Als een wandeling wordt aangekondigd als de mooiste wandeling van België zijn de verwachtingen meteen gesteld en moet een wandeling wel een heleboel fraais bieden. De wandeling via Frahan en Rochehaut voldoet echter zonder meer aan deze verwachtingen en biedt een mooie combinatie van panorama's, idyllische dorpjes, zware beklimmingen, rotstoppen en als pièce de résistance een laddertjeswandeling als afsluiting. Een gevarieerd en onderhoudend programma dus!
Petit comité
De GR16 is een langeafstandswandeling van ruim tweehonderd kilometer, maar het mooiste van de GR16 wordt in deze wandeling opgenomen. Ik start zelf bij de kerk van Poupehan, maar veel parkeergelegenheid is hier wel niet. Het is een klein kerkje waar vlakbij een klein parkeerterrein is gelegen waar normaal gezien niet veel auto's staan. Je kan ook bijvoorbeeld starten in Frahan of Rochehaut, maar daar is het wel een stuk toeristischer. Poupehan is nochtans een beroemde plek, want in de jaren tachtig hadden Wilfried Martens en Fons Verplaetse een petit comité opgericht om een economisch plan uit te dokteren om de dalende Belgische economie terug aan te zwengelen. Dit leidde in 1982 tot de devaluatie van de Belgische frank en andere ingrijpende maatregelen.
De route verloopt in het begin vrij rustig met een eerder vlak parcours - dat soms klimt en daalt - naar de Passerelle de Frahan. Dit is een fraaie brug die Poupehan verbindt met Frahan over de Semois. Het blijkt dat de Semois redelijk laag staat en dit is een mooie gelegenheid om foto's van de Semois te nemen. De eerste beginkilometers bieden overigens ook een onverwachte bloemenpracht. In de bermen zijn er namelijk veel mooie bloemen te zien met op de achtergrond een rustig kabbelende Semois. Bij de oversteek richting Frahan zie ik de eerste toeristen opduiken die de pittoreske voetgangersbrug komen bezichtigen.
Heuvelkam
Het bezoekje aan Frahan is maar van kortstondige duur, want al gauw volgt er een stevige beklimming richting Crêtes de Frahan. Dit is een heuvelkam waar je langs enkele rotsen klimt. Het gaat hier dus om een rotsachtig parcours, dus soms wordt de wandeling hier wel iets technischer of smaller dan op andere plaatsen. Dit wandelpad werd in de jaren twintig van de vorige eeuw aangelegd door Touring Club en biedt na enkele tientallen meters klimmen een mooi panorama over Frahan. Daarna gaat het opnieuw naar omhoog en klim je via enkele trappen op mooie rotstoppen waar je een mooi overzicht hebt van de gehele omgeving. Bij de rotsen staan er geen hekken, dus voorzichtig zijn, is hier de boodschap.
Daarna gaat het terug naar beneden richting een grote camping en dient zich weer een nieuwe heuvelkam aan, maar deze keer naar het dorpje Alle. Dit vind ik persoonlijk het zwaarste stuk van de wandeling want deze helling is relatief steil met een abrupte stijging van ongeveer honderdvijftig meter over kronkelende paadjes die amper een meter breed zijn. De klim is best wel vermoeiend, maar door de geringe breedte van het pad let ik nog meer op dan anders. Anderzijds is het wel een technische passage en biedt het voor een wandelaar meer uitdaging dan een regulier Ardennenpaadje.
Toeristen aan de Semois
Na ruim de helft van de wandeling beland ik in het dorpje Alle en worden de hoogtemeters ingewisseld voor (kleine) afdalingen en platte wegen. Alle wordt in tweeën gedeeld door de Semois en wordt overspoeld door toeristen. In kleine cafeetjes en restaurantjes zie ik een heleboel toeristen die genieten van het rustige weer en op adem komen van een wandeling. De Semois is hier op z'n breedst, maar verhuurders van kajakken kennen slechte tijden. Het water in de rivier staat namelijk zo laag dat kajakken (bijna) niet meer mogelijk is.
De kilometers die nu volgen zijn zowel letterlijk als figuurlijk het laagtepunt van deze wandeling, want ik wandel nu grotendeels naast een redelijk drukke weg richting Rochehaut. Er is amper een berm voorzien, dus daarom ben ik genoodzaakt om op de weg te wandelen. Auto's durven hier wel eens gretig komen aan te rijden, dus is het raadzaam om op te letten voor capriolen van (sommige) wegpiraten. Na ruim dertien kilometer wordt de klim richting Rochehaut ingezet en beland ik opnieuw in het bos.
Mooiste uitzicht van België
De klim naar Rochehaut is vrij stevig, maar gaat eerder gestaag naar omhoog waardoor het gemakkelijker te doen is dan de hellingen rond Frahan die toch een stuk steiler zijn. De wandeling maakt hier een lus terug en het is mogelijk om terug naar rechts te gaan richting La Passarelle de Frahan. Het doel is echter om helemaal naar boven te klimmen waar er bij Rochehaut een fenomenaal uitzicht wacht op Frahan. Dit is volgens mij het prachtigste panorama van België want Frahan wordt op een schilderachtige manier omringd door de vallei van een meanderende Semois met aan weerszijden het Ardense woud.
Veel andere toeristen zijn deze mening ook toegedaan, want er zijn een hoop personen die uitgebreid de tijd nemen om dit schouwspel op gevoelige plaat te leggen. Uiteraard neem ik ook de nodige tijd voor een fotostop. Daarna brengt de wandeling me door het dorpje Rochehaut dat nog meer dan Alle wordt overrompeld door toeristen. Een ruime kilometer door Rochehaut brengt me naar het bordje "Niet voor gevoelige personen". Dit is de laddertjeswandeling van deze route en dit slotstuk geldt dan ook als pièce de résistance.
Laddertjeswandeling
De vertaling van het bordje kan je niet echt gelukkig noemen, maar duidt wel aan dat dit gedeelte gevaarlijk is. Zo gevaarlijk zelfs dat hier al een dode is gevallen. Matthieu Lallemand organiseerde hier zijn allereerste wandeling in de buurt, maar kwam jammer genoeg hier ook om het leven bij één van de gevaarlijke passages hier. De paadjes hier zijn kronkelender en nauwer dan ooit tevoren en mijn afdalingen gaan best spectaculair naar beneden. Voor mij is het dan zaak om elke boom of struik op mijn weg vast te klampen om zo gecontroleerd en op een kalme manier te dalen. Ik doe deze wandeling met de wijzers van de klok mee en dat betekent dat ik voornamelijk daal. Op deze half bewolkte dag heb ik geen last van gladde stenen, maar dit is niet een stuk dat je wil doen als het regent of juist hard heeft geregend. Dan wordt de rotsachtige ondergrond veel te glad.
Dit is het meest technische stuk van de gehele wandeling en daarom ook het meest uitdagende gedeelte. De voortgang is traag, maar het hoogteverschil valt al bij al nog goed mee. Het is dus niet echt vermoeiend, maar ik moet echt wel opletten waar ik mijn voeten zet. Een laddertje naar beneden klimmen met rugzak is moeilijker dan gedacht omdat deze laddertjes zijn uitgerust met een kleine omheiningen die een valpartij moeten beletten. Het moeilijke gedeelte duurt ongeveer anderhalve kilometer en daarna dient zich een stuk vals plat aan waar de terugkeer naar Poupehan wordt ingeleid.
Conclusie
Het predikaat van mooiste wandeling van België is niet gelogen en dit is absoluut een wandeling die je als Belg wil gedaan hebben. Het parcours is met zijn verschillende steile hellingen absoluut geen lichtgewicht, maar je wordt wel beloond met prachtige uitzichten, technische passages, gevarieerde omgevingen en gezellige dorpjes.
De route vind je terug op Routeyou en ik deed er net geen zes uur over om de ruim achttien kilometer af te leggen. Het is aangeraden om je eigen lunchpakket mee te nemen, maar je komt in zoveel dorpjes dat je ook gemakkelijk daar iets kan eten of drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten