaken zoals hemelse vergezichten, wellustig gevormde kliffen en avontuurlijke paadjes tref je wel meer aan in woestijnkloven. Wat deze wandeling anders doet, is een groene oase die als een levensader door deze kloof stroomt. Een totaal onverwachte oase van groene bomen, kabbelende beek en idyllische plas die omringd is door rotswanden wordt toepasselijk de
Garden of Eden genoemd. Het groen van deze kleurrijke vegetatie staat in schril contrast met het toch ook wel aantrekkelijke rood van de rotsen. Wanneer ik 's ochtends aan deze wandeling begin en een verlegen ochtendzon haar rode, zachte gloed uitademt op de al even rode rotsen krijg ik een scharlaken spektakel te zien dat ik nog nooit eerder heb mogen aanschouwen. Het is echt een symfonie van licht en rots zoals ik deze wandeling heb gedoopt. Wanneer de zon inmiddels hoog aan de hemel staat, is het surrealistische rotslandschap dat doet denken aan honinggraten en bijenkorven de ster van deze wandeling. Die is met slechts zeven kilometer vrij kort, maar wel één van de mooiste die ik ooit heb gedaan!
Link: https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/petermann-188454322
In 2024 heb ik geen trekkings gedaan, maar daartegenover staat dat ik enkele van mijn mooiste dagwandelingen tot dusver heb gedaan. Of het nu Nieuw-Zeeland, Noorwegen of Australië is, in alle landen heb ik genoten van het licht, natuur en wildlife dat daar te vinden is. Dan maak ik onmiddellijk voor mezelf de bedenking dat de beleving van zo'n wandeling erg subjectief is. Want wat is nu mooier: het rood van een woestijn of een grijs gletsjermeer dat omringd is door blauwe fjorden? Zoveel hangt af van andere factoren dat het eigenlijk onzinnig is om zo'n lijstje te maken. Toch bestaat er het menselijk streven om alles in getallen te gieten en ook ik kan dit niet onderdrukken. Of een wandeling nu op plek twee, vijf of zeven staat, maakt eigenlijk weinig uit. Van elke route die hier staat vermeld, heb ik oprecht genoten. Met zes noteringen doet ons kleine landje het overigens best goed bij mij terwijl ik toch wel al veel wandelingen heb gemaakt in Vlaanderen en Wallonië. Het toont aan dat er nog veel te ontdekken valt in het land van Rubens en Sax en dat is maar goed ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten