De Müllerthal Trail in Luxemburg

Het wandeltoerisme in het Groot-Hertogdom Luxemburg kende een dip bij het begin van de 21ste eeuw en daarom werden verschillende initiatieven opgericht om dit effect om te buigen. Trails zoals de Eislek Trail, Lee Trail en vooral de Müllerthal Trail werden boven het doopvont gehouden om het wandeltoerisme nieuw leven in te blazen. Van dit trio spreekt de Müllerthal Trail wellicht het meest tot de verbeelding dankzij de regio van Klein-Zwitserland. Deze regio dankt zijn naam aan de mooie rotsformaties en pittoreske landschappen die doen denken aan de Zwitserse Alpen, maar dan in miniformaat. En meer reden heb ik als wandelliefhebber niet nodig om af te zakken naar de omgeving van Echternach en aanpalende dorpjes.

In een verlengd Paasweekend heb ik routes één en drie gewandeld van de Müllerthal Trail die netjes zijn opgedeeld in twee dagen. De trail zelf bestaat uit drie lussen, maar de tweede lus heb ik twee jaar eerder gewandeld op één dag. Nu vertoon ik dus minder ambities en doe ik twee dagen erover om een lus te voltooien. Elke lus is ongeveer 36 kilometer lang die ik dus braaf in twee delen heb gekapt. Bij lus één overnachtte ik in Echternach, terwijl bij lus drie ik overnachtte in Beaufort. 

Transport

• In tegenstelling tot de Eislek Trail wordt de omgeving van Klein-Zwitserland niet bediend door treinverkeer. In plaats daarvan ben je aangewezen op een uitgebreid netwerk van bussen. Op de officiële site vind je deze pagina waarop een planner staat alsook enkele tips hoe je vanuit Trier en Luxemburg-Stad tot in Echternach geraakt.
• Je vindt ook een planner van het openbaar vervoer op deze pagina waar je de dienstregeling van de bussen vindt per dorp. Handig als je een route wil doen en later wil terugkeren naar de plaats waar je vertrokken bent. 
• Daarnaast is er ook Google Maps waar je verbindingen van het openbaar vervoer terugvindt, hoewel ik dit persoonlijk enkel zou gebruiken als laatste redmiddel. Uit ervaring weet ik namelijk dat dit niet altijd even betrouwbaar is. 
• Het openbaar vervoer in Luxemburg is gratis waardoor het perfect mogelijk is om een etappe te wandelen en vervolgens weer de bus terug te nemen van waar je vertrokken bent. 

Overnachtingen

• Le Pavillon in Echternach: 98 euro exclusief ontbijt wat 12 euro kostte, een klein hotel met restaurant in het centrum van Echternach. De kamer is klein, maar geriefelijk en ligt zo goed als op de onmiddellijke route van de Müllerthal Trail. 
• Simon's Plaza in Grevenmacher: 104 euro, exclusief ontbijt wat 20 euro kostte, dit is een wat groter hotel dat op een wat gezichtsloze plek ligt, maar zich wel in de onmiddellijke nabijheid van Trier en Echternach bevindt. Hier beschikte ik over een grote kamer met best veel faciliteiten en het was dan ook mijn favoriete overnachting. Een aanrader als je niet vlakbij de Müllerthal Trail moet zijn.
• Hotel Meyer in Beaufort: 140 euro inclusief ontbijt, verreweg het duurste hotel van het trio overnachtingen, maar keuzes zijn sowieso beperkt in kleine dorpjes zoals Beaufort. Mijn kamer was ietwat verouderd (bv. geen box spring als bed), maar wel piekfijn in orde. Het hotel bevindt zich op één kilometer van route één. 
• Net zoals bij de Eislek Trail zijn hotels hier wat duurder omdat de vraag nu eenmaal groot is en het aanbod wat beperkter. Op de officiële site vind je een lijst van hotels waar je kan overnachten. Voordeel is dat deze hotels ook extra diensten aanbieden zoals je ophalen of wegbrengen of kunnen ze je voorzien van een lunchpakket. 
• Als je op zoek bent naar budgetvriendelijkere alternatieven vind je op de officiële site ook een overzicht van B&B's, campings en jeugdherbergen

Praktische zaken en weetjes

• De Müllerthal Trail bestaat dus uit drie lussen die toepasselijk lus één, twee en drie zijn gedoopt. Lus één gaat via Echternach naar Moersdorf en terug vlakbij de Duitse grens. Lus twee loopt door het hart van Klein-Zwitserland en start eveneens in Echternach. Lus twee loopt door Müllerthal en gaat vervolgens terug naar Echternach. Dit wordt ook wel de koninginnenroute van de trail genoemd omwille van de vele, spectaculaire kloven op de wandeling. Lus drie loopt van Beaufort via Larochette terug naar Beaufort. Lus drie wordt beschouwd als de meest diverse van de drie lussen. 
• Routes één en twee ontmoeten elkaar in Echternach, terwijl routes twee en drie elkaar ontmoeten in Müllerthal. Je kan een lus dus stappen als dagetappe of de gehele route combineren in één keer. 
• Op de kleine dorpjes zal je af en toe eens een café aantreffen, maar supermarkten vind je enkel bij de grotere plaatsen. In Echternach heb je een Cactus of Match 1 waar je inkopen kan doen, terwijl je in Beaufort en Larochette een Proxy Delhaize vindt. Vergewis je er dus van dat je voldoende proviand meeneemt als je een meerdaagse trekking doet, want in de kleinere dorpjes ga je helaas niet veel vinden. 
• De officiële site bevat een schat aan informatie waar je bijna alles vindt wat je moet weten. Eentje die wel erg nuttig is, is de pagina waar je kan parkeren om zo een nodeloze zoektocht naar een parkeerplaats te vermijden. 
• Sowieso is het aangeraden om de officiële site - en meer specifiek deze pagina - te raadplegen over de actuele toestand van de trail. Soms is het namelijk mogelijk (vooral in de herfst en winter) dat er stukken zijn afgesloten wegens houtkapactiviteiten of jacht. 
• Er bestaat ook een dienst om je bagage naar verschillende punten te brengen, maar enkel vanaf de lente. Meer info vind je op deze link. 
• Naast de drie officiële lussen zijn er ook de zogenaamde extra tours. Dit zijn vier extra lussen:
• Extra Tour A: is 23 km lang en verkent de omgeving van Medernach
• Extra Tour B: is bijna 13 km lang en ligt in het verlengde van route 3 waar in de omgeving van Beaufort wordt gewandeld
• Extra Tour C: deze wandeling verbindt de dorpen Bech en Altrier met de trail en is slechts negen kilometer lang
• Extra Tour D: dit is een bijna volwaardige lus van ruim 31 km en vertrekt bij het kasteel van Bourglinster om de omgeving van Grünewald te bezoeken. Houd er wel rekening mee dat deze lussen gemeenschappelijke delen hebben met routes één, twee of drie.
• Bij elke wandeling op de officiële site vind je ook de GPX-bestanden die je kan opladen in een app (Routeyou, Komoot, Wikiloc, AllTrails, ...) om zo via je telefoon de route te volgen. 
• Als je besluit om een route in twee delen te kappen en wil overnachten, is het aangeraden om halfweg de route te vertrekken en om bij een grotere plaats te overnachten. Zo vertrok ik bij route 1 in Moersdorf en overnachtte ik in Echternach. Bij route 3 vertrok ik in Heffingen en overnachtte ik in Beaufort (wat wel een iets langere route was van 24 km).  
• Net zoals de Eislek Trail en sinds kort ook het NP Hoge Kempen beschikt de Müllerthal Trail over een label van Leading Quality Trail waar het aan een aantal voorwaarden moet voldoen zoals een minimaal percentage natuurlijke paden, om de zoveel kilometer een bezienswaardigheid, enzovoort. Dit mag gezien worden als een marketingbabbel, maar bij de Müllerthal Trail correspondeert het beloofde met wat er ook daadwerkelijk geboden wordt. 

GPX-routes

Hoewel ik het aanraad om de GPX-routes van de officiële site te halen, zet ik ze hier op als je een gelijkaardige route wil doen. Routes één en drie heb ik dus in twee delen gekapt en in twee dagen gewandeld. Dag één met de wijzers van de klok mee waar ik vertrok uit Moersdorf en stopte in Echternach om te overnachten. Bij route 3 vervolgde ik de weg tegenwijzerzin en vertrok ik uit Heffingen en overnachtte ik in Beaufort. Route 2 heb ik twee jaar geleden als dagwandeling in één keer uitgewandeld. Route 3 bestaat uit drie bestanden omdat bij het opnemen van deze route mijn app stopte in Müllerthal omdat de route die ik volgde daar ook stopte. In werkelijkheid ben ik echter in één keer van Heffingen naar Beaufort gegaan. 

• Route 1: Moersdorf - Echternach
• Route 1: Echternach - Moersdorf
• Route 2: volledige lus
• Route 3: Heffingen - Müllerthal
• Route 3: Müllerthal - Beaufort
• Route 3: Beaufort - Heffingen

Verslag route 1: Moersdorf - Echternach (vrijdag 7 april 2023)

Van	Moersdorf
Naar	Echternach
Afstand	18,6 km
Meters stijgend	400
Meters dalend	390
Wandeltijd	3u32

Het Paasweekend van 2023 staat voor mij in het teken van de Müllerthal Trail waar ik route één en drie afhaspel gedurende vier dagen. Twee jaar geleden legde ik route 2 op één dag af, maar nu ben ik minder ambitieus en is elke route opgedeeld in twee dagen. Beginnen doe ik met route één waar ik van Moersdorf naar Echternach stap met de wijzers van de klok mee. 

Het dorpje Moersdorf ligt ongeveer op het midden van route één en is daarom een ideale plek om deze wandelroute te beginnen wanneer je die in twee dagen doet. Het plaatsje is niet erg groot en enkel bij het kerkje is er een (betalende) parking. Op de hoofdstraat zijn er echter meer dan genoeg andere plaatsen om ook hier je vierwieler achter te laten. Gepakt en gezakt met een stevige backpack vang ik hier mijn route aan, maar dat doe ik niet via de officiële route. In plaats daarvan kies ik enkele onooglijke paadjes die me naar de officiële route piloteren en wat is dit meteen een verrassing van formaat. Bij Moersdorf bevindt zich ook het natuurreservaat Deiwelskopp wat voorzien is van een bijzonder fraai kunstmatig aangelegd kanaaltje. Via deze weg heis ik me een weg naar boven en dat mag je soms letterlijk nemen. Met een stijging van tweehonderd meter is dit meteen een sportieve opener van de dag. Niet dat ik hier veel aan denk want de fraaie locatie en het mooie panorama over Moersdorf doet al het zweetwerk meteen vergeten. 

 

De toon voor de rest van de wandeling is ingezet, denk ik dan, maar helaas is de waarheid toch lichtjes anders. Nu volgen er kilometers lang verhard wegdek met af en toe veldpaden die de eentonigheid doorbreken. Na de stevige klim bevind ik me nu op een landbouwplateau en bijster veel is hier niet te zien. In de vroege lente ogen de akkers nog vrij leeg en ook de bewolkte hemel draagt niet bij tot het verfraaien van deze kilometers. Blikvangers hier zijn een aantal windmolens en een gedenkteken dat na ongeveer drie kilometer zijn opwachting maakt. De vergezichten zijn zowat het enige positieve aspect dat ik bij dit gedeelte van de wandeling kan waarderen. 

 

Het landelijke dorpje Mompach geeft na vijf kilometer weinig teken van leven en ook het volgende dorpje Herborn doet wat doods aan. Voor het zover is, kruis ik een bos. Het is te zeggen: een strookje bos met een erg breed pad waar de kale kruinen de bomen een wat sombere aanblik geven. Na de kilometers op asfalt, komt dit als geroepen, maar het blijft toch allemaal wat onder de verwachtingen. De Müllerthal Trail kent naast wandelen ook een streepje cultuur en op het parcours staan er enkele fraaie kerkjes zoals die van het dorpje Herborn. De deur staat altijd open, is een gezegde dat ze hier niet kennen want bij mijn passage is de kerkdeur namelijk hermetisch gesloten. Verder dan maar! 

 

Pas vanaf twaalf kilometer worden de verharde en half-verharde wegen ingeruild voor kleinere paadjes. Hoewel het wandeltoneel inmiddels is gewijzigd in een decor van bos, blijven de paden erg breed waardoor dit nauwelijks beter is dan de asfaltwegen door de twee dorpjes. Langzaam, maar gestaag worden de paadjes kleiner en wordt het landschap wat mooier. Wanneer Echternach in de buurt is, wordt het allemaal wat spannender en fraaier. Dat begint met een leuk uitkijkpunt over het kunstmatig meertje van Echternach en wat later is er een vrij sportieve daling waar het toch even opletten is voor al de aanwezige modder. Het gaat hier ook vrij hard naar beneden en op dergelijke momenten ben ik blij dat ik mijn wandelstokken heb meegenomen. 

 

De laatste twee kilometers van de wandeling verlopen wat gemoedelijker en leiden me naar het centrum van Echternach. Hier valt vooral een kerselaar op waar de roze bloesems in bloei staan en voor een mooi beeld zorgen. Hoewel de route niet langs het meer van Echternach loopt, kan je hier eventueel een ommetje maken, mocht je dat zien zitten. Zelf ga ik echter naar het hotel Le Pavillon waar ik overnacht en dit hotel ligt pal in het centrum van Echternach. Hier beëindig ik mijn eerste deel van deze vierdaagse na bijna vier uur wandelen. 

 

Ik heb de volledige Müllerthal Trail gewandeld en helaas moet ik zeggen dat dit verreweg het meest saaie stuk is van deze trail. Ik raad sterk aan om deze helft van route één over te slaan, want deze wandeling heeft helaas weinig kwaliteiten. Er zitten beslist leuke stukken in, maar dat is te weinig om de negatieve punten goed te maken. De vele kilometers op asfalt en half-verharde wegen leiden het niveau danig naar beneden en voelen helaas aan als een verplicht nummer. Deze route scoort niet alleen slecht als wandeling op de Müllerthal Trail, maar ook als wandeling in het algemeen en is beslist geen reclame voor Luxemburgs mooiste langeafstandswandeling.

Verslag route 1: Echternach - Moersdorf (zaterdag 8 april 2023)

Van	Echternach
Naar	Moersdorf
Afstand	19,4 km
Meters stijgend	470
Meters dalend	450
Wandeltijd	3u58

Ianus is de Romeinse god van het begin en wordt altijd afgebeeld met twee gezichten. Hij zou dus een goede kandidaat zijn om route één van de Müllerthal Trail te vertegenwoordigen. Zo saai de eerste dag is, zo geweldig is de tweede dag dat naar mijn bescheiden mening het beste stuk van de gehele trail is. Je vindt hier alles wat de regio Klein-Zwitserland zo mooi maakt in miniformaat en bovendien uitblinkt in variëteit. 

Over Romeinen gesproken: Echternach is de oudste stad van Luxemburg en is gebouwd op een Romeinse site. Je vindt hier dan ook een voormalige Romeinse villa die je kan bezoeken. Het loont sowieso de moeite om eens door Echternach te flaneren aangezien hier heel wat te zien valt. Het meest beroemde gebouw is de abdij van Willibrord die wordt genoemd als stichter van de stad. Daarnaast zijn er nog een aantal kleine musea en een klein, maar gezellig historisch centrum. Dus wie op zoek is naar een snuifje cultuur komt hier prima aan zijn trekken. 

 

Dat snuifje cultuur vind ik ook terug bij het begin van de wandeling want die start meteen aan de mooie kerk van Willibrord en de abdij. Daarna volg ik gedurende twee kilometer de Sûre, dit is de rivier die de grens vormt tussen Duitsland en Luxemburg. Ik begin bij het stadspark en daarna volg ik een voetpad dat parallel loopt met de enorme camping bij de Duitse buren van Echternacherbrück. Vreemd genoeg vind ik deze passage verrassend interessant. Misschien is dit omwille van het rustgevend karakter van de Sûre of dat er op regelmatige basis kleine bezienswaardigheden te zien zijn zoals street art bij een brug. In ieder geval is deze sectie totaal niet te vergelijken met de asfaltkilometers bij de eerste dag. 

 

Na ruim twee kilometer wordt het alleen maar beter, want dan is het beurt voor de zandstenen rotsformaties van Klein-Zwitserland. Langzaam, maar gestaag wordt er geklommen tot een hoogte van ruim vierhonderd meter over een geaccidenteerd parcours. De rotsformaties kennen niet het dramatische karakter van rotspieken in pakweg de Dolomieten, maar zijn daarom niet minder mooi. Begin april ligt hier nog altijd een gigantische hoeveelheid modder en de rotsachtige bodem durft nog wel eens glad te zijn. Van mijn vier dagen op de Müllerthal Trail vraagt dit deel toch de meest aandacht om geen uitschuiver te maken. De kloofjes die ik hier aantref, zijn niet zo smal of indrukwekkend als bij route twee, maar geven wel een goed idee over de pracht van dit landschap. 

 

Na vijf kilometer moet ik bijna een traan van teleurstelling wegpinken wanneer ik dit bos verlaat. Even later blijkt dat de officiële route is geblokkeerd en ik moet een kleine omweg van één kilometer nemen langs een plateau. Dit vergroot alleen maar de diversiteit van de wandeling, want deze meters over akkers zijn - opnieuw - verrassend aangenaam. Zo staat er een schuilhutje na zes kilometer enorm dramatisch te wezen in een zee van leegte waar het alleen is omgeven door akkers. Het is niet iets wat ik hier onmiddellijk verwacht. In tegenstelling tot de eerste wandeldag is dit een vrij korte passage over velden waardoor dit beter verteerbaar is dankzij de kleinere, hapklare brokken. 

 

In de daarop volgende kilometer word ik getrakteerd op enkele mooie panorama's totdat het opnieuw tijd is voor enkele rotsformaties. De rotsen hier zijn net een tikkeltje minder imponerend dan een half uurtje eerder, maar lonen nog steeds de moeite. Het wandelgenot duurt hier ook wat minder lang en na acht kilometer beland ik in Rosport. Naar Luxemburgse normen is dit dorp wat groter en is het vooral beroemd omwille van de watersportactiviteiten die je hier kan uitoefenen. De enige watersport wat ik hier doe, is het leegdrinken van mijn bus water vooraleer ik verder ga. 

 

Er is hier ook een culturele toets aanwezig, want het museum van de Luxemburgse uitvinder Henri Tudor kan bezocht worden tussen twee en zes uur in de namiddag (behalve op maandag en dinsdag). Bij mijn doortocht was het museum echter nog niet open en er rest me niks anders dan verder te wandelen. Via een bos gaat het weer langzaam omhoog, maar deze keer ontbreken de rotsen op het appel. Wel aanwezig is een breed pad dat soms bezaaid is met veel te veel modder. Na twaalf kilometer tref ik misschien wel het mooiste kerkje van de gehele trail: de Girsterklause. Kerk is misschien wat overdreven voor wat eigenlijk een kapel is, maar zelfs als je enkel hier bent om te wandelen, mag je deze plek niet overslaan. 

 

Bij de volgende kilometers wijzigt het landschap spectaculair in verscheidene beekvalleien waar ik twee beekjes volg. Maar liefst vier keer moet ik een beek oversteken. De ene keer met stapstenen, de andere keren met enkele takken die een geïmproviseerde brug moeten voorstellen. Dit staat in schril contrast met de rest van de wandeling en dit is ongetwijfeld mijn meest favoriete gedeelte van deze dag. Het kabbelende beekwater bezorgt deze plek een serene sfeer die moeilijk te kloppen is. Deze wilde beekvallei gooit hoge ogen met zijn groene karakter en het is simpelweg een plezier om door deze vallei te stappen. 

 

Na zestien kilometer wuif ik de beekvallei uit en vervolg ik mijn weg in het bos rondom het plaatsje Born. Dat pakt af en toe eens uit met een stevige kuitenbijter, maar over het algemeen vergen de eensporige wandelpaden geen al te grote inspanning. Ik weet niet waarom, maar het bos hier oogt wat majestueuzer dan op andere plaatsen. Dit landschap wordt na een tijdje onderbroken voor meer open velden en graspaden, maar het duurt niet lang vooraleer het bos terug is van nooit weggeweest. Via de officiële route wandel ik terug naar de kerk van Moersdorf waar ik mijn auto heb geparkeerd. Dit is een mooi pad, maar de zelf uitgestippelde route bij Deiwelskopp van gisteren is toch wel spectaculairder. Na ruim negentien kilometer heb ik de wandeling tot een goed einde gebracht en sta ik met een wel heel erg brede glimlach aan mijn wagen. Deze wandeling is echt wel genieten! 

 

De tweede dag op de Müllerthal Trail is alles wat de eerste dag niet is. Niet elk stuk van deze wandeling is even spectaculair, maar ik kan eigenlijk geen negatieve punten opsommen. Grootste uitblinker is de variëteit: over het wandelen op een jaagpad naast de Sûre, rotsformaties ontdekken, beekvalleien bedwingen, vergezichten bewonderen op velden of gewoon dwalen door het bos. Ik doe het allemaal op deze wandeling en ik geniet er met volle teugen van. Hier en daar zijn er dus meters op verhard wegdek, maar nooit erg lang. En als die er al zijn - zoals bij het begin - is dit verrassend interessant omdat dit op een jaagpad is naast de Sûre. Als je dus één etappe wil doen van de Mûllerthal Trail, laat het dan deze zijn. Met afstand mijn mooiste wandeling van 2023 tot dusver!

Verslag route 2: volledige lus (zondag 23 mei 2021)

Van	Echternach
Naar	Echternarch
Afstand	36,48 km
Meters stijgend	1131
Meters dalend	1131
Wandeltijd	8u04

In deze regenachtige mei wordt het steeds moeilijker om regenloze dagen tegen te komen, maar vandaag was het geluk aan mijn zijde. Dan heb ik er maar meteen van geprofiteerd en een mastodont van een wandeling uitgekozen: route 2 van de Müllerthal Trail. Deze trail is een langeafstandswandeling die bestaat uit drie lussen en al het moois van de streek van Klein-Zwitserland verkent. De tweede etappe wordt beschouwd als de koninginnenroute en kan uitpakken met tientallen blikvangers. Als je deze route wil doen, ben je maar beter fan van bossen en rotsen, want andere landschapselementen vind je niet snel op dit traject. 

 

Bij Rue de la Gare (nummer 66) in Echternach vind je normaal gezien redelijk wat (gratis) parkeerplaatsen, maar in het toeristische Echternach zijn die in het weekend al snel bezet. Om klokslag half acht vertrok ik echter hier aan de parking en toen was er nog ruimte zat. Keerzijde van de medaille was dat ik wel om vijf uur 's ochtends al moest opstaan... In Echternach gaat het al snel omhoog, maar in zeven haasten heb ik na een halve kilometer een verkeerd pad gekozen. Als je deze route wil doen, is het dus beter om een paar tiental meters verder te gaan waar een stenen pad omhoog gaat (en zo ben ik ook teruggekomen). 

 

Het eerste deel van deze wandeling gaat naar Hohllay en wat kan ik hier nog over vertellen? Een half jaartje geleden was ik hier ook en maakte dit stuk deel uit van de Felsenweg 1. Het gedeelte rondom Hohllay was één van mijn beste wandelervaringen van 2020. Hetzelfde wauw-effect heb ik nu niet, maar dit gedeelte blijft sowieso erg tof om te doen. Al is mijn persoonlijke mening dat je dit stuk beter doet van Hohllay naar Echternach, terwijl ik nu in de omgekeerde richting wandelde. Ook het imponerende herfstdecor van begin december ontbrak op het appel. Het is veelzeggend dat ik de kloven Wollefsschlucht en Labyrinth niet heb toegevoegd als waypoint. Het zijn namelijk slechts enkele van een heleboel indrukwekkende kloven onderweg op dit parcours. 

 

De signalisatie op deze wandeling is bijzonder goed weergegeven en is eigenlijk moeilijk te missen. Eén van de zeldzame momenten waar je toch verloren kan lopen, is bij het dorpje Berdorf waar de wandeling een stukje door het dorp gaat. Het is eigenlijk de enige keer dat deze route wat langer over verhard wegdek gaat. Hier is de wandeling ook vrij plat en dat is de uitzondering die de regel bevestigt. Route 2 van Müllerthal Trail is namelijk grotendeels geaccidenteerd of kent veel stukken die vals plat zijn. Na bijna acht kilometer denk ik een kleine binnendoor te hebben gevonden, maar het blijkt dus l'Enfer Hölle te zijn, een spelonk die ongeveer 55 meter diep gaat. Voor mij betekende het een initiatie in speleologie, maar na 55 meter mocht ik dus letterlijk op mijn stappen terugkomen. 

 

Even later wacht er een dubbelklapper van kloven. Eerst is er de Yunusschlüff en wat later de nog imposantere Predigtstuhl. Mooie exemplaren, maar het goede nieuws is dat de echt indrukwekkende kloven nog moeten komen. Dan volgt er een wat langer stuk door bos om uiteindelijk te belanden bij Müllerthal, een onooglijk plaatsje dat de naam heeft gegeven aan deze regio en dus ook de trail. Het gaat hier even langs het centrum en een camping, maar het duurt niet echt lang vooraleer ik opnieuw het bos induik. Deze keer om het magnum opus van deze wandeling te bezoeken: de Schiessentümpel. Dit is een knap watervalletje waar drie kleine stromen vanop een rots naar beneden denderen. Aangezien ik hier vroeger als kind ontzettend veel kwam, laat ik het spektakel maar over aan de andere wandelaars. 

 

Bij de Schiessentümpel is het even opletten aangezien Routes 2 en 3 van de Müllerthal Trail hier samenkomen. Ik stond al op punt om de verkeerde route te nemen, maar ik merkte gelukkig op tijd op dat ik aan de overkant van de autoweg moest zijn om mijn weg te vervolledigen. Dit is misschien wel het mooiste stuk van Route 2 aangezien de fraaie kloven zich hier in sneltempo opvolgen. Eulenburg, Goldkaul en Goldfralay dienen zich aan en de kloven worden langzaam, maar zeker een stuk smaller. De rotsformaties zijn bovendien een kleine pauze waard, want soms zijn het echt pareltjes van moeder natuur. 

 

Na achttien kilometer houd ik even een verdiende pauze bij de parking van de Molen van Consdorf. De parking is volzet en dat vertaalt zich ook in een heleboel wandelaars op dit traject van de wandeling. Na de inwendige mens verzorgd te hebben is het tijd voor de mooiste kloof van de dag: Rittergang. Dit is ook de smalste kloof en op sommige plaatsen amper vijftig centimeter breed. In de kloof ga ik naar links om te genieten van een fraai uitkijkpunt en dan is het even zoeken naar de juiste weg. Het blijkt dus dat ik vanaf het uitkijkpunt een klein beetje naar beneden moet en rechtdoor moet gaan. Er volgt opnieuw een kloof, maar de eerlijkheid gebiedt me toch te zeggen dat ik hier wat sneller doorstapte. Hoe schitterend deze omgeving ook is, het begint toch een beetje eentonig te worden. 

 

Na bijna 22 kilometer ontvouwt er zich een ander landschap met groene velden en glooiende hellingen. Na het vele bos is een beetje variëteit meer dan welkom. De kilometers erna zijn de minst geaccidenteerde van het hele parcours en bospaden worden breder. Deze keer zonder het gezelschap van kloven en rotsen, maar dat vind ik helemaal niet erg, integendeel. De beekvalleien hier zou ik anders bestempelen als doordeweeks, maar voelen nu toch meer bijzonder aan na de vele kloven in de eerste helft van de wandeling. De weg naar het dorpje Scheidgen kent ongeveer hetzelfde patroon en vind ik persoonlijk het gemakkelijkste stuk van Route 2, maar daarom niet minder goed. 

 

Het geaccidenteerde karakter van de wandeling keer terug bij het verlaten van Scheidgen, maar kloven komen deze keer minder frequent voor en worden ter tijd en stond afgewisseld met beekjes en valleien. Een punt dat me hier wel stoorde - en eigenlijk bij veel paden op de Route 2 - is de nabijheid van een drukke autoweg waar het autocircus zich graag laat horen. Hoewel deze wandeling echt wel een natuurwandeling is, doet het autolawaai helaas toch wat afbreuk aan de wandelbeleving. 

 

De laatste hoogtemeters zitten in de staart van deze wandeling waar de allerlaatste helling toch nog een grote inspanning van mij vroeg. Op de teller staan ruim 1100 hoogtemeters, maar dat is wellicht zo'n vijftig meter te veel aangezien op een bepaald punt Wikiloc aangaf dat de route was onderbroken en bij het hernemen, voegde de app er een riante vijftig meter aan toe. Een bug in de app waar ik soms meer last van heb. De eerste achttien kilometer zijn echter de zwaarste met vooral het begin als orgelpunt. De stijgingen erna zijn eigenlijk nooit echt steil en kon ik vlot nemen. Het geaccidenteerde karakter van het parcours draagt meer bij tot mijn vermoeidheid dan de steile hellingen. Toch moet deze wandeling niet onderschat worden aangezien het een combinatie is van een vrij lange dagstapper (36 kilometer) en meer dan duizend hoogtemeters. 

 

De laatste kilometer geeft me nog een knap panorama over Echternach en via het stenen pad van bij het begin van de wandeling daal ik terug naar beneden om me terug te begeven naar de parking. Als je de markeringen van Müllerthal Trail volgt, beland je echter in het centrum van Echternach waar je kan genieten van een welverdiend drankje. Ook onderweg in Berdorf, Müllerthal en Consdorf zijn er gelegenheden om iets te drinken en/of iets te kopen. 

 

Voor deze wandeling had ik drie liter water bij en dat was zeker niet te weinig. Met een erg schappelijke vijftien graden heb ik weinig last gehad van de zon, maar ik kan me inbeelden dat op zonnigere dagen het beter is om zelfs nog een litertje meer water mee te nemen. Onderweg heb ik niet veel pauzes genomen en dat maakt dat ik de wandeling op iets meer dan acht en een half uur heb afgerond. Met meer pauzes denk ik dat het wel realistisch is om te stellen dat deze wandeling ongeveer tien uur duurt. De officiële site van de Müllerthal Trail gaat zelfs uit van veertien en een half uur, maar dat lijkt me echter schromelijk overdreven. 

 

Dit is een erg aangename wandeling waar letterlijk tientallen blikvangers van de streek van Klein-Zwitserland worden gepresenteerd in een fantastisch decor. Helaas zijn er toch wel twee minpunten. Auto's zijn op vele delen van de route goed te horen en persoonlijk vond ik de wandeling iets te weinig variëteit hebben. Al moet ik toegeven dat dit laatste toch wel muggenziften is. Mocht deze wandeling wat te lang zijn, kan je die in twee keer dagen doen of voor andere wandelingen opteren zoals het even geweldige Felsenweg 1.

Verslag route 3: Heffingen - Beaufort (zondag 9 april 2023)

Van	Heffingen
Naar	Beaufort
Afstand	24,2 km
Meters stijgend	430
Meters dalend	390
Wandeltijd	4u49

Mijn derde dag op de Müllerthal Trail kent deze keer iets meer kilometers: 24 in totaal. Van Heffingen gaat het naar Beaufort en ik kom weer heel wat moois tegen op mijn weg: een prachtig plankenpad, een majestueuze waterval, een sprookjesachtig bos, een atmosferische beekvallei en een idyllische bron met helderblauw water dat je hier niet verwacht. En helaas ook wel wat saaiere stukken. 

Het startpunt van de derde dag is het plaatsje Heffingen dat zich op ongeveer één kilometer van de Müllerthal Trail bevindt. Hier parkeer ik mijn wagen aan de lokale sporthal waarop Paaszondag weinig andere auto's te vinden zijn. De eerste kilometers stijgen heel erg langzaam en leiden me weg uit Heffingen. Zoals verwacht, valt er hier niet zo erg veel te beleven en zijn het vooral de vergezichten die me hier kunnen bekoren. Ten opzichte van de eerste dag zijn de kilometers op asfalt hier eerder beperkt en de veldwegen zijn simpelweg toffer om over te wandelen. Een kort stukje bos houdt de illusie omhoog dat het landschap divers is, maar in werkelijkheid zijn het velden en akkers die de toon bepalen bij de eerste kilometers van deze wandeling. 

 

Na ruim vier kilometer komt dat bos uiteindelijk toch meer in zicht en zijn er ook holle wegen waarover ik ga. Eerst gaat het naar beneden richting het dorpje Blumenthal, hoewel dit dorp niet doorkruist wordt. Deze afdaling wordt onmiddellijk opgevolgd door een relatief steile klim en ik zet mijn weg verder door bos. Op deze Paaszondag is er een boel meer wandelverkeer op de Müllerthal Trail dan de voorbije twee dagen zoals ik aan den lijve mag ondervinden. Rond kilometer acht bevind ik me in het hart van dit bos en dit is mijn mooiste moment van de gehele trail. Het bos hier straalt een feeërieke, haast magische sfeer uit. Komt dat omdat het bos bedekt is door een groene vloed van mos met occasionele plassen? Ik kan het niet zeggen, maar ik weet wel dat dit genieten is met hoofdletter G. 

 

Die sereniteit wordt een kilometer later vakkundig de nek omgewrongen omdat er hier een heleboel wandelaars uitrusten bij de Ripsmuer, een kleine plas. Voor mij het signaal om mijn weg verder te zetten en dat doe ik door het bos waar het kleine pad steeds breder wordt en parallel naast een autoweg begint te lopen. Geheel onverwacht schakelt deze bosweg over naar een plankenpad dat zich vlak naast de autoweg naar Müllerthal bevindt. Hier is het leuk toeven, maar ook ontzettend druk. Op de berm zie ik honderden meters lang enkel maar geparkeerde wagens zoals bij de Ninglinspo in zijn betere dagen. Dat mag het plezier niet vergallen en zeker niet wanneer ik op de Kallektuffquell stuit. De Kallewatte? Een bron waar kristalhelder water uit een richel vloeit en één van de absolute trekpleisters is van deze trail. Dit houdt een verplichte fotostop in, maar de tientallen aanwezige wandelaars nopen me ertoe aan om hier sneller dan gepland te vertrekken. 

 

Lang moet ik niet wachten op het volgende hoogtepunt, want de Schiessentümpel tref ik amper twee kilometer later aan. Dit is een oude bekende voor mij aangezien ik hier vroeger een stuk of tienduizend keer ben geweest, maar de drie waterstromen die uit de rotsen vloeien, blijven een mooi gezicht. Opnieuw een verplichte fotostop dus, maar ook hier geldt dat er ontzettend veel mensen aanwezig zijn wat het plezier toch wat wegneemt. Via een zelf geïmproviseerd pad baan ik me een weg naar de Heringer Millen waar zich het toeristisch centrum van Müllerthal bevindt. 

 

Voor deze wandeling gebruik ik Komoot om te navigeren en op dit punt besluit de navigatie om de geest te geven aangezien Müllerthal is ingesteld als eindpunt bij het gedownloade GPX-bestand. Daarom moet ik noodgedwongen een tweede route opnemen, maar bij deze wandeling ga ik dus vrolijk op mijn elan verder. Vrolijk is misschien wat overdreven, want de vier kilometers die nu volgen, zijn toch eerder aan de saaie kant. Een breed bospad heeft last van wel erg veel modder en hier moet ik dus over wandelen. In de verte zie ik de beek Zwarte Ernz lopen, maar voor de rest is er weinig te zien bij deze passage. Af en toe een mooi panorama, maar dit is absoluut niet mijn favoriete gedeelte van deze wandeling. 

 

Beschouw het als een noodzakelijk kwaad, want op weg naar Beaufort word ik verwelkomd door een prachtige beekvallei die naar mijn bescheiden mening nog mooier is dan de omgeving van de Schiessentümpel. Omdat de beek hier zich midden in het bos bevindt, zijn hier uiteraard een pak minder mensen en dan is het toch wel een stuk meer ontspannend om hier door te wandelen. Qua natuurpracht trekt dit gebied hard op het Müllerthal. Hier zie je ook een wild stromende beek met kleine watervalletjes en bruggetjes omgeven door steile rotswanden, maar zoals gezegd dus met een pak minder toeristen. 

 

Via stapstenen kruis ik de beek twee keer en houd ik bij een bankje bijna een half uur halte om volledig tot rust te komen. Wanneer ik verder ga, duurt het niet lang voor ik het fort van Beaufort zie dat op de weg ligt van Route 3. Mijn laatste overnachting heb ik geboekt bij hotel Meyer dat zich wat buiten het centrum van Beaufort bevindt en dat betekent dat ik de trail even moet verlaten om via enkele autowegen naar het hotel te stappen. Op twintig minuten ben ik er en dat houdt ook het einde van deze wandeling in. Vierentwintig kilometer in totaal, maar op het einde voelde dat zo zeker niet aan. De omgeving van Beaufort is prachtig en smaakt naar meer! 

 

Route drie van de Müllerthal Trail wordt beschouwd als de allrounder van het gezelschap en dat kan ik op dit deel wel bevestigen. Hier ga ik van het ene hoogtepunt naar het andere en kom je ogen en oren te kort om alles op te nemen. Helaas denken veel andere mensen er ook zo over zodat het op deze Paaszondag soms over de koppen lopen was. Mijn favoriete gedeeltes zijn dan ook de passages waar veel minder mensen komen, maar dat heb je zelf uiteraard niet in de hand. Het enige minpunt op deze route zijn de vier toch wat saaiere kilometers na de Heringer Millen in Müllerthal, maar dat is slechts een kleine smet op een voor de rest erg blinkend blazoen.

Verslag route 3: Beaufort - Heffingen (maandag 10 april 2023)

Van	Heffingen
Naar	Beaufort
Afstand	16 km
Meters stijgend	280
Meters dalend	330
Wandeltijd	3u09

 

Mijn laatste dag op de Müllerthal Trail brengt me opnieuw langs velden en bos, maar dan wel een stuk minder spectaculair dan bij het eerste deel van Route 3. Landschappen zijn net wat minder dramatisch, er zijn minder bezienswaardigheden en hoogtemeters zijn wat lager. Toch biedt deze dag meer dan genoeg dingen om de wandelaar te blijven boeien. 

Ik vertrek bij hotel Meyer waar ik heb overnacht, maar het duurt niet lang vooraleer ik terug aansluit bij de originele route. Na een kleine afdaling word ik onmiddellijk getrakteerd op een liefelijk tafereel van een vijver in een bos. De Ale Weier is namelijk een vijver (of is het nu een meertje?) in het rotsachtige boslandschap en de beginkilometers gaan dan ook verder waar ik een dag eerder ben geëindigd. Rotsen verdwijnen echter snel van het appel en het is het bos dat de boventoon voert. Een gestage stijging over een enkelsporig pad leidt me weg naar een ander bos dat zich vlak na een witte hoeve bevindt. 

 

Deze passage door het nieuwe bos duurt echter niet lang en voor ik het besef, beland ik op een plateau waar ik afwisselend over verhard wegdek en veldwegen stap. Dit is een recept dat ik bij dag één ook ben tegengekomen en daar viel dat zwaar tegen. Hier ben ik echter verrassend positief over deze kilometers. Misschien komt dat omdat ik deze keer wel begroet word door een lachend zonnetje? Het landschap is hier in ieder geval afwisselender dan bij de eerste dag. Vergezichten zijn een traktatie voor de ogen, de groene veldpaden lopen naast behaaglijke hagen en de meters op asfalt duren nooit te lang. En mocht verveling dan toch onverwachts toeslaan, is er een klein bos om dit patroon te doorbreken. 

 

Richting Larochette verandert de omgeving opnieuw en word ik andermaal verwelkomd door bossen en beekjes. Een holle weg gaat wel erg hard naar beneden en ik prijs me gelukkig dat ik moet afdalen en niet stijgen. De vele trekkers die ik de omgekeerde beweging zie maken, zullen er wellicht anders over denken. De meters naar beneden piloteren me naar het kerkje van Larochette waar ik nu in het centrum duik. Op maandag is er een kleine markt bezig en zelfs rond tien uur 's ochtends is het er gezellig druk met terrasjes en bakkers die goede zaken doen. Het is aanlokkelijk om even een drankpauze in te lassen, maar ik had me voorgenomen om rond de klok van twaalven naar huis te vertrekken en dus zet ik mijn wandeltocht verder. 

 

Die verderzetting begint met een niet al te grote, maar niet te onderschatten klim over trappen en later een bospad naar een uitkijkpunt over Larochette. Het uitkijkpunt bevindt zich recht tegenover één van de twee burchten van Larochette en hier heb je dus een goed overzicht van de burcht en het plaatsje. In tegenstelling tot bij Beaufort passeer je hier niet langs deze burcht. Wil je de burcht bezoeken, zal je dus even een klein zijsprongetje moeten maken in Larochette en later opnieuw aansluiten bij de route. Wanneer ik Larochette achter me laat, wordt het bospad wat breder en de omgeving opnieuw wat minder rotsachtig. Ik steek vervolgens de drukke Rue de Moulin over om de laatste kilometers af te werken richting Heffingen-Soup. 

 

Die laatste kilometers zijn wat minder interessant, hoewel het decor van bos er toch alles aan doet om me van het tegendeel te overtuigen. Toch is het zo dat het brede bospad en de vele gezichtsloze bomen niet het hoogtepunt zijn van deze dag. Bij het gehucht Heffingen-Soup verlaat ik de originele route om terug te keren naar de sporthal van Heffingen waar ik mijn auto een dag eerder heb achtergelaten. Niet geheel verrassend houdt dat in dat ik de laatste kilometer over een wat drukkere weg moet stappen naar het centrum, maar dat is wel relatief snel voorbij. Op het laatste moment kost het me nog wat moeite om te oriënteren, maar na wat speurwerk vind ik de plek waar ik moet zijn en zo kan ik rond twaalf uur 's middags vertrekken. I love it when a plan comes together!

 

Het laatste deel van de Müllerthal Trail is wat korter en minder krachtig, maar weet nog altijd aangenaam te verrassen. De aanlooproute in Beaufort en de omgeving rond Larochette stelen de show, maar ook de kilometers over veldwegen en straten op het plateau na Beaufort zijn verrassend leuk. Het bezorgt me zeker geen wauw-gevoel, maar het voelde zeker niet aan als een verplicht nummer in tegenstelling tot bij de eerste dag op Route 1. Ik tref wel geen echte bezienswaardigheden aan vandaag, maar de wandeling scoort op de gehele lijn meer dan degelijk.

Beluit

Hoewel niet alle kilometers op deze trail een denderend succes zijn, is de Müllerthal Trail de mooiste trail van de Benelux. Dat zeg ik niet als een mening, maar stel ik als een feit. De dichtheid van wandelbelevenissen die je hier vindt, zal je op geen enkele andere langeafstandswandeling in de Benelux vinden. Zo zijn er de absolute kleppers zoals de Schiessentümpel en Kallektuffquell, maar deze punten worden helaas overspoeld door toeristen. De mooiste momenten vind ik juist wanneer ik alleen door de prachtige, rotsachtige omgeving stap of door een haast feeëriek bos. Qua natuurpracht valt er dus heel wat te genieten op deze trail. 

Toch biedt deze langeafstandswandeling ook een verrassende hoeveelheid cultuur aan. Wanneer je in Echternach bent, zijn er diverse plekjes die je kan bezoeken en is het gezellige centrum een drankstop waard 's avonds. Hetzelfde geldt eigenlijk voor Beaufort en Larochette en op deze plaatsen kan je ook een stop maken om de burchten te bewonderen. De leukste cultuurplaatsen zijn misschien wel het handvol kerkjes en kapelletjes die op je weg opduiken, met in het bijzonder de Girsterklause bij route één. Toch is er wel één significant nadeel van de trail en dat is het deel tussen Moersdorf en Echternach (wijzerzin) dat gemakkelijk overslaan kan worden wegens zijn saaiheid.