In januari ben ik op vakantie geweest naar Antarctica en sindsdien was het toch weer drie weken geleden dat ik de benen gestrekt had voor een wandeling. Een leuke wandeling om de beenspieren terug in te werken was volgens mij de grenswandeling in de Dommelvallei die ik gevonden heb op de website van originelewandelingen.be. Deze wandeling is ongeveer twintig kilometer lang en gaat door het natuurgebied van Het Hageven in België en Plateaux in Nederland. Samen is dit goed voor ruim zeshonderd hectare wandelplezier.
Vogels spotten
Het bezoekerscentrum De Wulp vormt het startpunt voor deze wandeling en toen ik er omstreeks tien uur arriveerde was de parking gevuld met een paar auto's. Toen ik een aantal uren later terugkwam, was de parking volledig volzet. Het moge wel duidelijk zijn dat dit een populair wandelgebied is. De voornaamste reden waarom deze plek zo enthousiast bezocht wordt, is de aanwezigheid van venen en plassen waar veel vogels verblijven. Na amper een kilometer trof ik een eerste vogelkijkhut aan waarin verschillende afbeeldingen van vogels stonden die je in de buurt kan vinden. Ook de fotogenieke ijsvogel zit hier en ik heb een glimp kunnen opvangen wanneer deze gevleugelde visser in het water dook.
De eerste kilometers word je als wandelaar voornamelijk omgeven door venen, plassen en duinen en af en toe een strookje bos. Het is een omgeving die je in Vlaanderen niet vaak aantreft en daarom zeker gekoesterd moet worden. Zeker omdat hier ook een grote biodiversiteit zit bij zowel planten als dieren. Tijdens deze zachte winterdag zag ik verscheidene watervogels zoals reigers, eenden, watersnippen, futen en ganzen. Dit is dus met andere woorden een ideale locatie om vogels te spotten. Vorige week heb ik een nieuwe camera gekocht, de Panasonic Lumix DC-FZ82. Dit is een superzoom die tot zestig keer kan inzoomen en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt om enkele watervogels op gevoelige plaat te leggen.
Langs de Dommel
Even later is er ook een tweede vogelkijkhut die als een kleine toren is gebouwd. Hier heeft men een beter overzicht van de omgeving en het is mogelijk om in alle richtingen te kijken. De vogels zitten echter wel heel erg ver weg, maar anderzijds worden ze op deze manier ook niet gestoord. Dan volgt naar mijn mening het mooiste deel van deze wandeling en is het een oase van rust als ik door venen, heide, duinen, turfgebied en bossen wandel. Er zijn wel een heleboel andere wandelaars, maar dat stoort de rust geenszins. In dit gebied zijn er ook enkele grote grenspalen aanwezig die verraden dat je de grens oversteekt naar Nederland.
In Nederland ga ik eerst via enkele verharde wegen, maar al gauw wordt koers gezet richting Dommel die al kronkelend deze wandeling opfleurt. Op dit stuk zijn er heel wat graslanden die afgescheiden worden door prikkeldraad. Dat betekent dat er redelijk veel opstapjes gedaan moeten worden om over deze prikkeldraad te stappen. Niet erg handig, maar wel begrijpelijk aangezien koeien en paarden niet zomaar los kunnen rondlopen. Op deze zaterdag zijn er ook veel (jongere) kajakkers die hun kunsten etaleren op de Dommel. Een bruggetje aan de Peedijk vormt een keerpunt van deze wandeling en daar zijn toch redelijk wat ouders die hun kinderen hier afzetten om te kajakken.
Wat saaier
De laatste acht kilometer van deze wandeling is helaas een stuk minder geslaagd en gaat voornamelijk over trage wegen, velden, akkers en bossen. Volgens de beschrijving op originelewandelingen.be lijkt de tijd hier stil te staan, maar de waarheid is dat ik dit soort beelden al meerdere keren op mijn wandelweg ben tegengekomen: in de Ardennen, maar ook in de West-Vlaamse duinen. Hoewel het hier rustig toeven is, is deze omgeving niet de reden waarom je in de Dommelvallei wil gaan wandelen.
Bij het laatste deel wordt terug een lus gemaakt, maar voor het zo ver is, komt er nog een avontuurlijk tintje aan deze wandeling. In dit stuk wordt er namelijk gebruik gemaakt van een ietwat verlaten pad wat niet vaak wordt bewandeld en dan is het goed zoeken naar de juiste weg door het hoge riet. Net wanneer ik denk om de lus te kunnen vervolledigen, is er een gracht met water die daar een stokje voor steekt. Er zit dan niks anders op om over de gracht te springen, maar voorzichtigheid is toch wel geboden hier. De laatste anderhalve kilometer gebruik ik dezelfde weg als vier uur geleden toen ik diezelfde wandeling begon.
Conclusie
Het natuurgebied van Het Hageven en Plateaux heeft me aangenaam verrast en is een paradijs voor vogelspotters en weet te imponeren met zijn prachtige venen en heide. Het is dan ook geen verrassing dat hier veel wandelaars komen, want dit is een erg mooi gebied om te wandelen. Deze wandeling was echter te lang aangezien na kilometer twaalf het saaier stappen was over voornamelijk velden, bossen en akkers. Toch is dit een aanrader om te doen, hoewel ik de wandeling zou beperken rondom het vengebied.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten